12
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่คร้าบบบ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ข้าอยากไปเดินเล่นที่ตลาด
หวังซีห่าว(นายเอก)
ได้สิจ่ะ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
เย้้้้
หวังซีห่าว(นายเอก)
ท่านพี่
หวังซีห่าว(นายเอก)
ข้าขอพาลูกไปเดินเล่นที่ตลาดหน้าหมู่บ้านนะ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
ข้าไปด้วยสิ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
เย้ๆๆๆๆ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านลุงไปด้วย
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ใครหน่ะ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
หน้าคุ้นๆ
ซานซาน(ตัวร้าย)
อะไรหรือเพคะ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ปล่าวๆ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่คร้าบบบ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ข้าอยากกินขนมร้านประจำ
หวังซีห่าว(นายเอก)
ได้สิจ่ะ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
นี่ก้ไม่รู้จักห้ามลูก
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
แล้วลุงจะห้ามหรอ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
ปล่าว
หวังซีห่าว(นายเอก)
เอา#)_+'า
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เอา#)_+'า
แต่มันอ้อมมาที่เจอกันที่ร้านนี้เนี่ย
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่ครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ได้ยัง//เดินมากับเกอเกอ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
ซื้อนานจังน้าาา
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
พี่ไปซื้อขนมร้านั้นมา
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
.....
ต.ป.ก.ชาย
ขนมเกลือแค่ชิ้นเดียวแล้วครับ
หวังซีห่าว(นายเอก)
งั้นท่านชายรับไปเถอะ
หวังซีห่าว(นายเอก)
ข้าไปซื้อร้านนั้นก็ได้
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
นั้นเจ้าใช่มั้ย
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
นั้น ใคร//มองเกอเกอ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
และนี่.....//มองเหลาห่าน
หวังซีห่าว(นายเอก)
ลูดของข้าเองครับ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
แต่เจ้าตายไปนานอล้วหนิ
ซานซาน(ตัวร้าย)
ท่านพี่เพคะ
ซานซาน(ตัวร้าย)
เอ้ะ//ขะงัก
ซานซาน(ตัวร้าย)
ยังไม่ตายหรอ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
นี่เจ้าว่าเมียข้าหรอ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่ครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
นี่ท่านพ่อของข้าหรอ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
...//หันมามองลูกชายของตน
หวังซีห่าว(นายเอก)
ครับ//เสียงสั่น
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
เอ่อออออ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
เราไปดีกว่า
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
ขอตัวนะครับคุณชาย//เดินไปจับมือเหล่าหานและกำลังจะเดินออกไป
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เห้ยยย
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
นั้นลูกกู//กระชากเกอเกอมาต่อย
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
มึงใช่มั้ยที่ทำให้ซีห่าวออกจากชีวิตกู
หวังซีห่าว(นายเอก)
ท่านหวังหลี่ช่านครับ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ห่วงมันหรอ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
แล้วพี่ล่ะ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
พี่คือผัวของเจ้านะ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ยังจะมีคนอื่นอยู่หรอ
หวังซีห่าว(นายเอก)
ข้าเกลียดท่าน!
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
แค่เพราะข้าต่อยไอ้นี่กรอ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
//นอนอาบเลือดแบบฉ่ำๆ
หวังซีห่าว(นายเอก)
ก็เขาคือคนเดียวในครอบครัวข้า//😢
หวังซีห่าว(นายเอก)
ตอนนี้ทั้งชีวิตของข้าก็มีแค่พี่ชายคนเดียวและลูกของข้า
หวังซีห่าว(นายเอก)
ข้าไม่เหลืออะไรอีกแล้ว!!!
เนื่องจากที่นายเอกมาิยู่ร่างนี้นานก้เลยอินกับบทไปหน่อย
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านลุง//😢😭
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
//รีบเข้าไปกอดปลอบเหลาห่าน
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ขอโทษครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่ของข้าสอนข้าว่าห้ามเข้าใดล้คนแปลกหน้า//ผลักหลี่ช่านออกและเดินไปหาคุณลุง
หวังซีห่าว(นายเอก)
ข้าเกลียดท่าน
หวังซีห่าว(นายเอก)
ออกไปเถอะ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ทหาร!!!
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เอาพี่ของเมียข้าไปรักษา
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
และเจ้า
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
กลับไป
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ไปไหนก็ไป
ซานซาน(ตัวร้าย)
//เดินเหมือนลิงออกไป
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ส่วนเจ้า//มองนายเอกและลูก
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ไปกลับข้า
หวังซีห่าว(นายเอก)
ทำไมข้าต้องไป
หวังซีห่าว(นายเอก)
ข้ากลับบ้านข้าได้
หวังซีห่าว(นายเอก)
ท่านเผาหรอ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ถ้าข้าไม่เผาเจ้าจะมามั้ยล่ะ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เอ่าๆๆๆ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ร้องทำไม
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เจ้าก็แคาไม่อยู่ในวังกับข้า
หวังซีห่าว(นายเอก)
ข้าเกลียดท่าน
หวังซีห่าว(นายเอก)
ในนั้นมีแต่ของที่ท่านพ่อท่านแม่ของข้าทิ้งไว้ให้
หวังซีห่าว(นายเอก)
แต่ท่านกลับเผาไปเพราะความต้องการของท่าน
หวังซีห่าว(นายเอก)
ท่านไม่นึกถึงความรู้สึกของข้าเลย
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
//ไม่ค่อยรู้เรื่อง+กอดขาปลอบคุณแม่
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ข้าขอโทษ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
แต่ข้าย้ายของบางส่วนของเจ้าออกไปแล้ว
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เจ้าไปอยูากับข้าเถอะ
หวังซีห่าว(นายเอก)
//จำใจต้องไปอยู่
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
//จับมือคุณแม่
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ซุบซิบอะไรกัน!!!
