ตัวร้ายไม่ขอตายเหมือนในนิยาย
ผนึกความทรงจำ
ยูริม
นิยายเรื่องนี้โคตรหน้าเบื้อ
ยูริม
ที่นี้โปรดใช้ความเงียบ
ระบบ
รายงาน ท่านควรไปกับนาง
ทั้งสองเดินไปคุยกันที่มุมตึก
ริกะ
อาการของนายเป็นไงบ้าง
ยูริม
อย่างที่เห็นผมแข็งแรงดี
ริกะ
เย็นนี้ไปที่บ้านฉันด้วย
ริกะ
ย..อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่มีเรื่องจะคุยด้วย
ริกะ
ของที่นายต้องมาเอาคืนหลังจากมาบ้านฉัน
ระบบ
รายงานท่านควรให้ของสำคัญกับเธอ
ยูริมยื่นเชือกผูกแขนให้กับเธอก่อนจะเดินจากไป
ยูริม
เนื้อเรื่องควรเป็นแบบนี้
ยูริม
ตามต้นฉบับ เธอควรเกลียดจนอยากจะฆ่าฉัน
ยูริมพึมพำในใจระหว่างเดินจากมา
แจกันบนระเบียงตกใส่หัวยูริมอย่างจัง
ริกะ
นี้นายควรไปห้องพยาบาล
ยูริม
หันไปมองด้วยความเกลียดชังและเคียดแค้นโดยไม่รู้ตัว
ริกะ
ไม่ ยังไงนายก็ต้องไปห้องพยาบาลกับฉัน
ยูริม
สบัดมือออกก่อนจะฉกเอาเชือกกลับคืนและหนีหายไป
เซ็น
ฉันขอโทษฉันไม่คิดว่าจะมีคนอยู่ตรงนี้
เซ็น
ฉันแค่วางเอาไว้กะจะเปลี่ยนดอกไม้แล้วจู่ๆมีนก็ตกลงไป
ระบบ
เนื้อเรื่องได้เปลี่ยนไป
ยูริม
ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว
ยูริม
หากมีอะไรผิดพลาดฉันจะฆ่าพวกเธอทิ้งซะถ้าขัดขวางฉัน
ระบบ
จิตใจของท่านเข้าด้านมืดโดยสมบูรณ์
ยูริม
เอาเถอะอีกสองชั่วโมงก็ได้เวลากลับแล้ว
ระบบ
รายงานระบบต้องการอัพเดต
ยูริม
ยืนยันการอัพเดต 2สัปดาสินะ
ระบบ
ระบบจำปิดตัวเป็นเวลา สามเดือน
ยูริม
ถึงปกติฉันไม่มีระบบหรือไม่มีมันก็ไม่ต่างอะไรกัน
ยูริมนอนหลับบนด้านฟ้าจนเลิกเรียน
เพราะช่วงบ่ายไม่มีเรียนยูริมจึงหลับโดยไม่ได้คิดอะไร
ทว่าทันทีที่ก้าวเท้าข้าห้องเรียนไปหยิบกระเป๋าได้ไม่นาน
ริกะ
แบกยูริมขึ้นบ่าและเริ่มใช้เวทเคลื่อนย้าย
เพียงเพราะยูริม มีบางสิ่งที่เชื่อมโยงถึงเธอบางที่ครุมเคลือ
ริกะ
วางยูริมนอนบนพื้นก่อนไปเปลี่ยนชุด
ยูริม
เราตกลงกันแล้วนี้ว่าเราจะทิ้งระยะห่างจากกันและ ผมก็ทำให้เธอไม่สบายใจ
ยูริม
ผมไม่รู้ว่าคุณจะสื่ออะไร
ริกะ
ฮึก ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่นายทำทุกอย่างและแบกรับเรื่องพวกนี้เพียงลำพัง
ยูริม
ผมไม่เข้าใจที่คุณจะสื่อ....
ริกะ
เลิกแกล้งไม่รู้ซักที ไอคนนิสัยไม่ดี (,ตะคอก)
ยูริม
ขอโทษด้วยนะแต่ผมไม่รู้จริงๆ
ริกะ
นี้นาย อดทนกับเรื่องพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ริกะ
ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ....
ยูริม
ขอโทษนะ แต่เลิกจับผมนอนซักทีผมขยับไม่ได้
ริกะ
จะทำเป็นไม่รู้อะไรจนวินาทีสุดท้ายสินะ
ริกะ
งั้นทำไมนายไม่ลบร่องรอยพลังเวทที่ไหลเวียนบนตัวนายละ
ยูริม
ผมไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงอยากให้ผมตาย
ยูริม
จับมือขวาของริกะมาทาบที่อก
ยูริม
เธอรู้สึกอะไรหรือเปล่า
ยูริม
ใช่แล้วละ ผมทำลายหัวใจของตัวเอง
ยูริม
ผมนะตั้งแต่เด็กผมมักถูกสาปแช่งให้ไปตายเสมอ
ยูริม
ทุบตี โยนหิน ทรมาร ผมทนมันมาตลอดจนผมชินชากับมัน.....(ชาติก่อน)
ยูริม
(ยูริมมีชีวิตได้ด้วยพลังงานและพลังเวทที่ไร้ขีดจำกัด)
ยูริม
รู้อะไรไหมสิ่งที่คุณทำนะผมเกลียดมัน
ริกะ
นายคงรู้อยู่แล้วว่าพวกเรามีพลังของเทพสถิต
ริกะ
ฉันได้รับพลังของเทพแห่งแสง แต่ฉันกลับทำให้มันสมบูรณ์ไม่ได้
ริกะ
จนวันนั้นที่เจอนายในสภาพที่ชุ่มเลือดตอนนั้นแหละที่พลังฉันถูกปลุกให้สเถียร
ริกะ
เพราะงั้น นายเลิกแบกรับอะไรไว้คนเดียวเถอะนะ
เธอไม่รู้หรอกว่า สิ่งที่ยูริมแบกไว้มันอันตรายขนาดไหน
และสาเหตุที่ยูริมลืมเรื่องราวบางส่วนของตัวเองนั้นเพราะ
ถูกผนึกความทรงจำของชาตที่ หนึ่งและสอง
Comments