หุ่นบูชายัญ(ห่าก้อม) ตอนที่8(ก่อเรื่อง....)

มาต่อ.💙

Ok.เริ่มเลอค่าาาา❤

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

แสแยะยิ้ม.//😏

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

เดินออกจากบริเวณวัดไป.//😏

ตัดมาในด้านรําพิม.//🖤

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

เดินเข้ามา.//แพง!!!😨

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

แพงหนูไปไหนแพง!!!!แพงหนูอยู่ไหน//เริ่มร้องไห้.😢

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

แพงพี่ไม่เล่นนะ!//น้ำตาคลอ.😢

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

แย่แล้ว!!!หรือว่า.....//รีบวิ่งออกไปจากโบสถ์ 😢😨

ณ โบสถ์ที่พระนั่งทําสมาธิอยู่.//💛

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

หลวงพ่อเจ้าคะ!!หลวงพ่อเกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ!!//เคาะประตูโบสถ์.😨

พระ(ในวัด)

ลืมตา.//ลุกไปเปิดประตู.😯

พระ(ในวัด)

มีอะไรหรือโยมพิม//😯

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

น้องของฉันหายไปเจ้าคะหลวงพ่อ!//😨ยกมือไหว้.

พระ(ในวัด)

นั่นไง!อัตตมาว่าแล้วอัตตมาบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าปล่อยให้รําแพงออกไป//😯

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

ขอโทษเจ้าค่ะ...หลวงพ่อ//กราบ.😯

พระ(ในวัด)

อัตตมาคงช่วยโยมมิได้หรอก....คงแล้วแต่เวรแต่กรรมของโยมรําแพงแล้วและ//😯

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

เจ้าค่ะ...//ยกมือไหว้.😔

พระ(ในวัด)

รีบกลับบ้านไปบอกครอบครัวให้ออกตามหาโยมรําแพงเถิด.....//😯

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

เจ้าค่ะ....ลาเจ้าค่ะ//เดินออกไป.😯

ตัดมาที่ด้านรําแพง.//🖤👻

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

เดินตามบ้านของชาวบ้าน.//แสแยะยิ้ม.😏

สวย(แมวของแก้ว)

เมี๊ยวววว//ร้อง.🙀

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

หันมองแมว.//แสแยะยิ้ม.😏

สวย(แมวของแก้ว)

เมี๊ยวววว//จะวิ่งหนี.😨

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

จับไว้.//จกไส้แมว.😏

สวย(แมวของแก้ว)

เมี๊ยววววว//ร้องดัง.😭

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

กินไส้แมว.//เคี้ยว.😏

สวย(แมวของแก้ว)

ตาย.//😵

เช้าวันถัดมา.//🌄

นิรนาม

เอ้าเห้ยๆพวกมึงมาดูเร็วผีปอบมันอาละวาดอีกแล้วดูสิกินแม้กระทั่งไส้แมวหึ้ยยย//😨

นิรนาม

ฉันก็ว่าอยู่ทําไมเมื่อคืนไอ้สวยมันร้องซะดังเชียว//ตกใจ.😨

นิรนาม

โธ่ไอ้สวยไม่น่าเลยปอบตัวไหนมันทําเอ็งว่ะกูจะไปฆ่ามัน//โกรธทั้งน้ำตา.😡😢

นิรนาม

ทําใจเถอะนะแก้วสวยมันไปสบายแล้ว//ตบไหล่เด็กสาวคนนึ่ง.🥲

นิรนาม

จ้ะ//ร้องไห้หนัก.😭

ตัดมาที่บ้าน8พี่น้อง.//🖤

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

นั่งอยู่บนเตียง.//แสแยะยิ้ม.😏

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

เปิดประตูเข้ามาอย่างแรง.//แพงไปก่อเรื่องมาอีกแล้วใช่ไหม😟

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

เรื่องของกู!อย่ามาเสือก//😏

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

!!!!!

