![[Best Love Story]แค่เธอที่รัก](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/33654200385.webp)
[Best Love Story]แค่เธอที่รัก
3ปีที่แล้ว(เสียใจอีกครั้ง)
เขากับเพื่อนขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ และปิดทางไม่ให้ฉันหนี
มาริน(นางเอก)
อย่าเข้ามาใกล้นะ!!!
"ตรงนี้มันทางเปรี่ยวนะน้องริน~"
"จะเสียงดังแค่ไหนก็ไม่มีคนได้ยินหรอก"
มาริน(นางเอก)
อย่ามาจับ!!!!!
ในตอนนั้น ฉันรู้สึกสุดจะทน
ฉันเป็นผู้หญิง ผู้หญิงที่อยู่ตัวคนเดียวมาตั้งแต่มัธยมปลาย ก็ต้อง..เรียนรู้วิธีป้องกันตัวเอาไว้บ้างสิ
จึงมีอาวุธติดตัวเป็นมีดพกตลอดเวลา เพื่อเป็นการป้องกันตัว
สิ่งที่คนพวกนี้รู้คือ ฉันไม่สามารถสู้พวกเขาได้ แม้ว่าจะมีอาวุธก็ตาม
"ตัวสั่นเชียวนะ น่ารักจัง"
และสิ่งที่พวกเค้าไม่รู้ก็คือ...
ฉันสามารถแทงพวกเค้าได้ โดยไม่ต้องลังเลเลยด้วยซํ้า
จิน
//มีดปาดแก้มไปนิดเดียว
มาริน(นางเอก)
เผื่อจะหายบ้านะ
ทำให้หน้าตาของคนตรงหน้าตอนนี้ ทั้งช็อค ทั้งกลัวไปพร้อมๆกัน บิดเบี้ยวจนดูน่าตลกยังไงก็ไม่รู้สินะ
ฉันหยิบมีดอีกสามเล่มออกมา
มาริน(นางเอก)
ถ้ายังไม่รีบถอยไป พี่อาจจะต้องมีธุระกับโรงพยาบาล
จิน
ม..มันไม่กล้าหรอกน่า!!!
ฉันโยนมีดอีกเล่มเฉียดคออีกคนที่ยืนข้างพี่จินไปนิดเดียว
มาริน(นางเอก)
ฉันใจดีมากๆเลยนะ ที่ยังปาไม่ให้โดนตาของพี่น่ะ
จนลืมไปว่า... พวกเค้ามีสี่คนนี่นา
ในตอนที่ฉันไม่ทันระวังตัว
ผู้ชายที่อยู่ใกล้ฉันมากที่สุด เค้าพุ่งตัวมาจับมือฉันทั้งสองข้างมัดไว้ด้านหลังแล้วกดตัวฉันให้นั่งคุกเข่าลง
มาริน(นางเอก)
แม่ง... ปล่อยนะ!!!!
เมื่อเห็นว่าฉันไม่สามารถสู้แรงของคนๆนี้ได้
คนอื่นที่เหลือก็กลับมาทำใบหน้าอวดดีอีกครั้ง
"ขู่น่ากลัวจังเลย~555555"
แต่ในเวลาที่ฉันรู้สึกหมดหวัง ก็ยังพอมีโชคดีอยู่บ้าง
เสียงปืนดังมาก ก่อนที่จะได้ยินเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง
ฉันรีบหันไปตามเสียงที่ได้ยิน
พี่เชน เจ้าของร้านที่ฉันทำงานพิเศษ
พี่เชนเข้ามาพยุงฉันให้ลุกขึ้น
เชน(เจ้าของร้าน)
อันนี้ของปลอมอ่ะเอาไว้ยิงเล่น แต่เสียงดังใช้ได้
เชน(เจ้าของร้าน)
บาดเจ็บตรงไหนมั้ย?
มาริน(นางเอก)
ไม่.. ขอบคุณมากค่ะ
มาริน(นางเอก)
พี่เชนมาได้ไง?
เชน(เจ้าของร้าน)
พี่เดินผ่านทางมาพอดี
พี่เชนพูดพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตร
เชน(เจ้าของร้าน)
ไอ้พวกนั้นมันเป็นใคร รินพอจะรู้มั้ย
ฉันบอกพี่เชนไปตามตรง และเล่าทุกอย่างให้ฟัง
รวมถึง... บอกข้อมูลของพี่จินไปด้วย
พี่เชนรับฟังอย่างเข้าใจ พร้อมกับให้คำยืนยันว่าไม่ต้องกังวล คนพวกนั้นจะไม่มารังควาญอีก
ทำให้ฉันรู้สึกดีเมื่อพี่เค้ายืนยันด้วยความหนักแน่น
จากวันนั้นพี่เชนให้ฉันลางานจนกว่าจะรู้สึกดีขึ้น
และชีวิตวัยมหาลัยที่ควรจะจบลงด้วยดีของฉัน ก็แย่จนวันสุดท้าย
ทำไมต้องเป็นฉัน ที่เจอแต่เรื่องแย่ๆตลอด
เมื่อตอนเด็กฉันมีความสุขมากไปหรอ
ฉันถึงต้องทุกข์อยู่แบบนี้
แต่มันก็ไม่แปลกไม่ใช่หรอ ที่มนุษย์คนนึงจะหวนหาความสุข
คืนนั้นเป็นคืนที่ฉันร้องไห้เหมือนปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างออกมา
พี่จินทำให้ความอดทนที่เหลือของฉันขาดสะบั้น
ฉันพบว่าอารมณ์ของฉันเริ่มส่งผลต่อร่างกาย ฉันนํ้าหนักลดลงเยอะมากๆ
ด้วยความรู้สึกปรงจัดๆ ฉันจึงไปนั่งดื่มเหล้าที่ร้านที่ฉันทำงานพิเศษอยู่
เชน(เจ้าของร้าน)
ดื่มเยอะไปแล้วริน เดี๋ยวก็อ้วกหรอก
เชน(เจ้าของร้าน)
รินหยุดกิน
เชน(เจ้าของร้าน)
พี่บอกให้หยุด!!!
มาริน(นางเอก)
......//มองหน้า
มาริน(นางเอก)
เฮ้อ...//วางแก้ว
เชน(เจ้าของร้าน)
//กุมขมับ
เชน(เจ้าของร้าน)
ฝากแกด้วยละกัน พี่ต้องไปดูแลร้านต่อ
เชนจะกลายเป็นตัวละครที่มีบทบาทในอนาคต
Comments