ฮาเร็มครั้งนี้เปลี่ยนชีวิตฉันตลอดกาล
เรียกแม่สิลูก~
แม่(พ.อ)
แม่แค่พานิ้งมาให้แกรู้จักแค่นั้น
แม่(พ.อ)
เลิกคิดได้แล้วไอลูกเวรนี่
เกมส์
ไม่ให้คิดได้ไงล่ะแม่และดูแม่แต่งตัวให้นิ้งดิ
แม่(พ.อ)
นิ้งหนูลูกเป็นอะไรไหม
แม่(พ.อ)
เห้ออ ก็จริงนั่นแหละ
แม่(พ.อ)
แม่น่าจะรู้ทันความเจ้าเล่ห์ของลูกชายมากกว่านี้ไม่งั้นคงไม่เป็นแบบนี้
แม่(พ.อ)
น้าขอโทษนะจ๊ะหนูนิ้ง
นิ้ง
ม ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณน้า..
ที่ผ่านๆมาฉัน"นิ้ง"ที่ไม่เคยได้รับความรักจากใครแถมยังถูกเพื่อนแท้ๆหักหลังแถมยังโดนแม่ตัวเองขายอีก ไม่เคย.. ไม่เคยมีใครคนไหนทำดีกับฉันได้ขนาดนี้เลย...
คุณพ่อคะในที่สุด..ในที่สุดก็มีคนที่ใจดีกับหนูสักที!
แม่(พ.อ)
งั้นแม่ขอตัวไปเอาของว่างมาให้ใหม่ก่อนละกัน
เกมส์
นิ้ง เธอเป็นอะไรไป..
เกมส์
อึบก่อนเร็ว//พานิ้งมานั่งบนตัก
นิ้ง
ฮะ..ฮ่าฉันไม่ใช่เด็กล่ะนะ....
เกมส์
บอกฉันได้ไหมเธอเป็นอะไรไป..
นิ้ง
ฉัน..ฉันแค่ไม่เคยมีใครทำดีกับฉันขนาดนี้มาก่อน...
นิ้ง
นอกจากคุณพ่อแล้วฉันก็ไม่มีใครอีกเลย..
นิ้ง
ฉันแค่คิดว่ามันดีมากๆที่มีคนคอยเป็นห่วงและดูแลเอาใจใส่ฉันก็แค่นั้นแหละ..
เกมส์
ฉันไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลยจริงๆ..
เกมส์
นอกจาก ชื่อ-นามสกุลแล้วก็เลขที่/ห้องก็ไมรู้แล้วล่ะ
นิ้ง
นาย...เป็นโรคจิตหรือไง
เกมส์
ถ้าเป็น..เเล้วเธอชอบไหมล่ะ
นิ้ง
หึ หลงตัวเองเกินไปแล้วนะ.
เกมส์
ก็น่าจะหล่อพอที่ทำให้เด็กตรงหน้าที่ร้องไห้อยุ่ชอบได้ล่ะมั้ง?
นิ้ง
ตลกจริงๆเลยนายเนี่ยพน.มีสอบไม่ใช่หรือไง
นิ้ง
ถ้านอนคุณรุ่นพี่จะไปสายเอานะ
เกมส์
ไม่สายหรอกถ้าเด็กน้อยตรงหน้ามาปลุก~
นิ้ง
ไปนอนเลยค่ะคุณชายขี้เก๊ก
เกมส์
ถ้าอยากให้คุณพี่ชายคนนี้นอนก็ต้องมีเด็กน้อยมานอนด้วยล่ะนะ
นิ้ง
จะดีใจหรือเสียใจดีนะ..
เกมส์
ฉันน่ะจะทำให้เธอมีความสุขและจะคอยดูแลเอาใจใส่เธอทุกอย่างแน่นอน
เกมส์
สักวัน....เธอก็ต้องเป็นของฉัน
เกมส์
คร้าบๆฝันดีนะตัวเล็ก//ลูบหัว
แม่(พ.อ)
สงสัยคงได้ลูกสะใภ้น่ารักแน่ๆเลยเรา~
นิ้ง
//มองไปฝั่งที่เกมส์นอน
นิ้ง
ในใจ:เห้อ..ห้องคุณชายแท้ๆแต่ทำไมถึงได้รกขนาดนี้นะ
แม่(พ.อ)
นิ้ง ตื่นได้แล้วลูก~//เปิดประตู
นิ้ง
อะอ่อ- อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณน้า
แม่(พ.อ)
นิ้ง ลูกทำไมหนูถึงไปพับที่นอนให้เกมส์ล่ะ!?
