ก่อนที่ฉันจะหายไป ขอให้พวกคุณมีความสุข
ความดีใจ
มีเด็กหญิงคนหนึ่งนั่งเล่นคนเดียว
เด็กสาวมีนามว่าลาเบล อายุของเด็กสาว7ขวบ
ลาเบล
ทำไมกันๆๆ กี้ดด...ไม่มีอะไรถูกใจข้าเลย ชิ!
เด็กสาวทำหน้ามุ้ยด้วยความเสียใจปนความโกรธ
//ทำไมเด็กสาวถึงรู้สึกอย่างนั้นนะหรอ//
ลาเบล
อยู่ๆก็มีลูกนอกสมรสเข้ามา... เพื่อนๆของฉัน ชอบนางหมด ส่วนปะป๋า ที่เคยสนใจฉันที่เป็นลูกสาวคนเดียว
ลาเบล
ก็ไม่สนใจฉันอีก..หึ้ยยยนึกเเล้วโกรธพวกคุณเมดก็ไปดูเเลยัยนั่น!!...คอยดูเถอะ...
ลาเบล
ฉันจะเมินพวกเขา ยังไงพวกเขาทุกคนต้องมาง้อฉันเเน่!!
เเต่ผลลัพนั้นไม่เป็นตามที่เด็กสาวต้องการ
ท่านพ่อของเธอก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของเด็กตัวน้อยๆเลย
จนเธอเติบโตจนอายุ10ขวบนั้น
เด็กสาววิ่งไปที่สอนดอกไม้ที่ประจำ
ลาเบล
เจ้าดอกไม้...ฮึกก...
ลาเบล
วันนี้ข้าน่ะ...รู้สึกเเย่มากๆๆๆ
ลาเบล
//วันนี้ดีจังเลยคุณพ่อชวนฉันมาจัดปาตี้น้ำชาล่ะ>///< //
พ่อ จอน
อย่าทำตัวเงอะงะล่ะ
พ่อ จอน
ลูกชายท่านดยุกก็จะมา
ลาเบล
คะ...ไม่ได้ทานขนมกับชา...เเค่กับท่านพ่อหรอคะ
ท่านพ่อไม่ได้สนใจคำพูดของเธอเเละเงียบไป
พ่อ จอน
พูดให้ฉะฉานส่ะให้ได้เเบบอลิสน่ะ!
ลาเบล
วะ..วันหลังพ่อมาเดินเล่นกับหนูบ้างได้มั้ยคะ..บะเเบบที่ทำกับอลิสบ่อยๆน่ะค่ะเเค่พ่อกับหนูสองคนน่ะ
เด็กสาวพูดพล้อมโล่งอกที่สามารถพูดออกไปได้
ลาเบล
อะ..ขอโทษค่ะ..หนูลืมตัว
พ่อ จอน
2อาทิตย์หน้านะไกล้ได้เวลาเเล้ว
เด็กสาวหุบยิ้มไม่ได้เพราะความดีใจ
Comments