เฮียอย่าดุ คนแปลกหน้า

Enjoy reading

[ บทสนทนา ]

01:35 p.m.

บรรยากาศภายในห้างชื่อดังใจกลางเมืองกรุงเทพฯ ต่างเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยเซ็งแซ่ของผู้คนนับร้อยที่พรั่งพรูและพร้อมใจกันเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

บริเวณโรงอาหารชั้นหนึ่ง โต๊ะหลบมุมที่นั่งห่างไกลจากผู้คน มีชายหนุ่มรูปร่างสูงสมส่วนนั่งอยู่ตรงนั้นเพียงผู้เดียว

องศา

เลิกจ้องหน้าฉันแล้วจะไปไหนก็ไป

แต่ทว่าในตอนนี้เขากลับไม่ได้นั่งอยู่คนเดียวเหมือนอย่างในตอนแรกนี่สิ

องศา

ไปซะ

เสียงทุ้มเอ่ยบอกเสียงเบา ทว่ากลับแฝงไปด้วยความเคร่งครึมและน่าเกรงขาม

เมลวิน

....

เด็กชายหน้าตาทะเล้นที่จู่ๆก็เข้ามานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงกันข้าม เอาแต่จ้องหน้าเขาไม่ละสายตามาร่วมหลายนาทีแล้ว

สายตาที่ดูใสซื่อบริสุทธิ์ ไม่ได้คิดร้ายแต่อย่างใด หากแต่มันชวนให้รู้สึกรำคาญยังไงชอบกล

เมลวิน

คุณอาหล่อจังเลยครับ

องศา

....

นัยน์ตาคมกริบคู่นั้นปราบมองคู่สนทนาของตนเองเขม็ง

ทำเอาเด็กชายตัวน้อยหดคอหนีสายตาที่น่ากลัวนั้นในทันใด

เมลวิน

ผมแค่ชมเพราะเห็นว่าคุณอาหล่อจริงๆนะครับ

องศา

....

เมลวิน

โตไปผมก็อยากหล่อแบบคุณอาบ้าง

ใบหน้าหล่อเหลาที่ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งนั้น เย็นชาไร้การตอบสนองต่อคำพูดยกยอของเด็กชายแปลกหน้า

เขาเพียงแค่เมินหน้าหนี ทำเป็นไม่สนใจเหมือนอย่างทุกที ตามแบบฉบับนิสัยที่แต่เดิมก็เป็นเช่นนี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

องศา

แม่ไปไหน

แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกไปด้วยความอยากรู้

ปะปนกับความรู้สึกที่เริ่มจะรำคาญสายตาที่จ้องมองมาอย่างไม่ลดละนั่น

เมลวิน

แม่ผมเสียแล้ว

เมลวิน

พ่อก็ไม่มี

เมลวิน

มีแต่เมย์

องศา

ใครล่ะ

เมลวิน

เมย์เป็นน้องสาวของคุณแม่

องศา

งั้นก็เป็นน้า

เมลวิน

ใช่ๆ

เมลวิน

เมย์เป็นน้าของผม

องศา

ไปหาน้าไป

องศา

อย่ามาอยู่แถวนี้

เมลวิน

ผมหาเมย์ไม่เจอ

องศา

เดินกลับไปยืนที่เดิม

เมลวิน

ไม่เอา

เมลวิน

ผมจะอยู่กับคุณอา

องศา

ฉันไม่ชอบเด็ก

องศา

เพราะฉะนั้นช่วยไปให้พ้นๆหน้าสักที

เมลวิน

....

ใบหน้าจิ้มลิ้มงอง้ำ ปากงุ้ยๆนั่นเบ่ะคว่ำลงเตรียมพร้อมที่จะงอแงอย่างเต็มที่

แต่เพราะถูกสอนมาอย่างดี เด็กชายจึงได้พยายามสะกดกลั้นอารมณ์เศร้าของตัวเองออกไปในที่สุด

เมลวิน

คุณอาช่วยผมตามหาเมย์ได้มั้ยครับ

องศา

น้าเธอไม่สอนหรอว่าห้ามคุยกับคนแปลกหน้า

เมลวิน

สอน

เมลวิน

แต่ถ้าเป็นคนดีผมก็คุยด้วยได้ไม่ใช่หรอ

ใบหน้าเคร่งขรึมเย็นชาไร้ความรู้สึก เมื่อได้ฟังสิ่งที่เด็กชายตรงหน้าเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงทะเล้น

องศา

ฉันไม่ใช่คนดี

เมลวิน

ใช่สิครับ

เมลวิน

แค่มองหน้าผมก็รู้แล้ว

องศา

....

องศา

ไม่

เมลวิน

ทำไมถึงเป็นคนไม่ดีล่ะครับ

องศา

ไม่ใช่เรื่องของเด็ก

เมลวิน

....