ไพลิน(แม่ของพี่น้องทั้ง8คน)

เดินเข้ามา.//ทําไมหนูพูดกับพี่ของตัวเองแบบนี้ล่ะลูกแพง😟

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

อย่าเสือกเนอะ!อีแก่เดี๋ยวกูก็กินลูกสาวมึงให้หมดเลย//แสแยะยิ้ม.😏

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

แพงทําไมพูดกับแม่แบบนี้นี่แม่ไพลินเป็นผู้ใหกําเนิดแพงนะ//เดินเข้ามา.😟

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

พวกมึงไม่ใช่ครอบครัวกู!!!!อย่าแส่ไม่เข้าเรื่อง!รู้ไว้ซะด้วยไม่ว่าพระหรือใครก็ไม่สามารถทําลายวิญญาณกูได้ต่อไปนี้กูคือผู้กําหนดชะตาของอีเด็กนี่(รําแพง)ว่าจะตายหรือจะอยู่หึ....//😏

ภพ(ลูกชายคนที่1)

เดินเข้ามา.//เชิญครับลุงเอก😐

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

เดินเข้ามา.//😐

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

เหอะ!เรียกไอ้เอกมาไล่กูงั้นหรอกระจอกว่ะมันมีอํานาจอะไรมาเทียบกับกูได้มันก็แค่คนมีวิชาต่ำๆคนนึ่งสู้อะไรกูไม่ได้หรอก//😏

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

อีปอบ!เอ็งออกจากร่างเด็กคนนี้เดี๋ยวนี้!//😠

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ไอ้กระจอก!อย่ามาทําเป็นสู่รู้กูไม่ได้เป็นปอบกูคือรําแพง!!//แสแยะยิ้ม.😏

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

เอ็งอย่ามาทําเป็นไม่รู้เรื่องข้าผ่านบ้านของชาวบ้านแล้วได้ข่าวว่าแมวของนังแก้วมันตายเป็นฝีมือเอ็งใช่รึไม่//😠

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ถ้าใช่แล้วจะทําไม!มึงจะทําอะไรกูได้วะ มึงก็แค่คนมีวิชาต่ำๆสู้อะไรกูก็ไม่ได้หึ//แสแยะยิ้มเยาะเย้ย.😏

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

แพง!ก้าวร้าวกับผู้ใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ//😡เดินเข้ามาดู.

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

มึงอย่ายุ่ง!อีแก่เฒ่ากูไม่ใช่ลูกมึง!อย่ามาเสือกเรื่องของกูต่อให้มึงเอาไม้เรียวมาตีกูกูก็ไม่กลัว//😏

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

!!!!

ไพลิน(แม่ของพี่น้องทั้ง8คน)

พอก่อนเถอะพี่คนที่อยู่ตรงหน้าเราตอนนี้ไม่ใช่รําแพงแต่เป็นผีที่มาสิงร่างลูกต่างหากล่ะจ้ะพวกเรารับความจริงเถอะอย่าโกหกตัวเองต่อไปเลย//กอดพสุ.ร้องไห้.😢

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

ทุกคนตามลุงออกมาข้างนอกหน่อยนะ//เดินออกไป.🙂

เพรช(ลูกชายคนที่2)

เดินตาม.

พายุ(ลูกชายคนที่4)

เดินตาม.

พฤกษ์(ลูกชายคนที่3)

เดินตาม.

ภพ(ลูกชายคนที่1)

เดินออกไป.

*ทุกคนเดินออกไปจนหมดเหลือแต่รําแพงที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วยิ้มน่ากลัวมาก*

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

แสแยะยิ้ม.//😏

ตัดมาที่ด้านนอกบ้าน.//🖤

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

เดินมา.//เข่าทรุดลงกับพื้น.😢

ไพลิน(แม่ของพี่น้องทั้ง8คน)

พี่สุ//ร้องไห้.😢

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

นี่ลูกเราโดนผีเข้าจริงๆหรอ//เริ่มน้ำตาคลอ. 😢

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

ลุงบอกพวกเอ็งแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นความจริงแต่พวกเอ็งก็ยังไม่เชื่อกัน//🙂

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

ฉันเชื่อแล้วล่ะลุงช่วยลูกสาวฉันด้วยนะฉันผิดเองที่ฉันทําร้ายลูกสาวแบบไม่มีเหตุผลช่วยลูกสาวฉันให้หายด้วยนะ//กุมมือพันเอก.😢

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

ยิ้ม.//ลุงจะช่วยก็ได้แต่ก่อนอื่นพวกเอ็งต้องไปหาจ็อบหาเรื่อยมาก่อนนะลุงมีสิ่งหนึ่งจะให้พวกเอ็งทํา//🙂

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

ได้จ้ะ//🙂

ภพ(ลูกชายคนที่1)

ได้ครับลุง//เดินไปหยิบของ.🙂

ตัดมาที่ต้นไม้หลังบ้าน.//🖤

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

พวกเอ็งตัดต้นไผ่นี้ออกให้หมดแล้วเอ็งจะเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง//ชี้ไปที่ต้นไผ่.😯

ภพ(ลูกชายคนที่1)

ได้ครับ//ตัดต้นไผ่.😯

เพรช(ลูกชายคนที่2)

ตัดต้นไผ่.

