ใช้ผมมันหุ่นยนต์ไร้ความรู้สึก
3
ชายร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟาราคาเเพงนั่งจิ๊บวายอยู่เเล้วเเหล่มองคนตัวเล็กที่เปิดประตูมาเเบบตกใจ
คิม(มาเฟีย+พอ.)
ก็บอกไปเเล้วว่าไม่ซื้ออะฟังไม่รู้เรื่-
คิมพูดกับเเหล่มองคนตัวเล็กเเละหยุดชะงักทันทีเพราะหน้าของคนนน้องคล้ายกับคนที่เขาจะมอบชีวิตให้
เคน(ครึ่งหุ่นยนต์+นอ.)
มะ.ไม่ใช่ซักหน่อยผมเเค่เข้าห้องผิดครับขอโทษด้วย
คิม(มาเฟีย+พอ.)
เถอะน่าถ้านายขายเท่าไหร่ฉันจ่าย
คิม(มาเฟีย+พอ.)
มานั่งนี้สิ
เขาตบตักเพื่อบ่งบอกให้อีกฝ่ายมานั่งให้อยู่เหนือหัวเขส
เคน(ครึ่งหุ่นยนต์+นอ.)
คะ.คืออ
คิม(มาเฟีย+พอ.)
มาเถอะน่าชักช้าอยู่ได้
เขาได้กระชากคนเล็กมาอยู่บนตักหนาๆของเขาทุกอย่างได้เงียบขรึมพอจะได้ยินเสียงหายใจของทั้ง2ฝ่าย
เคน(ครึ่งหุ่นยนต์+นอ.)
!!!
คิม(มาเฟีย+พอ.)
เสียงปืนงั้นหรอ
คิม(มาเฟีย+พอ.)
ไปกับฉันก่อนสิ
เคน(ครึ่งหุ่นยนต์+นอ.)
ตะ.เเต่
คิม(มาเฟีย+พอ.)
มาเถอะสุดท้ายนายก็ขายให้ฉันอยู่ดี
คนทั้งสองได้ออกจากห้องเเบบจุงมือฝ่าผู้คนมากมายที่เเตกตื่นกันจนมาถึงในรถสีดำเงาสะอาดเเละทั้งสองจึงไปยังจุกมุ่งหมาย
ผู้เเต่ง
เอามามิตรเเมตกันเเม่มเลยเนอะ
Comments