บุพเพลิขิตเหนือข้า เลี้ยงดูหญิงที่ตนรัก -

เลี้ยงดูหญิงที่ตนรัก -

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ท่าน!!..

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ปล่อยข้า!!-//เดินตามไม่ทัน

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

//รีบเดิน

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

(นั่น..)

ตองกีมาร์เห็นของที่อยู่บนพื้นมาตั้งแต่ไกลแล้วเพียงแค่ยังไม่ทันได้คิดถึงสิ่งอื่นใด

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

//รีบสลัดมืออก+หยุดเดินกะทันหัน

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

นี่อะไร//ชี้ไปที่ของบนพื้น

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

(สิ่งนี้..)//รีบหันไปมอง

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ว่า ยัง ไง

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ก็

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ของง..ไม่ได้สำคัญอะไรมากหรอก

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ท่านขุน...//ก้มลงไปเก็บ

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

มิต้องสนใจมากกะมังท่าน

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

...//ยืนกอดอก+สงสัย

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

หากมิได้สำคัญขนาดนั้น

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

เหตุใด

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

เจ้า..//เดินเข้ามาใกล้ช้าๆ

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

จึงต้องล่กด้วยเล่า..//คิ้วขมวด

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ข้า กลัวท่านจะเดินไม่ระวัง มาแตะมันเข้า//รีบเก็บไปวางบนหลังตู้

จู่ๆอีกคนก็รีบสาวเท้าเข้าไปฉุดข้อมืออีกคนอย่างหงุดหงิดใจ

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มารี..!!💢//อดทน+ออกแรกบีบข้อมือ..

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

โอ้ยยย ท่าน!!

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ปล่อยข้า

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

นิท่านจะทำอะไร..

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

//มองไปทางอื่น+กำดาบไว้แน่น

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ปล่อย..!! ปล่อยเถิดๆ//โวยวาย

มีเสียงเหล็กที่ดูเหมือนทุกขัดมาอย่างแหลมคม จ่อมาขอที่ต้นคอของตองกีมาร์!!

🔪🔪🔪💢💢

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

//ตกใจ+นิ่งสนิท

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

//มุ่งมั่น+ไม่ระแรง

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

!!(เค้า..)//แอบหวาดกลัว

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ท่านโปรดใจเย็นก่อนเถิด

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ยะ..อย่าใช้กำลังเลย

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

มันมิดี

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ตอบข้ามา

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มัน เป็นของสิ่งใดกัน

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

มันคือ

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ของที่ระลึกของข้า..ยะ..

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

อย่าได้สอบถามอีกเลยท่าน//ค่อยๆดันดาบออก

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

เฮอะ!!

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

พูดคุยกับเจ้าไปก็ไร้ประโยชน์

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มิสู้บอกข้ามาเสียดีกว่า//เก็บดาบใส่ปลอก

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ว่าเป็นของสิ่งใด

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ผู้ใด..ให้มา

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

//มองขึ้นมา

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

//ก้มมามองทางเดิม

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

//สูดหายใจเบาๆ

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

เหตุใด ข้าต้องบอก

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

เพราะข้ากำลังซักถามเจ้า อยู่นะตองกีมาร์!!

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

มันเป็นของรัก..

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ของหวง

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ที่ผัวข้า ให้ข้ามา

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

//สีหน้าไม่พอใจ

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

รู้แบบนี้แล้ว

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ยังจะค้นคว้าหาคำตอบอยู่อีกรือ//กวนประสาท

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มารี!!//ฉุดแขนขึ้นมา

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ฟังข้า!//บีบแขนไว้แน่น

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ตอนนี้

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มีเพียงข้าผู้เดียว

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ที่จักคุ้มกระลาหัวเจ้าได้หนา

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

อย่าริบังอาจต่อปากต่อคำกับข้า

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มิเช่นนั้น-

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

มิเช่นนั้น..ทำไมรือ?

