โปรดรักผมที {Love Me Sky}
บทที่2
แอดเองนะจ้ะ
เรื่องนี้จะสับสนเป็นพิเศษ
แอดเองนะจ้ะ
แต่จะไม่สปอยแน่นอน เดะมีคนรู้มุข
แอดเองนะจ้ะ
ขอร้องนักอ่านทุกคน ช่วยคอมเม้นให้เกียรตินิดนึงหน่อยนะคะ
แสงในยามบ่าย ที่อ่อนและไม่แรงมาก
สกาย
อือ...//ค่อยๆลืมตา+สะลึมสะลือ
สกาย
💭: เหมือนเดิม....น่าเบื่อ//ค่อยๆหลับตา
ประตูภายในห้องถูกเปิดออกมา มีร่างหญิงที่กำลังจะก้าวเข้ามาในห้องของเขา
????
สกาย...นายตื่นยัง?//เดินเข้ามาในห้อง
สกาย
อือ...//พยักหน้า+ค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนเตียง
????
//เดินไปหาสกายที่นอนบนเตียง
????
เฮ้อ~อยากให้นายกลับมาสดใสจัง//นั่งลุกข้างเตียง
สกาย
เธอยังหวังกับฉันอีกหรอ"แบม..."
แบม
อืม... ฉันอยากให้นายกลับมายิ้มได้อีกครั้ง
แบม
ฉันคิดถึงนายคนเดิมอยู่นะ
สกาย
มันคงจะไม่เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว...
แบม
วันนี้เราต้องเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้หน่อยนะ
แบม
งานเลี้ยงของตระกูลใหญ่ด้วย
แบม
อือ! รีบๆล่ะ เดะฉันรอข้างล่างนะคุณชาย//ยิ้ม+ลุกขึ้นออกจากห้อง
สกาย
//มองคนที่พึ่งออกไปก่อนจะลับสายตา
สกาย
อีกแล้ว...ความรู้สึกนี้//กุมหน้าออกตรงกลาง
???
งานเลี้ยงเริ่มจัดเสร็จหมดแล้ว ท่านต้องการอะไรเพิ่มเติมไหมครับ
ภาคิน
ไม่มีแล้ว เชิญออกไปได้
ภาคิน
//หยิบจอที่ไอแพด+กดโทร
????
📞:ฮัลโหลคิน นายมีอะไรเปล่า
แบม
📞:เอ๊ะ อะไรกันเนี้ย...ทำไมเขาไม่มาดูเองล่ะ
แบม
📞: กลัวเขาตายจริงหรือไงกัน ฉันถามหน่อยเถอะ!
ภาคิน
📞: ใจเย็นหน่อยสิ....
แบม
📞: ถ้าจะโทรมาถามเรื่องแค่นี้ก็ไม่ต้องโทรมานะ ฉันเอือมระอากับพวกนายมาก
ภาคิน
เฮ้อ....นายเป็นยังไงบ้างนะ อยากจะไปหานายเหลือเกิน...
ภาคิน
ก็ๆรู้ไม่ใช่หรอ//หันไปทางอื่น
มาร์ค
เขาดีขึ้นมาบ้างไหม//ถามด้วยเสียงอ่อน
มาร์ค
เขามีใครยัง...//เริ่มเสียงสั่น+น้ำตาคลอ
ภาคิน
น่าสมเพช...//พูดเบาๆ
ภาคิน
เหมือนเดิม และยังไม่มีใคร
มาร์ค
แย่...กูแม่งเ_ี้ย! ถ้าไม่ทำอย่างนั้น เขาน่าจะอยู่ข้างๆกู
ภาคิน
หยุดร้องเถอะ ร้องไปก็ไม่มีความหมาย//เดินออกจากตรงนั้น
ภาคิน
//เดินไปเรื่อยๆจนเข้าไปในห้องหนึ่ง
เสียงประตูที่เปิดเข้าเจอภายในห้องว่างเปล่า ไม่มีอะไรนอกจาก
คนในรูปมีใบหน้าที่งดงาม ดวงตาสีฟ้าอ่อนเหมือนท้องฟ้า รอยยิ้มอ่อนๆที่สะกดจิตคนตรงหน้าให้หลงเคลิ้มไปกับมัน
ภาคินค่อยๆหลับตา นึกถึงอดีตที่แสนสุขช่วงสั้นๆ
ถึงมันจะสั้น แต่มันก็สำคัญกับเขามาก
ความสุขเล็กๆ คือ ได้เห็นคนที่เขารักมีความสุข
Comments