เมียผมไร้เดียงสาจัดด จะนอนยังไงก่อนน

ณ หอพักแห่งหนึ่ง

“อ๊าาาา! ดะ…เดี๋ยวสิ! อะ…อ๊ายยย~ มัน…มันแรงไปแล้ว… อ๊าาาาา!! ไม่… อ๊ะ! ตรงนั้น… อีก… อื๊อออ… อ๊าาา~!” เสียงครางกระทบผนังดังสะท้อน มือขยุ้มผ้าปูแน่น

อืมม ดีมากเลยวะ

คัง เรวอน (พระเอก)

// เปลี่ยนท่า

แบ ซอนมี (ตัวร้าย)

อืออ...เจ็บไปหมดแล้วว เบาหน่อยย~~~

คัง เรวอน (พระเอก)

เธอมีสิทธิ์สั่งผมด้วยหรอ?

แบ ซอนมี (ตัวร้าย)

“อือ… ค่ะ… แต่… ได้โปรด… เบาหน่อย…”

แบ ซอนมี (ตัวร้าย)

//ตัวสั่นด้วยความกลัว

คัง เรวอน (พระเอก)

“ขอ? คิดว่าเธอมีสิทธิ์ขอเหรอ?” (เสียงเข้มขึ้น) “พูดอีกทีสิ ว่าเธอต้องการอะไร…”

แบ ซอนมี (ตัวร้าย)

//เสียงสั่นปนสะอื้นเล็กน้อย

แบ ซอนมี (ตัวร้าย)

“ฉะ… ฉันต้องการ… ให้คุณลงโทษฉัน…”

คัง เรวอน (พระเอก)

“ดี… งั้นก็อย่าร้องให้มากนักล่ะ เพราะฉันยังไม่เริ่มจริงจังเลย…”

...ตัด...

ฮัน จีอุน (นายเอก)

"เฮ้อ... เสียงอีกละ แบบนี้ทุกคืน ใครจะไปหลับลงวะ..."

ฮัน จีอุน (นายเอก)

(เอาหมอนฟาดหน้าแรง ๆ) “ให้ตายสิ พรุ่งนี้ต้องไปมหา’ลัยแต่เช้า!”

ฮัน จีอุน (นายเอก)

(พึมพำ) “ขอให้เอวเคล็ดไปเลยเถอะ...”

...ตัด...

แสงจากโคมไฟหัวเตียงส่องสลัวๆ ผู้หญิงนอนหลับพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่ม

พระเอกนั่งพิงหัวเตียง จุดบุหรี่ สูบลึก สายตาเหม่อมองเพดาน

เขาพลิกข้อมือดูเวลา แล้วถอนหายใจยาว

คัง เรวอน (พระเอก)

// พึมพำ น่าเบื่อชะมัด...

เสียงมือถือสั่นเบา ๆ อยู่ข้างตัว เขาเหลือบตามองหน้าจอ ชื่อผู้หญิงอีกคนโชว์ขึ้นมา

พระเอกหัวเราะในลำคอเบาๆ ยกมือถือขึ้นรับสาย

พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ

คัง เรวอน (พระเอก)

“ว่าไง”

ตัวประกอบ

“ยังไม่นอนหรอ?”

คัง เรวอน (พระเอก)

“ ยัง...”

ตัวประกอบ

“ พอดีเลย...ออกมาเจอกันหน่อยไหม ”

พระเอกยิ้มมุมปาก แต่แววตาดูว่างเปล่า

คัง เรวอน (พระเอก)

ได้สิ....ว่างพอดีเลย

พระเอกก็วางเงินไว้ราวๆ 10 ล้านวอลเอาไว้ก่อนออกจากห้อง

...ตัด...

ในห้อง—นายเอก เวลาเกือบตีสอง

ห้องมืดสลัว มีแค่แสงจากโคมไฟหัวเตียงกับหน้าจอโทรศัพท์ที่นายเอกถือไว้ในมือ

เขานอนพลิกไปมาอยู่บนเตียง เสียงแอร์เบา ๆ ดังเป็นจังหวะ แต่ก็ไม่พอจะกลบเสียงบางอย่างที่ลอดมาจากผนังด้านหนึ่ง

ฮัน จีอุน (นายเอก)

(พึมพำในความมืด) “อีกแล้วเหรอ...”

เขาลุกขึ้นนั่ง คว้าเสื้อคลุมมาสวม แล้วเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบขวดน้ำออกมา แต่ก็พบว่ามันว่างเปล่า เขามองขวด แล้วยืนนิ่ง

ตัดภาพ-โถงหน้าลิฟต์

เสียงประตูห้องปิดลงเบาๆนายเอกเดินออกมาช้า ๆ ในมือถือขวดน้ำเปล่า ผมยังยุ่ง เสื้อคลุมไม่ติดกระดุมเต็มดีนัก เขาหยุดหาวเบา ๆ ระหว่างเดิน

แสงไฟหน้าลิฟต์เปิดอยู่แล้ว และ...

ฮัน จีอุน (นายเอก)

//มองไปที่พระเอก

นายเอกสังเกตเสื้อที่ดูใส่ไม่เรียบร้อยของพระเอก

แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร

คัง เรวอน (พระเอก)

//มองนายเอกด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

พอถึงชั้นที่ 1 พระเอกก็เดินออกไปจากลิฟท์แล้วทิ้งให้นายเอกอยู่เพียงคนเดียว

...จบ...

แอดมิน

แอดกลับมาแต่งใหม่น้าา ใครไม่พอใจก็ขอโทษด้วย แอดแค่คิดว่ามันยังไม่ค่อยลงลอยเท่าไหร่

แอดมิน

ต้องขอโทษจริงๆนะคะ

แอดมิน

ไว้จะมาอับอีกน้าาา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