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มารี!!~-//เสียงสั่น

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

อันใดเล่า!!~-//สะบัดแขนออก

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ถึงข้าจะสิ้นไร้ไม้ตอก//แข็มแข็ง

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

แต่ก็มีสติปัญญาพอที่จักหาทางออกเองได้

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

มิต้องขอร้องท่านดอก

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

😠//หันตัวไปอีกฝั่ง

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ข้าเอาตัวรอดได้ มิได้ต้องการให้คนแบบท่านมาปกป้องตัวข้า

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

หรือ ลูกชายข้า

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ชัดเจนพอรือไม่

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มารี

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ข้าไม่เข้าใจ//หน่ายใจ

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

//หงุดหงิด+เดินไปนั่งที่โซฟา..

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

เหตุใดเจ้าไม่ยอมเปิดโอกาศให้ข้าบ้างเลย

หลวงสรศักษ์ปวดใจรวดเร้า หาทางออกไม่เจอ

แม่มะลิถึงขั้นหลับตา คิ้วขมวด เหมือนไม่อยากฟังคำที่อีกคนพูดออกมา

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ฮื้มม//พ่นลม

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ชายอกสามศอกอย่างข้า

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

เลี้ยงดูหญิงที่ตนรัก -

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

..//กำชายผ้าแน่น

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

มิทำให้ข้าล้มละลายดอก!!

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ข้า..-

จู่ๆ

แม่มะลิก็ยืนขึ้นมา

เหมือนจะพูดประการสิ่งใด

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

จิ๊!!

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ท่านมิเข้าใจข้าเลย

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ข้าผิดคำพูดไม่ได้

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

(นิ..ไม่ใช่อย่างนั้น!!!)

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ท่านก็รู้//หันมา + นํ้าเสียงอ้อนวอน

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

เฮ่ยยย!-😩//ขัดใจ

-!!

พ่อเดื่อ(กรมพระราชวังบวร)

ดื้อ!! ด้าน!!!!😤👿

พูดจบ เขาก็เดินลงส้นเท้าออกไปอย่างไวที่สุด

ทิ้งไว้เพียงแต่คำพูดมากมายที่แม่มะลิมิอาจยอมรับไว้ได้..

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

..😔

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

(ข้าจักทำอย่างไรดี....ฟอลคอน🤕) //หลับตาภาวนา

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

จักทำอย่างไรดี😔😔😣 //พูดเบาๆ

อยู่ๆก็มีใครเดินเข้ามา

คลอเรีย(อดีตสาวใช้ในตึกวิไชเยนท์)

...//แอบมาเห็น

คลอเรีย(อดีตสาวใช้ในตึกวิไชเยนท์)

(นายหญิง...)//เป็นห่วง

จากนั้นนางก็เดินกลับไป

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

อึก..//ถอนหายใจ+คุกเข่าลง

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ข้า..ขอร้อง

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

อ้อนวอน.. //เสียงสั่น

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ต่อพระผู้เป็นเจ้า.. //กำจี้ไม้กางเขน

.....↘️

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ได้โปรด//ลุกขึ้น

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

..ดลบรรดารความแข็มแข็ง

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

แด่ลูก..

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

แลบุตรชายทั้ง3ของลูก

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

ด้วยพระบุตร

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

แล...พระจิต เอเมน..🤕 >>>> 🙂👏

แม่ตองกีมาร์(ท่านผู้หญิงวิไชเยนท์)

😌(ฟอลคอน ข้าจักระลึกถึงท่าน ได้โปรดคุ้มครองข้าแลลูกด้วยเถิด)

หลังจากที่ แม่มะลิอธิฐานอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้า ด้วยความหวังว่า พวกนางจะได้เผชิญหน้ากับความทุกข์แบบนี้ในอีกไม่นาน

นางขอให้ความทุกข์..ผ่านพ้นไปโดนเร็ว

ฝืดๆแฮะ

ตอนนี้กำลังใจมาเต็ม

จะอัพต่อเรื่อยๆนะ

ช่วงนี้แอดรับงานรร.ไปเยอะมาก

เยอะจริงๆ

แต่แอดก็ยังรักในการแต่งนิยายอยู่เด้ออออ





โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