พายุ(ลูกชายคนที่4)

ตัดต้นไผ่.

พฤกษ์(ลูกชายคนที่3)

ตัดต้นไผ่.

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

ยืนดู.//😯

15นาทีผ่านไป.//🖤

*หลังจากนั้นพี่ชายทั้ง4คนก็ตัดต้นไผ่ทั้งหมดออกจนถึงกลางต้นไผ่ทุกคนถึงกับต้องรู้สึกอาเจียนอยากจะอ้วกแม้แต่จ่าพันเอกก็เช่นกัน*

เพรช(ลูกชายคนที่2)

เอามือปิดจมูก.//🤢🤮

ภพ(ลูกชายคนที่1)

เอามือปิดจมูกเช่นกัน.//🤢🤮

*สิ่งที่ทุกคนเห็นคืออวัยวะภายในของมนุษย์ และหัวใจกับเมือกสีขาวๆ*🤢

ภพ(ลูกชายคนที่1)

ทํายังไงต่อครับลุง//🤢

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

เผามันทั้งหมดซะอย่าให้เหลือ//🙂

ภพ(ลูกชายคนที่1)

ได้ครับ//กําลังจะจุดไฟเผา.🙂

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

หันมองพฤกษ์.//ไอ้หนุ่ม!อย่าแตะ!😨

พฤกษ์(ลูกชายคนที่3)

เอาไม้จิ้มเมือกสีขาวๆ.//😨

*กว่าจ่าพันเอกจะห้ามแต่ก็ไม่ทันซะแล้วทันใดนั้นก็มีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักตัวเตี้ยๆ ผมยาวสลวยปากสีชมพูเดินออกมาด้วยหน้าตาที่โกรธมาก*

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

แพงอย่าไป!!//จับไว้.😨

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

สะบัดตัวจนหลุด.//😡

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

กรี๊ดดดดดดด.//ก้นจ้ำเบ้ากับพื้น.😣

รําพิม(ลูกสาวคนที่6)

พี่แพรเป็นอะไรมั้ย!//พยุงรําแพรลุกขึ้น.😨

รําพิณ(ลูกสาวคนที่8)

พี่แพร!พี่พิม!//วิ่งมาดูพี่ทั้ง2.😨

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

พวกมึงทําอะไรกับของของกู!กรี๊ดดดดดดดดดดด//กรี๊ดเสียงดัง.😡

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

เห้ยมาได้ไงว่ะเนี่ยพวกเอ็งไปจับไว้เร็วอย่าให้มันมาเข้าใกล้สิ่งที่เผาได้//😨

ภพ(ลูกชายคนที่1)

โอบไหล่รําแพงไว้.//😨

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

กอดรําแพงไว้.//😨

พายุ(ลูกชายคนที่4)

จับรําแพงไว้อีกคน.//😨

พฤกษ์(ลูกชายคนที่3)

จับรําแพงไว้.//😨

เพรช(ลูกชายคนที่2)

กอดขารําแพงไว้.//😨

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

กรี๊ดดดดดดดดพวกมึง!ปล่อยกูกูบอกให้ปล่อย!กรี๊ดดดดดด//😡

ภพ(ลูกชายคนที่1)

มึงกลับเข้าบ้านไปเดี๋ยวนี้!กูบอกให้กลับเข้าบ้านไป!//ตะคอกใส่หน้ารําแพง.😡

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

กรี๊ดดดดดดดด//สลบ.😣

พายุ(ลูกชายคนที่4)

พี่แพงสลบไปแล้วทําไงดี//😟

ภพ(ลูกชายคนที่1)

เอากลับเข้าบ้านไปก่อน//อุ้มรําแพงเดินกลับเข้าบ้าน.🙂

*หลังจากนั้นสิ่งที่อยู่ในก่อไผ่ก็โดนเผาจนหมดสิ้น*

ปอบห่าก้อม(นางร้าย)

ออกจากร่างรําแพง.//ฝากไว้ก่อนเถอะพวกมึง!😡

ปอบห่าก้อม(นางร้าย)

วาปหายไป.

