มีสตรีมเมอร์ที่จริงใจเป็นของตัวเองรึยัง?
1.13
ทั้งสองบวกหนึ่ง ก็ได้เดินจนมาถึงที่ห้อง ผู้อำนวยการของที่นี่
[โปรดกลับไปที่ห้องด้วยค่ะ!]
เมฆินทร์
ไม่ได้หรอกเดินมาถึงเเล้วต้องเปิด
หลังจากที่เมฆินทร์พูดจบไป จู่ๆบรรยากาศรอบด้านก็เปลี่ยนไปด้วย มันเป็นบรรยากาศที่เย็นเยียบจนผิดสังเกตุ
บรรยากาศเหล่าที่นั้นมำให้ทั่งสามเข้ามาชิดกันอย่างกับตังเม
พระพาย
หมอเมย์ เปิดเลย//กระซิบ
สเกล(WT)
บ่อยผมไปเถอะครับหมอเมย์
:ครั้งหน้าให้น้องเล่นเกมอื่นเถอะชั้นกลัว
:เห็นด้วยกับเม้นบนอย่างสูง
สเกล(WT)
//เเข็งค้าง มองเมฆินทร์
จู่ๆเมฆินทร์ก็ได้หัวเราะออกมา
ทำให้ทั้งสองต้องขยับออกจากเมฆินทร์อย่างลวดเร็ว
สเกล(WT)
คุณเป็นหมอคุณไปตรวจอาการคุณหมอเมย์หน่อยสิครับ
เสียงอะไรสักอย่างกระทบประตูดังขึ้น
นั้นคือการถีบประตูของเมฆินทร์
สเกลเเละพระพายกับทุกคนในสตรีมว่าอึ้งเเล้ว เเต่ข้่งในห้องของผู้อำนวยการอึ้งกว่า
:โอ้ยยยยไม่กล้าดูฮือออออออ
สิ่งที่ทุกคนดห็นนั้นคือชายหนุ่มที่โดนเมฆินทร์ถีบไปเพียงไม่นาน ยื่นสี่ขาพร้อมกับปากที่กำลังกัดกินไส้ ของผู้เข้าร่วม
สเกล(WT)
....//ยื่นหลบหลังพระพาย
:จะอ้วก โห่....เกมอะไรเนี่ย เกินไปรึป่าว!!!
เมฆินทร์
อ่า...ทุกคน ใครไม่ไหวให้ เปิดโหมดภาพเซนเซอร์ไปก่อนนะครับ..
คิกๆ...ไง มาเเล้วหรอ//เคียงคอมอง
เเม้ภาพตรงหน้าจะไม่ค่อยสันทัดเท่าไหร่ เเต่เมฆินทร์ก็ไม่มีอาการอื่นนอกจากนิ่งเฉย
คำถามของเมฆินทร์นั้นทำให้สตรีมเกิดอาการเดดเเอร์ไปชั่วขณะ
ส่วนสเกลเเละพระพายนั้น ได้รีบมายืนอยู่ข้างหลังของเมฆินทร์ไปเรียบร้อย
-มาเเล้วหรอ กูหรอมึงมานานเเล้ว
จู่ๆเสียงของบุคคลในห้องก็เอายขึ้นออกมาเเต่นั้นก็ไม่ใช่เสียงของผีที่อยู่ตรงหน้า
เมฆินทร์
อืม มากระทืบมึงโดนเฉพาะ สันดานเเบบนี้ไม่ควรเกิดมาด้วยซ้ำ
-ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม!!!!
เมฆินทร์
ขอโทษนะ กูโตจนจะเท่าควายเเล่วเนาะ
-หึๆ ฮ่าๆๆ วันนี้เเหละคือวันตายของพวกมึง!!!
-มึง!!!? มึงรู้จักชื่อกูได้ไง
เมฆินทร์
กูรู้หรือไม่ ก็ไม่ต้องเสือก
เมฆินทร์
คนอย่างมึงไม่ควรมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนี้นะ
หลังจากสิ้นสุดคำสั่ง ลูกชายเพียงคนเดียวก็ได้พุ่งเข้าหาเมฆินทร์ทันที
เมฆินทร์
มึงน่ะหลบไป กูจะเคลียร์กับพ่อมึง//เตะเข้าที่หน้าทีม
-มึงคิดว่าจะทำอะไรก็ได้หรอ
หลังจากที่เมฆินทร์ว่าเสร็จ เจ้าตัวก็ได้ชักมีดเล่นหนึ่งออกมา พลางถ่องบทสวดอะไรสักอย่าง
ก่อนที่ตนจะพุ่งเข้าหา ผู้อำนวยการฯ เเล้วถึงปักมีดไปที่ขมับข้างซ้ายของ ผู้อำนวยการซ้ำๆ จนเลือดกระจายไปทั่วห้อง
:น่ากลัว.... ลูกฉันน่ากลัว....
หลังจากที่เมฆินทร์เเน่ใจว่าตัวเองทำให้คนตรงหน้าไร้ลมหายใจเเล้ว เขาก็ได้เริ่มทำลายของต่างๆในห้องทันที
เมฆินทร์
ชอบอะไรเเบบนี้จังเลย...
[ยินดีกลับ ผู้เล่นด้วยนะคะ คุณทำภารระกิจเสร็จสิ้น ทางเราจะส่งผุ้เป็นกลับไป]
Comments
เมนเน็กซ์
ลูกชั้นต่างหาก😐
2025-02-20
0
ม่อนโปร(เลิฟซิก2024)
เห็นด้วยอย่างยิ่ง
2024-10-22
1
Queue💕
โดย*
2024-10-13
0