แม่(พ.อ)
เจ้าเกมส์มันสั่งหนูหรอห๊ะ!?
นิ้ง
หนูแค่เห็นห้องมันรกๆหนูเลยอยากกัดให้สะอาดหน่อยน่ะค่ะ
แม่(พ.อ)
ตายจริง ทำไมหนูไม่เรียกแม่บ้านล่ะลูก
นิ้ง
ม ไม่เป็นไรจริงไปค่ะคุณน้าหนูทำเองได้ค่ะ//ยิ้มหวาน
แม่(พ.อ)
อึ๋ย น่ารักจริงๆเลย//ยิกแก้มเบาๆ
แม่(พ.อ)
ตื่นเช้าอยุ่เหมือนกันนะเราเนี่ยหืม~//ลูบหัว
นิ้ง
แหะๆ หรอคะจริงๆหนูตื่นสายไปนะคะ..
แม่(พ.อ)
ไม่เลยลูกขนาดเจ้าเกมส์ถ้าไม่ใช่วันสำคัญก็จะไม่ตื่นเลยถ้าไม่ปลุก
นิ้ง
ในใจ:แสดงว่าหมอนั่นเห็นความสำคัญกับการไปโรงเรียนหรอเนี่ย
นิ้ง
ในใจ:ไม่จริงหรอกใช่ไหมฮ่ะฮ่า-
แม่(พ.อ)
น้าว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่าเนาะ
แม่(พ.อ)
ปล่อยให้แม่บ้านจัดการเถอะ
เชมิ
พี่หนูคิดถึงพี่มากๆเลย
เชมิ
พี่เป็นไงบ้างคะ//เดินเข้าไปกอด
แม่(พ.อ)
นี่ทั้งสองคนรู้จักกันด้วยหรอจ๊ะ?
นิ้ง
เชมิเป็นน้องข้างๆบ้านเธอมักโดนคุณแม่ทุบตีบ่อยๆบางครั้งก็ต้องมาหลบๆซ่อนๆอยุ่ในบ้านของหนูนี่ล่ะค่ะ
นิ้ง
เป็นน้องเพียงคนเดียวที่เข้าใจหนู
นิ้ง
สมัยเด็กๆพวกเราสนิทกันมากๆเลยค่ะ
นิ้ง
แต่ก็ต้องมาพลัดพลาดกันเพราะวันนึงเชมิก็หายไป..
เชมิ
หนูต้องขอโทษจริงๆนะคะที่ทำให้พี่เป็นห่วง..
นิ้ง
ไม่เป็นไรหรอกแต่ต่อจากนี้เราจะไม่หายไปไหนคนเดียวอีกแล้วนะ^^
แม่(พ.อ)
ไปกินข้าวกันเถอะจ่ะหนูนิ้ง
นิ้ง
คุณน้าคะ...ถ้าไม่ว่าอะไรหนูขอช่วยน้องทำความสะอาดห้องก่อนได้ไหมคะ
แม่(พ.อ)
เอ่อ....จ่ะๆตามสบายเลยน้า
แม่(พ.อ)
อย่าลืมมากินข้าวล่ะสองคน
นิ้ง
โอเค!เรามาเริ่มจากอะไรก่อนดีล่ะ
เชมิ
อืม..เดี๋ยวหนูไปเตรียมน้ำสำหรับถูพื้นระหว่างนั้นพี่ช่วยกวาดพื้นทีได้ไหมคะ
ระหว่างที่เชมิออกไปเอาน้ำนิ้งก็ทำความสะอาดห้องตนหมดจดจนแถบไม่เหลืออะไรให้เรมิทำเลย~
นิ้ง
//โจ้กก(เสียงท้องร้อง)
เชมิ
พี่...ทำความสะอาดไม่รอหนูเลย...
นิ้ง
พี่ ยังไม่ได้ถูพื้นเลยน้า~
เชมิ
พี่คิดจะแย่งงานหนูหรอคะ!?
เชมิ
ต่อจากนี้!หนูสั่งห้ามพี่มาช่วยหนูทำงานอีก
นิ้ง
อ่ยย มันจะเหนื่อยนะเชมิให้ะี่ช่วยเถอะนะ~
เชมิ
หยุดเลยค่ะหนูไม่หลงกลพี่แล่วออกไปเลย!//ดันนิ้งออกจากห้อง
เชมิ
ไปกินข้าวเลยค่ะ!
