เรื่องวุ่นๆของวัยรุ่นประถม.
#2
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เห็นร้านเปิดเห็นร้านป้ามาใหม่
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ไปกินป่ะ
เเบ๋ม
ครูสั่งการบ้านอังกฤษหน้า13เเบบฝึกหัดนะ
โรส(รสดี)
ไปได้เเล้วถ้าไม่มีไร
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
ถามจริงนะ
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
น้องหรือญาติว่ะ
โรส(รสดี)
เเม่เราสนิดกับเดม่มันจะตาย
โรส(รสดี)
เเล้วฉันเนื่ยต้องดูเเลมัน
โรส(รสดี)
ป่ะไปเรียนะพละกัน
นิก(พระเองของเรา)
กำลังวิ่ง//
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ระวังรถ
นิก(พระเองของเรา)
วิ่งตัดหน้ารถ////
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
บอกกี่ครั้งเเล้วว่ารถ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ไม่เห็นหรอว่ารถผ่านมา
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ถูกรถชนขึ้นมาทำไง
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ไม่คิดจริงๆ
นิก(พระเองของเรา)
คนมันไม่เห็นน
นิก(พระเองของเรา)
ให้ทำไงอ่า
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ที่หลังก็ดูหน่อยยย
โรส(รสดี)
เป็นห่วงขนาดนี้เป็นเฟนเลยไหมอิหนู55
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
พูดไรให้มันถูกหน่อยนะ
ออมสิน
มาจับคู่นเล่นบอลกัน
โตโต้(เพื่อนสนิดนิก
มึงเเตะออกทำไม่ว่ะ
โรส(รสดี)
เเตะออกไปเลยจะเป็นไรไม่ได้เเข่งสะหน่อย
นิก(พระเองของเรา)
ใจเย็นๆๆ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
\\มองหน้านิก//
นิก(พระเองของเรา)
\\มองหน้าเเอ้มมม//
พอใจ(คนป่วย)
ได้เวลาเลิกเรียนเเล้ว
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
กลับสิจ๊ะะ
ดา(ด.ญ ภาดา)
เเม่มารับเเล้วกลับกัน
โรส(รสดี)
เเม่ฉันก็มาเเล้ว
พอใจ(คนป่วย)
เอ้าเเล้วเเอ้มกันตูนอ่ะกันตอนไหน
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เดียวก็กลับเเล้ว
พอใจ(คนป่วย)
เเล้วนี่กลับไง
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
พวกเราก็เดินนี่เเหละ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
เหมือนเดิม
พอใจ(คนป่วย)
พ่อมาเเล้วอ่า
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
กลับเลยๆ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เด่วก็กลับเเล้ว
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ป่ะกลับกัน
Comments