ชีวิตประจำวันอันแสนน่าเบื่อ
ep.5
เรโอะ
หาว..นอนเต็มอิ่ม//นั่งขอบเตียง//
เรโอะ
หืม..?//เหลือบมองข้างหลัง//
เรโอะ
คิ้วขมวดจนจะเป็นปมแล้ว//จิ้มกลางคิ้ว//
เรโอะ
ว่าแต่..เมื่อวานผมหลับตอนไหนน่ะ?//มองซากิ//
เรโอะ
ชั่งมัน//ยักไหล่+ลุกขึ้น//ไปทำอาหารกินดีกว่า
ซากิ
ตื่นสายขนาดนั้นเลยเหรอ..//งัวเงีย//
เรโอะ
เพราะพี่ผมเลย..ต้องตาย..
ซากิ
แฮ่กๆ..//สะดุ้งตื่น+หอบหนัก//
ซากิ
ไม่อยู่..เรโอะไม่อยู่//นึกถึงคำเมื้อกี้//
ซากิ
//รีบลุกขึ้น+ดึงผ้าห่มขึ้น//
เรโอะ
อะไรเนี่ยพี่..อยู่ๆผีเข้าสิงเหรอไง ?
ซากิ
แฮ่กๆ..//มองโรโอะ//เรโอะ..
ซากิ
//กอดเรโอะ//เป็นความฝันสินะ..
ซากิ
เมื่อกี้พี่ฝันว่าเรโอะเดินออกไปจากชีวิตพี่น่ะ..//ยิ้มอ่อน//
ซากิ
ใช่มันไม่มีทางเป็นไปได้//มองด้วยสายตาอบอุ่น//
เรโอะ
ผมน่ะไม่ได้เดิน..แต่ตายไปต่างหาก
เรโอะ
พี่คับ//เขย่าตัวซากิเบาๆ//
ซากิ
อืม..//ค่อยๆลืมตาขึ้น//
เรโอะ
ตื่นมากินข้าวเร็ว//ยิ้มอ่อน//
ซากิ
ตื่นแล้วเหรอ..//งัวเงีย+ลุกขึ้นนั่ง//
เรโอะ
ผมทำข้าวต้มให้แล้วนะรุ่นพี่ต้องกินยาด้วย
เรโอะ
ตอนนี้รุ่นพี่ตัวร้อนมากไม่รู้สึกตัวเหรอคับ//เท้าเอว//
ซากิ
อืม..ปวดไปทั้งตัวเลย..//กำแบๆ//
เรโอะ
กินเร็ว//ป้อนให้ซากิ//
ซากิ
..//กิน//วันนี้ใจดีแปลกๆนะ
เรโอะ
ผมจะใจดีแค่ตอนพี่ป่วยเท่านั้นแหละ
ซากิ
...//ทำท่าคิดอะไรบางอย่าง//
เรโอะ
ป่วยแบบธรรมชาตินะคับถ้าทำร้ายตัวเองผมไม่ใจดีด้วยหรอก
เรโอะ
รีบๆ กินเถอะคับ//ป้อนข้าวต้ม//
เรโอะ
//ติดแผ่นคลูฟีเวอร์//
เรโอะ
//ห่มผ้าห่มให้ซากิ+ยกถังเล็กๆออกไป//
เรโอะ
I don't speak Portuguese.
เรโอะ
I can speak England.
ซากิ
//กอดเรโอะจากด้านหลัง//...
ซากิ
พอเรโอะไม่อยู่ก็นอนไม่หลับ..//ซุกไหล่//
เรโอะ
จะให้ผมไปนอนด้วยว่างั้น ?
ซากิ
อือ..//เงยหน้าขึ้นมอง//ไม่ได้เหรอ..
เรโอะ
...//มองตาซากิ//เห้อ..คับๆ
เรโอะ
//ถอดถุงมือล้างจาน//ไปกันคับ
ซากิ
//เดินตามเรโอะต้อยๆ//
ซากิ
//นอนกอดเรโอะ+เอาหัวไว้บนตัก//
เรโอะ
//กึ่งนั่งกึ่งนอน+พิงหัวเตียง//
เรโอะ
//หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน//
Comments