ตัวตนที่เปลี่ยนไป
เรนเดล เวนเกอร์
นี่ข้า..หลับไป2วันเลยรึ
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
กระผมได้จัดเตรียมอาหารและยามาแล้วครับ
เรนเดล เวนเกอร์
ขอโทษนะคีย์
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
แต่องค์ชายสองครับ ท่านในตอนนี้ยังไม่แข็งแรง
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
หากอดอาหารและยา ท่านอาจเจ็บป่วยร้ายแร--
เรนเดล เวนเกอร์
งั้นข้าจะกินยาแล้วนอนเลย
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับองค์ชายสอง
เรนเดล เวนเกอร์
ข้าขอร้อง..
เรนเดล เวนเกอร์
ตอนนี้ข้าอยากอยู่ตัวคนเดียว
เรนเดล เวนเกอร์
เอาของพวกนั้นออกไปและมิต้องเอาอะไรเข้ามาจนกว่าข้าจะสั่ง
เรนเดล เวนเกอร์
เข้าใจหรือไม่
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
องค์ชาย...
เรนเดล เวนเกอร์
เจ้าออกไปเถอะ
เรนเดล เวนเกอร์
ข้าอยากนอนพัก
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
หากองค์ชายต้องการอะไรก็เรียกหากระผมได้ทุกเมื่อ
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
โปรดรักษาสุขภาพขององค์ชายด้วยนะครับ
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
/เดินออกไป
ถึงพ่อบ้านจะปฏิบัติหน้าที่ได้ดีกับทุกคนในบรรดารัชทายาทก็ตาม ข้ารู้สึกขอบคุณยิ่ง.. แต่ตอนนี้ข้าไม่ได้รู้สึกยินดีหรือรู้สึกถึงการใช้ชีวิตเลย.....และเหมือนข้าโหยหาการตายนั้นอยู่เสมอ
ข้าคงชินกับการตายไปเสียแล้ว...
ยังไงก็เถอะ....อุตส่าห์ย้อนอดีตกลับมาไกลขนาดนี้แล้ว ข้าคงต้องเอาตัวรอดจากอาณาจักรที่เลวร้ายแห่งนี้ ข้าต้องหนีไปใช้ชีวิตอิสระ ถึงไม่ได้คาดหวังอะไรแล้วก็ตาม....ความฝันเมื่อก่อนของข้าที่ต้องการความรัก ข้าเลิกหวังแล้ว ยังไงมันก็ไม่มีทางสำเร็จ แต่ข้าก็อยากรู้ว่าถ้าข้าหนีรอดจากการประหารได้ ข้าจะตายเพราะอะไรถ้าไม่ใช่คมดาบของท่านพี่
ว่าตัวข้านั้นจะหนีรอดจากความตายได้หรือไม่
เป็นเวลาสี่วันแล้วที่ข้าอดอาหาร ดื่มเพียงแค่น้ำเท่านั้น ข้าอยู่ในห้องตลอดหลังจากที่ย้อนเวลากลับมา ข้าไม่ได้ออกไปไหนเลย ร่างกายที่ซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็แน่นอนอยู่แล้วที่จะไม่มีใครสนใจในการมีชีวิตอยู่ของข้า
ข้าตอนอายุ15ทำอะไรบ้าง..ลืมเกือบหมดแล้ว
แต่ก็ช่างมันเถอะ ข้าจะใช้ชีวิตที่ไร้ตัวตนนี้แล้วหนีจากอาณาจักร ข้าจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับคนในครอบครัวหรือท่านพ่ออีก ข้าจะไม่ทำตัวน่าสมเพชที่เมื่อก่อนเคยวิ่งตามหาความรักจากครอบครัวแบบนี้ เพราะข้ารู้แล้วว่าทำไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน
ความรักหาจากครอบครัวนี้ไม่ได้หรอก
.
โดยเฉพาะท่านพ่อ ข้าจะไม่ยุ่งกับเขาอีกแล้ว
วันนี้...ท้องฟ้ามืดครึ้มอีกแล้ว...
