ไม่ยอมแน่ ตัวเองเป็นฝ่ายผิดเองแต่มาว่าคนอื่น เหอะไร้ความรับผิดชอบที่สุดเลย หน้าตาก็ดีนิสัยไม่น่าเสียเลย
"มองไรไอเตื้ย" "ใครเตื้ย คุณพูดให้มึงดีๆนะ"
"ก็มึงไงไอเตื้ย" "ผมไม่ได้เตื้ย ผมอยู่วันกำลังโตต่างหากแล้วคุณต่างหากที่สูงส่วนไป" "เตื้ยแล้วไม่ยอมรับ" "คุณ-"เขาคุยไม่ทันจบก็ได้มีคนมาเรียก แต่ไม่ได้เรียกแต่เป็นอีกคนหนึ่งที่ผมชน
"เฮ้ย ไอยูโตะมึงมัวทำอะไรอยู่ที่นี้ว่ะ พวกกูรอมึงอยู่ตั้งนานไม่เห็นมาสีกที ก็เลยมาตาม" "เออใช่ แล้วสาวน้อยน่ารักนิใครว่ะ"สาวน้อยใคร ตรงนี้มีแต่ผู้ชายนะเท่าที่ดูอ่ะนะ แต่ไอคนที่ชนเขานิชื่อว่า 'ยูโตะ' แปลว่า มีความสุภาพมาก ความหมายดีนะแต่ไม่เห็นเหมือนความหมายเลยสักนิดเดียว
"ไอนิ ผู้ชาย"มองอะไรของพวกเขา
"ห๊ะ มึงโกหกพวกกูเปล่า" " ใช่ไม่อยากให้พวกกูจีบก็บอกกันดีๆก็ไม่จำเป็นต้องโกหก" คนที่พวกเขาพูดถึงคือ ผมหรอ
"เดียวนะครับ ผมว่าพวกคุณเข้าใจผิดไปหมดแล้วนะครับ ผมเป็นผู้ชายแต่ทีสำคคือผมกับเพื่อนของพวกคุณเราไม่ได้รู้จักกัน"
"แล้วตอนนี้ผมต้องไปแล้ว ขอตัวละครับ"พูดเสร็จผมก็ได้เดินออกมาโดยไม่หันกลับไปมอง เขาต้องรีบแล้วคุณแม่กำลังรอเขาอยู่แน่เลย
"ไอยูโตะ มึงเอาแต่มองเขาอยู่ได้ ถ้าไม่มีอะไรก็ไปได้แล้ว" "เออ กูรู้แล้ว"
เขาเดินมาที่คุณแม่บอกแล้ว ตอนนี้กำลังมองหาคุณแม่ของเขาอยู่เขาหันไปเจอคุณแม่แล้ว ท่านน่าจะซื้อของใกล้เสร็จแล้ว เขาได้เดินเข้าไปหาคุณแม่ของเขา
"คุณแม่ครับ ผมขอโทษที่มาช้าพอดีไม่เนื่องนิดหน่อยระหว่างทางมาหาคุณแม่" "ลูไม่เป็นอะไรให้ไหม" "ครับ ผมไม่เป็นอะไรแค่เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย" "โอเคจ๊ะ " "คุณแม่ครับ ใกล้เสร็จยังครับ" "เสร็จแล้วจ๊ะ เหลือไปจ่ายตังก่อน" "โอเคครับ"
เขากับคุณแม่ไปจ่ายตังเสร็จเราก็กลับบ้านของเขา พรุ่งนี้เขาต้องไปโรงเรียนใหม่แล้วสิ จะมีเพื่อนหรือเปล่านะ ขอให้มีเพื่อนนะสาธุ
แต่ว่าผู้ชายที่เดินชนด้วยวันนี้เหมือนจะชื่อยูโตะ หน้าตาก็ดีแต่นิสัยเสียจริงๆ ส่วนสูงน่าจะ190ขึ้นไปแน่เลย ผมสีดำเงา เป็นสีแดงสด เขาชอบสีดวงตาของหมอนั้น มันดูสวยดีแต่มันก็ดูน่ากลัวอยู่เหมือนกัน
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
จบ
ถ้าเขียนไม่ดีต้องขอโทษ
พึ่งเคยเขียนนิยายแบบนี้
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 48
Comments