ที่เหลือเชมิจัดการเอง
นิ้ง
เหนื่อยหน่อยนะ~//เดินลงไปกินข้าว
แม่(พ.อ)
เเหมหนูนิ้งหายไปตั้งนานน้าคิดว่าหนูจะไม่มากินสะแล้ว~
แม่(พ.อ)
อาหารชืดหมดแล้วล่ะ
แม่(พ.อ)
ทีเซีย!มาเปลี่ยนอาหารให้คุณหนูเร็วเข้า
แม่(พ.อ)
เอางั้นหรอหนูนิ้ง...
แม่(พ.อ)
เอาที่หนูสบายใจแล้วกันนะ..
แม่(พ.อ)
//มองด้วยความเอ็นดู
แม่(พ.อ)
อาหารชืดขนาดนั้น...
นิ้ง
ในชีวิตนี้หนูน่ะไม่เคยจะได้กินของอร่อยๆแบบนี้สักครั้งเลย~
แม่(พ.อ)
ในใจ:เป็นอย่างที่เจ้าเกมส์บอกจริงๆสินะ...
นิ้ง
ห้องซักผ้าอยุ่ทางไหนหรอคะ?
แม่(พ.อ)
อ่อเอาผ้าไปให้แม่บ้านเลยลูกเดี๋ยวเขาจัดการกันเอง
แม่(พ.อ)
ไม่ต้องห่วงหรอกจ้าแม่บ้านคือคนที่คอยบริการเราไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ
แม่(พ.อ)
อ่อจริงสิวันนี้น้าจะพาหนูไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆกันดีกว่า
ครั้งที่...แล้วน้ายังหาไซส์ของหนูไม่ได้ทีน่ะเลยเอาตัวเล็กมา
แม่(พ.อ)
วันที่หนูมาน้าก็ยังไม่ได้ซื้อเสื้อซะด้วยสิเลยไม่ทันจะเปลี่ยนให้หนูจนทำให้เจ้าเกมส์เกือบคิดไม่ดีไม่ร้ายสะแล้ว
แม่(พ.อ)
ต้องขอโทษจริงๆนะจ๊ะหนูนิ้ง
แม่(พ.อ)
ปะเราไม่ซื้อเสื้อผ้ากันดีกว่า
แม่(พ.อ)
บ๋อย! เตรียมรถให้ฉันที
แม่(พ.อ)
ชุดตัวเล็กๆแบบนี้คงอึดอัดแย่เลยเราไปหาซื้อชุดก่อนที่หนุ่มๆจะกลับมาบ้านดีกว่าเนาะ
นิ้ง
ในใจ:หนุ่มๆ?มีมากกว่า1คนหรอกหรอ..
แม่(พ.อ)
แหม~ได้ชุดมาหลายตัวเลย
แม่(พ.อ)
แค่10ชุดพอไหมลูก?
แม่(พ.อ)
หืม?15:55แล้วหรอเนี่ย?
แม่(พ.อ)
เรียกแม่ก็ได้นะจ๊ะ//ยิ้ม
แม่(พ.อ)
//น่ารักที่สุด!!!
แม่(พ.อ)
ไหนนิ้งลองตัวนี้ให้แม่ดูหน่อยได้ไหมลูก~
แม่(พ.อ)
ตายจริงงน่ารักมากๆเลยลูก
แม่(พ.อ)
เอ้อจะว่าไปนี่ก็16:20แล้วนี่นา
แม่(พ.อ)
เดี๋ยวเด็กๆพวกนั้นก็คงกลับมาแล้งล่ะหนูไปเปลี่ยนชุดสบายๆเถอะนะ
นิ้ง
//ไปนอนเล่นที่ห้องเกมส์ดีกว่า
คุณชายและนายใหญ่กลับมาแล้วครับนายหญิง
แม่(พ.อ)
กลับมาแล้วหรอหนุ่มๆ
แม่(พ.อ)
เเม่ให้ลิเซียเตรียมอาหารเย็นไว้ให้แล้วล่ะนะ
แม่(พ.อ)
ไปเปลี่ยนชุดแล้วก็ลงมาได้แล้ว
กวิน
อย่าวิ่งสิเดี๋ยวก็หกล้มอีกหรอก..//เดินตาม
แม่(พ.อ)
เออนี่เกมส์แม่ฝากตามนิ้งทีนะ
นิ้ง
//เดินออกมาจากห้องเกมส์
นิ้ง
เป็นอะไรไหมคะ?//ย่อลง
กวิน
กายพี่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าวิ่-.....//มองนิ้ง
Comments