ตัดมาที่ในบ้าน8พี่น้อง//.🖤

ภพ(ลูกชายคนที่1)

วางรําแพงลงกับเตียงอย่างเบาๆ.//🙂

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

หลับอยู่.//ไม่รู้สึกตัว.😴

จ่าพันเอก(คนที่ช่วยเหลือ8พี่น้อง)

เดี๋ยวลุงขอกลับก่อนนะทุกคนเดี๋ยวพลบค่ำแล้วจะเดินทางลําบาก//🙂

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

สวัสดีครับลุง//ยกมือไหว้.🙂

ไพลิน(แม่ของพี่น้องทั้ง8คน)

สวัสดีจ้ะ//🙂

ภพ(ลูกชายคนที่1)

สวัสดีครับ//🙂

*หลังจากนั้นทุกคนก็ล่ำลากันเสร็จเรียบร้อย*

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

จูบหน้าผากรําแพง.//น้ำตาไหล.😢

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

พ่อขอโทษนะลูกที่พ่อไม่เคยแสดงความรักต่อหนูเลยถ้าย้อนเวลากลับไปได้บอกอยากจะดูแลหนูให้มากกว่านี้พ่อขอโทษนะลูกที่พ่อสนใจแต่งานแต่หลังจากนี้เมื่อหนูหายพ่อจะดูแลหนูเองจะแสดงความรักต่อหนูให้มากขึ้นนะลูก//ลูบหัวรําแพง.เดินออกไป😢

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

น้ำตาไหลออกมา.//หลับอยู่.😴

ตัดมาที่เวลา17:00น.🌄

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ตื่น.//🥱

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

มอง.//ปวดหัวจังเกิดอะไรขึ้นเนี่ย🙂

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

แพงเป็นยังไงบ้างจ้ะ//เดินเข้ามา.🙂

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ดีขึ้นแล้วจ้ะพี่เหลือแค่ปวดหัวอย่างเดียว//🙂

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

อืมดีแล้วล่ะ.....ว่าแต่แพงจําอะไรได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น//🙂

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

เกิดอะไรขึ้นหรอจ่ะแพงไม่รู้ตัวเลยแพงรู้สึกแค่ว่าแพงอยู่ในที่แห่งหนึ่งเป็นห้องสีขาวแล้วแพงก็หลับไปนานมากๆแพงไม่รู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าหลับไปนานแค่ไหนรู้ตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงแล้วก็ตื่นนี่และจ้ะ//ยิ้ม.😊

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

โธ่ขวัญเอ๋ยขวัญมานะน้องสาวของพี่//😊ลูบหัวรําแพง.

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ค่ะ//ยิ้ม.😊

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

เปิดประตูเข้ามา.//🙂

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

มอง.

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

มอง.//🙂

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

พ่อขอเวลาส่วนตัวกับรําแพงสักพักหนึ่งได้ไหมลูก//ยิ้ม.🙂

รําแพร(ลูกสาวคนที่5)

พยักหน้า.//เดินออกไป.🙂

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ยิ้มให้พสุ.//😊

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

เดินเข้ามานั่งข้างเตียง.//แพง...🙂

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

จ้ะพ่อ//😊

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

พ่อขอโทษนะลูกที่พ่อไม่ค่อยสนใจหนูเลยไม่ค่อยแสดงความรักต่อหนูพ่อขอโทษนะลูกที่พ่อสนใจแต่งานแม้แต่กอดหนูตั้งแต่เล็กจนโตพ่อยังไม่เคยกอดและอุ้มหนูเลยด้วยซ้ำวันนี้มีโอกาสแล้วพ่อขอโอกาสได้แก้ไขในสิ่งที่พ่อทําลงไปได้ไหมลูก//ลูบหัวรําแพง.😢

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ไม่เป็นไรเลยค่ะหนูพร้อมให้อภัยพ่อเสมอ หนูไม่เคยเกลียดพ่อเลยที่พ่อตีหนูบางครั้งและไม่เคยกอดหนูหนูไม่เคยโกรธเกลียดอะไรพ่อเลยหนูยังรักพ่อเหมือนเดิมค่ะ//😊

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

ขอบคุณนะลูกพ่อ....ขอ...กอดหนูหน่อยได้ไหมลูก//😢😊

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ได้ค่ะ//โผล่เข้าไปกอดพสุ.😊

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

กอดกลับแน่น.//พ่อขอโทษนะลูกต่อไปนี้พ่อจะไม่พลาดอีกแล้วพ่อจะขอใช้เวลาที่เหลือนี้ดูแลหนูนะลูก😊

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ค่ะพ่อ//ยิ้มมีความสุข.😊

พสุ(พ่อของพี่น้องทั้ง8คน)

พรุ่งนี้พ่อจะขอพาหนูไปเที่ยวนะลูก//😊

รําแพง(นอ.)[ลูกสาวคนที่7]

ได้ค่ะ//😊