ย้อนเวลากลับมาในอดีตชาติ Ex.6

หลังจากที่เสี่ยวหลินกลับมาที่บ้าน ตนเองก็เดินขึ้นห้องโดยที่ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงใดๆที่ทัก

ตุบ

เสียงจากการทิ้งตัวลงบนที่นอน

หลับตาแล้วใช้ความเงียบนำทางความคิดต่างๆ

เสี่ยวหลิน

....

...

เสี่ยวเฟย

ป๊า!!!!!!!!!

เสี่ยวเฟย

ป๊าอยู่ไหนน่ะ ป๊า!!!!

เสี่ยวเฟย

😶//เห็นกองเลือด+ค่อยๆเดินเข้าไป

เสี่ยวเฟยยืนนิ่ง ตนทำได้แค่มองร่างของทั้งสองที่กอดกันแน่น และจากไปพร้อมๆกันแต่ในมือของชายแกร่งนั้นกำกริชนั้นแน่น

ฮึก

ฮึก...ฮรือออ....

ทำไม

ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้

ทำไม!!!!!!!!!!

ก๊อกๆ

นายหญิงคะ

ได้เวลาทานข้าวแล้วค่ะ

อดีตที่ผ่านพ้นมาเนิ่นนาน สุดท้ายก็กลับมา

เสี่ยวเฟยรับตำแหน่งแทนพ่อของเธอ และเธอรับรู้ได้ถึงชะตากรรมแต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้

ตั้งแต่รับตำแหน่งนั้นมากริชเล่มนี้สังเวียนเลือดของใครต่อใครไปนับไม่ถ้วน

เสียงกรีดร้องอันแสนทรมานนั้นมันวนเวียนอยู่ในหัว

เสี่ยวเฟย

ฮึก...ฮึก//น้ำตาคลอ+แค้น

เสี่ยวเฟย

เพราะกริชเล่มนี้ที่ป๊ากับม๊ารักษามันมาตลอด สุดท้ายก็กลับมาทำร้ายพวกท่านเอง

เสี่ยวเฟย

ฮึก...

และวันถัดไปคือวันสุดท้ายที่เสี่ยวเฟยได้ใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนั้น

ปัจจุบัน

พี่ศรีจันทร์(คนใช้บ้านหลิน/

นายหญิงคะ ได้เวลาลงไปทานข้างแล้วนะคะ//เคาะประตู

มาร์ติณห์

ถ้ามันไม่มาก็อย่าไปบังคับมัน//ตะโกนบอก

พี่ศรีจันทร์(คนใช้บ้านหลิน/

เอ่อ..แต่ว่-

มาร์ติณห์

กูบอกว่าไง

พี่ศรีจันทร์(คนใช้บ้านหลิน/

ค่ะ//ก้มหัวเดินออกไป

เสี่ยวหลิน

//นอนน้ำตาไหล

เสี่ยวหลินลุกขึ้นนั่งก่อนจะนำกริชไปซ่อนไว้ในตู้

ก่อนจะลงไปข้างล่างได้อาบน้ำก่อน

ตึก

เสียงฝีเท้าที่เหยียบทีละก้าว

เสี่ยวหลิน

มีอะไรกินบ้างคะพี่จันทร์//ยิ้ม

มาร์ติณห์

ไม่ต้องให้มันกิน//มอง

มิกุ

ติณห์คะ คุณหลินเขายังไม่ได้ทานอะไรเลยนะคะอย่าใจร้ายหน่อยเลย//จับมือ

พี่ศรีจันทร์(คนใช้บ้านหลิน/

นั่นสิคะ เดี๋ยวรอจันทร์สักครู่นะคะเดี๋ยวรีบไปทำมาให้//รีบเดินเข้าอย่างรวดเร็ว

บอดี้การ์ดรู้สึกถึงความเงียบที่อึดอัด รู้สึกว่าบ้านหลังนี้เริ่มหมอง

บอดี้การ์ด(ติณห์)

รู้สึกแปลกๆว่ะ

บอดี้การ์ด(หลิน)

ยังไงวะ

บอดี้การ์ด(ติณห์)

ก็นายหญิงอ่ะดิ ดูหมองๆยังไงก็ไม่รู้

บอดี้การ์ด(หลิน)

ก็จริง

บอดี้การ์ดพากันกระซิบกระซาบ

เสี่ยวหลิน

//นั่งลง+มองไปรอบๆ

เสี่ยวหลิน

//น้ำตาคลอ

ในระหว่างนั้นจันทร์นำข้าวมาให้

พี่ศรีจันทร์(คนใช้บ้านหลิน/

ขอโทษนะคะ ในครัวเหลืออยู่แค่นี้ค่ะ//ก้มหน้า

เสี่ยวหลินมองจานข้าวที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะติดถึงอดีตอันแสนงดงามที่แม่ของตนเคยทำให้ทานบ่อยๆเพราะเป็นเมนูที่ทำง่าย

เสี่ยวหลิน

//น้ำตาค่อยๆไหล+ตักข้าวเข้าปากไป1คำ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