ความฝัน

เมื่อถึงบ้านผมก็ได้แต่คิดว่าเขาทั้งหล่อและดูดีจนทำให้ใจหวั่นไหวได้เลยล่ะ

"อู จิน"เริ่มหน้าแดงก่ำราวกับผลไม้สุก หัวใจเต้นดังออกมาจนทำให้เขาได้ยินชัดเจนในความเงียบนั้น เขาจึงเดินไปที่เตียงแล้วปล่อยตัวเองให้ล้มลงนอนบนเตียงของเขาในขณะที่เขาหน้าแดงอยู่ พร้อมกับพูดพึมพำว่า

"ให้ตายสิ"

แล้วผมก็เริ่มสงบสติอารมณ์ได้ผมจึงรีบไปอาบน้ำ แต่ผมก็ยังนึกถึงหน้าของเขาผมจึงได้ตัดสินใจตบหน้าของตัวเองเสียงดัง

...เพียะ!...

"โอ้ยย"

ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา ผมรีบเช็ดน้ำตาเเล้วรีบอาบน้ำให้เสร็จ

และได้คิดขึ้นว่า

"ไม่ได้ เราจะรักเขาหรือมีใจให้เขาไม่ได้สิ"

"ถึงเราจะชอบได้ทั้งหญิงทั้งชายก็ตาม"

"แต่ที่บอกว่าเขาหล่อก็เพราะว่าเราชื่นชมเขานิ"

"ใช่เพราะเราชื่นชอบเขากับผลงานเขา ไม่มีอะไรมากไปกว่า"

"เพราะงั้นก็เลยชอบไง"

เมื่อผมอาบน้ำเสร็จผมก็เดินออกมาแต่งตัวแล้วได้เข้านอน แต่ผมก็นอนไม่หลับจึงหยิบหนังสือเล่นน้อยของผมมานั้งอ่านปล่อยให้เวลาผ่านไป

.......

จู่ๆผมก็ได้เห็นใครคนหนึ่งกอดผมไว้แน่น ผมไม่สามารถเห็นได้ว่าใครแต่กลับสัมพัดได้ถึงความอบอุ่นจากการกอด เขากับผมนั้นอยู่ใต้ตัวไม้สูงใหญ่ต้นหนึ่งเขาได้ถามผมว่า

"นายรักฉันไหม"

"ฉันรักนายมากนะ"

ผมหลับตาแล้วก็พูดว่า

"ผมก็รักคุณ"

แล้วเขาคนนั้นก็จับมือผมไว้แน่นแล้วลุกขึ้นผมจึงลุกตามเขาเราสองคนวิ่งไปในทุ่งดอกได้สีขาว แต่ทว่าจู่ๆผมก็หยุดลงเขาหันกลับมามองก่อนที่จะวิ่งกลับมาหาผมแต่ก็มาถึงไม่ได้

ผมพยายามก้าวขาไปแต่ก็ทำไม่ได้เช่นกัน ทำได้เพียงแต่มองให้เขาวิ่งมาหาผม แล้วจากนั้นผมก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัวเลย จากนั้นเขาก็หยุด

กลับกลายเป็นภาพสีดำ ผมเห็นงูตัวหนึ่งนัยตาของมันเหมือนกับใครคนหนึ่งที่ผมรู้จักแล้วผมก็นึกไปพักหนึ่งแล้วนึกขึ้นได้ว่า

"นั้นมัน คุณนักเขียนงั้นหรอ"

งูตัวนั้นเริ่มบีบรัดร่างกายของผมแน่นแล้วเริ่มไซส์ตัวของผม มันเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมขึ้นเลื่อยๆ

จากนั้นภาพที่เห็นก็ตัดไป

...----------------------------------------------------------------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

กฎ