เป็นอีกครั้งที่เด็กน้อยก้มหน้าลงอย่างหงอยๆเมื่อรู้สึกว่าตนกำลังถูกดุจากชายที่ไม่รู้จัก

ด้วยความประหม่า เท้าเล็กจึงได้แต่แกว่งไปมาอยู่ใต้โต๊ะตัวใหญ่ แต่คงเพราะแกว่งแรงไป เท้าของเด็กชายจึงได้แกว่งไปโดนหน้าขาของคนตรงหน้าเข้าอย่างจัง

ปึกก!

องศา

....

เมลวิน

ผ...ผมขอโทษ

เมลวิน

คุณอาเจ็บหรอครับ

องศา

....

เมลวิน

คุณอาจะไปแล้วหรอ

เด็กน้อยเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พร้อมกับมือหนาที่ยกขึ้นมามองดูนาฬิกาข้อมือไปด้วย

นัยน์ตาคมกริบปราดมองไปทั่วบริเวณ ก่อนจะพบเข้ากับบุคคลที่ตนนั่งรอมานานเกือบครึ่งชั่วโมง

องศา

ช้า

เขาพูดขึ้นเสียงเรียบ และจ้องหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกน้องคนสนิทด้วยสายตาคาดโทษ

เดฟ

ขอโทษครับเฮีย

เดฟ

พอดีรถมันติด

เดฟ

การเดินทางมาถึงที่นี่มันเลยค่อนข้างจะล่าช้า

องศา

อืม

องศา

ไอ้นาย?

เดฟ

มันรออยู่ที่รถครับ

เดฟ

แล้วเฮียจะไปที่โกดังก่อนหรือว่ากลับโรงแรมเลยครับ

องศา

จะกลับโรงแรม

เดฟ

ครับ

ลูกน้องคนสนิทตอบรับอย่างสุภาพ ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้าง เพื่อให้ผู้เป็นนายได้เดินนำหน้าออกไปก่อน

แต่จนแล้วจนรอด คนที่ควรจะออกตัวกลับยืนนิ่งไม่ขยับเลยสักนิด

เดฟมองต่ำลงตามสายตาของเจ้านาย ก่อนจะเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องหน้าเด็กชายที่มายืนขวางทางอยู่

เมื่อเห็นดังนั้น เดฟจึงไม่รอช้า รีบเอ่ยปากบอกคนตัวเล็กให้ถอยออกไปในทันที

เดฟ

ไอ้หนู

เดฟ

มายืนขวางทางอะไรตรงนี้

เดฟ

หลบไป

องศา

....

องศา

พาไปส่งที่ประชาสัมพันธ์

องศา

ให้เขาประกาศหาผู้ปกครอง

เดฟ

ครับ?

ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาทำเพียงแค่ยืนจ้องหน้าเด็กชายตัวเล็กสักพัก ก่อนจะเดินหลบออกมาเงียบๆ

ส่วนทางด้านของเดฟ พอได้รับคำสั่งนั้นมา จึงได้รีบเข้าไปจูงมือเด็กหลงทางคนนี้ให้ไปด้วยกันทันที

. .

ระหว่างทางที่กำลังจะเดินกลับออกจากห้างชื่อดังเพื่อไปยังลานจอดรถชั้นใต้ดิน

ชายร่างสูงที่เดินหลบเลี่ยงผู้คนไปมาเพื่อกันไม่ให้ใครถูกเนื้อต้องตัวกลับต้องมาสะดุดเพราะดันมีใครบางคนวิ่งเข้ามาชนเข้ากับแผงอกแกร่งอย่างแรงจนตัวเขาแทบจะหงายหลังอยู่รอมร่อ

ปึกก!!?

เมเบล

โอ๊ย!

องศา

....

โชคดีที่เขาแข็งแรงมากพอ เพราะงั้นจึงสามารถทรงตัวอยู่กับที่ได้โดยไม่ล้มลงไปกับพื้นปูนแข็งกระด้าง

แต่ด้วยเหตุนั้น เพราะคนตรงหน้าที่วิ่งเข้ามาแบบไม่ลืมหูลืมตา พลอยทำให้เขาต้องรับร่างเล็กๆนั่นไว้ในอ้อมแขนอย่างช่วยไม่ได้

หากไม่จับอีกฝ่ายไว้ เกรงว่าคงจะล้มลงไปด้วยกันทั้งคู่

เมเบล

ข....ขอโทษค่ะ

หญิงสาวตรงหน้าเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงร้อนรนระคนเร่งรีบ

ศีรษะเล็กก้มลงหลายต่อหลายครั้งเพื่อเป็นการขอโทษขอโพย ก่อนที่เธอจะรีบผละออกไปจากอ้อมแขนแกร่ง และวิ่งหายออกไปจากสายตาของชายหนุ่มทันที

องศา

....

นัยน์ตาเรียบเฉยยังคงนิ่งสนิท ชนิดที่ว่าไร้ซึ่งความรู้สึกนึกคิดใดๆ ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะกดลงต่ำ มองดูสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำตกไว้ด้วยใบหน้าเฉยชา

To be continued...

เขาเจอกันแล้วค่ะ!!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