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
นี่เมียข้า
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
แล้วจะทำไม
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ข้ากลัวคนพวกนั้น
หวังซีห่าว(นายเอก)
อยู่กับแม่นะคะ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
//กอดแขนแน่น
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เห็นทุกอย่าง
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
//มองไปทางพวกที่จ้องลูกของตน
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
มองลูกข้าทำไม!
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ข้าไม่ใช่ลูกท่าน
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
พ่อของข้าตายไปแล้ว
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
มีอะไรหรือปล่าวครับ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
อ่อครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
//กำลังปิดประตู
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
//ใช้เท้าขัด
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ไม่มากินหรอ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
แล้วแม่เจ้าล่ะ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่ของข้าไปดูท่านลุงที่ท่านทพร้ายไปช่วงเช้าครับ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
อ่อออ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เรื่องนั้นข้าขอโทษนะ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
มีอะไรต่อมั้ยครับ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ไปกินข้าวเย็นกัน
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ทำไมเจ้าไม่กินล่ะ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ข้าจะรอท่านแม่
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เจ้ากินเถอะ//คีบกุ้งให้
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ขอบคุณครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
แต่ข้าแพ้กุ้ง//คีบออกไปวางไว้ตรงจานที่ว่างๆข้างๆ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ข..ข้าขอโทษ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ไม่เป็นไร
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
งั้น......
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
กินนี่ได้มั้ย//คีบหมูให้
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
แต่ท่านแม่สอนข้าว่าอย่ารับอาหารจากคนแปลกหน้า
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
แล้วเจ้าจะนั่งเฉยๆตรงนี้หรอ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ปล่าวครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ข้าอยากไปหาท่านแม่
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
แต่ไม่รู้ทางไป
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
งั้นข้าพาไปเอง
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่~//วิ่งมากอดมารดาของตน
หวังซีห่าว(นายเอก)
หื้มมมม
หวังซีห่าว(นายเอก)
นี่ลูกกินข้าวยังเนี่ย
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ยังครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ข้ารอทานพร้อมท่านแม่
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
หลานใครเนี่ย
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
น่ารักน่าชังขนาดนี้
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
หลานท่านลุงไงครับ//ออกจากอ้อมกอดแม่แล้วปีนเตียงคุณลุง
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านลุงยังเจ็บอยู่มั้ยครับ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
ลุงไม่เจ็บแล้ว
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
พรุ่งนี้ลุงก็จะได้ออกไปเล่นกับหลานรักของลุงแล้ว
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ดีจังงง
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
แล้วท่านลุงทานอาหารเย็นยังครับ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
ทานแล้วครับ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
แม่ของเจ้าพึ่งป้อนลุงไปเมื่อกี้
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
แต่เจ้ายังไม่กินหนิ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ใช่ครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ข้ารอทานพร้อมท่านแม่
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
...//อากาศ
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
งั้นไปทานข้าวกันทั้งสองเลย
เกอเกอ(พี่ชายของนอ.)
ลุงจะนอนแล้ว
หวังซีห่าว(นายเอก)
ฝันดีครับ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ไปแล้วนะครับบ
หวังซีห่าว(นายเอก)
นี่ลูก//คีบกุ้งให้ลูก
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ขอบคุณครับท่านแม่
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
เจ้าแพ้กุ้งไม่ใช่หรอ
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ปล่าวครับ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
แล้วตอนนั้น....
เหลาห่าน(ลูกพอ.นอ.)
ท่านแม่สอนไม่ให้กินของคนแปลกหน้าครับ
หวังซีห่าว(นายเอก)
...//กินเงียบๆ
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ข้าไม่ใช่คนแปลกหน้า
หวังหลี่ช่าน(พระเอก)
ข้าคือพ่อของเจ้า
Comments
เป็นเมียมุย💗
😭เซี่ยเหลียนลูกแม่ขอโทษลูก
2024-05-06
0
เป็นเมียมุย💗
เกอเกอ(เซี่ยนเหลียน)➡️อีนี้ครั่งรักเกอเกอมึงมึงตาย!🔪🧠
2024-05-06
0
กชกร นาคสังข์
มึงก็เป็นได้แค่อากาศที่เขาไม่สนใจแหละ
(ขอโทษสำหรับคำหยาบ)
2023-11-19
2