บิลลี่แอนด์จอห์น บทที่ 1 การพบกัน

ณ ตึกแถวที่ซุกโทรม เสียงฝีเท้าของคนหลายคนที่กำลังขึ้นบันไดหนีอะไรบางอย่าง • • •

เสียงปืน ดัง ปั้ง ! และมีเสียงคนตะโกนตามหลังมา

บิลลี่ ( เอก )

หยุดเดี๋ยวนี้ ! ไอ้สารเลว ! ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว !

โรคจิต

ไม่ ! ถ้าเข้ามาอีนี้ตๅยแน่ !

จูเลีย

ช่วยด้วย ! ฉันไม่อยากตาย ! ( กรีดร้องแบบเสียงดัง )

บิลลี่ ( เอก )

ไม่ต้องเป็นห่วง ! ผมจะช่วยคุณเอง !

ชายร่างใหญ่ ตาดวงสีน้ำตาลเข้ม ผมสีดำ ชุดเกราะกันกระสุน สีหน้าของเขาดูเป็นห่วงและวิตกกังวลกับเหตุการณ์นี้ แต่เขามีสติมากพอที่จะหาทางช่วยสุภาพสตรีคนนี้

บิลลี่ ( เอก )

เฮ้ ! มาคุยกันดี ๆ กว่าไหม ? ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปแล้วเรามานั่งคุยกันแบบลูกผู้ชาย

เขาได้ก้าวเท้าไปเรื่อย ๆ แล้วหยุดตรงหน้าของคนร้าย เขามองยังที่สุภาพสตรีแล้วมองยังคนร้าย

จูเลีย

ช่วยด้วยค่ะ ! ฉันไม่อยากตๅย !

บิลลี่ ( เอก )

ผมช่วยคุณแน่คุณผู้หญิง แต่คุณต้องใจเย็นก่อน

โรคจิต

อย่าเข้ามาใกล้ !

โรคจิต

ฉันฆ่ๅอีนี้แน่ !

บิลลี่ ( เอก )

ใจเย็นก่อนพวก...

โรคจิต

วางปืนลง !

โรคจิต

วางมันลงเดี๋ยวนี้ !

บิลลี่ ( เอก )

ได้...ได้...

เขาค่อยวางปืนช้าๆลงพื้น ในขณะที่เพื่อนของเขามาเจอข้างหลังคนร้าย

เขาส่งซิกให้เพื่อนแล้วเขาก็วางปืนลงบนพื้นแล้วเตะไปไกลๆ

โรคจิต

ดีล่ะ !

โรคจิต

ฉันจะฆ่ๅแกเป็นคนแรกเลย ไอ้ตำรวจแดนนรก !

คนร้ายไปหยิบปืนแล้วเป็นจังหวะที่คนร้ายเผลอ ไมเคิลได้เข้าไปช่วยหญิงสาวแล้วทำการจับล็อคกุญแจมือคนร้าย

ไมเคิล

อ่าห้า! ใครกันแน่ที่โง่ !

บิลลี่ ( เอก )

อย่าไปพูดแบบนั้นไมเคิล...แกสิโง่ที่พุ่งตัวเข้าไปแล้วเกือบทำคุณผู้หญิงบาดเจ็บ

บิลลี่ได้มามองสุภาพสตรีแล้วเดินเข้าไปหา

บิลลี่ ( เอก )

คุณโอเคใช่ไหม ?

จูเลีย

ค่ะ...ฉันโอเค..

จูเลียก้มมองกระโปรงแล้วว่ามันฉีกขาดจนเห็นขาอ่อนของเธอ เธอก็หาอะไรปิดไว้

บิลลี่ที่เห็นแบบนั้นเขาก็หยิบคลุมของไมเคิลมาให้เธอปิดไว้

จูเลีย

ข-ขอบคุณค่ะ

เธอรับมาแล้วปิดไว้

ไมเคิล

เฮ้ ! เอาไงกับมัน !

บิลลี่ ( เอก )

จับมันไปส่งที่ห้องคุกเลย

ไมเคิลจับคนร้ายลุกแล้วพาไปที่รถ

ไมเคิล

ไอ้หมอนี่แม่งหนักจัง...กินควายเข้าไปอ๋อพี่ !

โรคจิต

....

บิลลี่ได้พาจูเลียลงมาแล้วเธอก็สลบไป

โชคดีที่บิลลี่รับทันและพาเธอไปส่งที่บ้าน

หลังจากที่กลับมาจากส่งจูเลีย บิลลี่ก็กลับมาที่สถานีและเข้าไปหาคนร้ายที่ห้องสอบสวน

บิลลี่ ( เอก )

แกไม่สำนึกผิดบ้างเลยรึไง !

บิลลี่ ( เอก )

นี้กะจะฆ่ๅคนเป็นว่าเล่นรึไง !

ไมเคิล

ใจเย็นพวก...

บิลลี่ ( เอก )

หุบปาก!

ไมเคิล

...

บิลลี่ ( เอก )

ฉันถามแกจริงเถอะ !

บิลลี่ ( เอก )

แกต้องการอะไรจากคนที่ตๅยว่ะ !

โรคจิต

ต้องการ...

โรคจิต

ต้องการ...

โรคจิต

ต้องการเห็นแกสติแตกและด่าฉันไง...

บิลลี่ ( เอก )

แล้วอยากโดนฉันสาวหมัดใส่สินะ !

โรคจิต

ที่แกทำตัวใจเย็นต่อหน้าคนอื่นเพื่อภาพลักษณ์สินะ...

โรคจิต

แกมันก็แค่คนหลงความนิยม...

โรคจิต

แกไม่ต่างจากดาราหน้าใหม่คนนั้นเลย...

บิลลี่ ( เอก )

หุบปาก !

บิลลี่ ( เอก )

ฉันไม่อยากได้ยิน !

โรคจิต

อย่างน้อยแกก็ควรรู้ไว้บ้างว่าแกจะโดนเตะทิ้ง

โรคจิต

ความนิยมชื่นชอบของแกกำลังลดลง...

โรคจิต

ลดลง...

บิลลี่ ( เอก )

เอาตัวมันไปขัง !

บิลลี่ ( เอก )

ขังลืมได้ยิ่งดี !

ไมเคิลพาคนร้ายไปห้องขังทันที

บิลลี่ ( เอก )

ดาราหน้าใหม่งั้นอ๋อ...

บิลลี่ ( เอก )

....

บิลลี่ ( เอก )

เฮ่อ..

บิลลี่ ( เอก )

ฉันไม่ได้หิวแสง...ฉันเป็นผู้เอกราชของฝูงชน...ทำงานด้วยความดีและความบริสุทธิ์ใจ

บิลลี่ ( เอก )

ไม่ใช้พวกทำงานเอาหน้า...

บิลลี่ ( เอก )

ฉันคิดแบบนั้น..บิลลี่..อย่าเลย ๆ...

เขาคลุมคิดตั้งนานแล้วออกจากห้องนั้นไป

เขาขับรถกลับมายันอพาร์ทเม้นท์เดินเข้ามาแล้วเจอเทเธอร์เจ้าหมาของเขาที่กำลังนอนน้ำลายฟูมปาก

บิลลี่ ( เอก )

เทเธอร์ ! เทเธอร์ลูกพ่อ !

บิลลี่ ( เอก )

ใครทำแกเป็นแบบนี้ !?

เขาพาหมาไปโรงพยาบาลแต่ข่าวร้ายหมาของเขาได้สิ้นใจไปแล้ว

โปรดติดตามตอนต่อไป....

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