ทั้งที่เป็นฤดูใบไม้ผลิแท้ๆ
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
องค์ชายสอง
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
กระผมเองครับ
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
/เปิดประตูเดินเข้าไป
มาหาข้าทำไมกัน..มีอะไรเกิดขึ้นรือ
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
ขออภัยที่รบกวนครับ นายท่านทรงสั่งให้กระผมมาตามองค์ชายทุกพระองค์มาร่วมรับประทานอาหารในช่วงเช้าพร้อมหน้ากันครับ
เรนเดล เวนเกอร์
ขอบใจที่มาบอกข้า
เรนเดล เวนเกอร์
สักพักข้าจะออกไป
อะไรกัน..ทั้งที่ข้าถูกขีดกั้นไม่ให้เข้าร่วมทานอาหารมาตลอดแท้ๆ แต่ก็ช่างเถอะ ไปแล้วรีบกินรีบกลับจะได้จบ
เรนเดล เวนเกอร์
/เดินเข้ามา
ไม่มีใครสนใจตัวตนของเราจริงๆด้วย
เป็นแบบนี้ก็ดี อย่าสนใจหรือพูดถึงข้า
รีบๆจบสักที ข้าอยากนอนพักแล้ว
นิโคลัส ฮอลท์
มาครบแล้วก็เริ่มทาน
สิ้นสุดคำพูดของคนที่นั่งหัวโต๊ะ ทุกคนก็เริ่มทะยอยรับประทานอาหารของใครของมัน เสียงช้อนและส้อมตีกันดังอีกทั้งกระทบกับเสียงจานดังไปทั่ว ทุกคนนั้นมีระเบียบเรียบร้อยตามที่ได้เรียนมารยาทอย่างที่คุณครูสอนมาตั้งแต่เด็ก
ดูสง่าจริงๆนั่นแหละ แต่ข้าไม่เคยเรียนเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหารหรือมารยาทพื้นฐานเลย แบบนี้มันเป็นเรื่องปกติของข้าสินะ อาหารที่เตรียมมาให้ก็ไม่ใช่ที่ข้าชอบเลยสักอย่าง ไม่มีใครแม้แต่จะถามว่าข้าชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร
ช่างปะไร ชีวิตก่อนข้าก็โดนปฏิบัติแบบนี้ ข้าไม่สนใจหรอก อีกอย่างตอนนี้ข้าไม่หิวเลยสักนิด...ไม่เลย
เพราะต่อให้ข้ากินหรือไม่กินก็ไม่มีใครมองมาอยู่แล้ว ตัวเราเองก็นั่งอยู่เฉยๆ เพียงแค่รอให้ทุกอย่างมันจบ
เหล่าสาวใช้เก็บจานอาหารคาวเสร็จเรียบร้อยก็เตรียมเสิร์ฟของหวานเป็นเมนูถัดไป ของหวานจานโปรดของแต่ละคนนั้นแตกต่างกันตามความชอบ ก่อนจะมาถึงเรนเดล
....
ของหวานค่ะ องค์ชายสอง
เป็นแพนเค้กจริงๆด้วย ไม่มีของที่ข้าชอบเลยสักอย่าง แต่ก็นะ.....ข้าเบื่อที่นี่จะตายแล้ว รู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออก
เรนเดล เวนเกอร์
เก็บไปเถอะ
เรนเดล เวนเกอร์
ข้าอิ่มแล้ว
เรนเดล เวนเกอร์
ข้าขอตัวกลับห้องก่อนนะขอรับ
เรนเดลเดินออกไปด้วยใบหน้านิ่งๆที่ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มหรืออารมณ์อื่นๆ เหล่าสาวใช้ต่างยืนกระซิบพูดคุยกันกับท่าทางของเรนเดล แม้แต่คริสก็ทำสีหน้าตกใจพร้อมกับเหล่สายตามองคนเป็นพ่อและซาฟาที่นั่งหน้านิ่งอยู่ ผ่านไปไม่กี่วินาทีทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ
แต่ที่ไม่กลับมาเป็นปกติก็คงจะเป็นดอกไม้ในแจกันที่เหี่ยวเฉาอย่างกะทันหันหลังจากเรนเดลเดินออกไป กับท้องฟ้าด้านนอกที่เริ่มมืดครึ้มเหมือนฝนจะตกอีก...และแน่นอนว่าไม่มีใครสนใจ
หลังจากทุกคนออกมาจากห้องอาหาร นายท่านก็มุ่งหน้าเข้าห้องทำงานเพื่อประชุมกับเหล่าขุนนางในทันที ส่วนคริสก็ต้องเข้าฝึกอัศวินตามเวลา ซาฟายืนอยู่หน้าห้องครัว สาวใช้เดินออกมาเจ้าตัวก็เรียกขานในทันที
ซาฟา โคล์ท
ในห้องอาหารเจ้าเป็นคนจัดจานให้เวนเกอร์สินะ
ซาฟา โคล์ท
ข้ามีเวลาไม่มาก
....
ค่ะ อะ..องค์ชายสองไม่ได้แตะอาหารเลยสักคำค่ะ อะ..อา..อาหารที่จัดให้มีทั้งหมดสามเมนูทุกพระองค์ แต่องค์ชายไม่แม้แต่จะมองหรือสนใจเลยค่ะ ค-..คือ..
ซาฟา โคล์ท
เจ้าไปทำงานเถอะ
....
ค่ะ /โค้งคำนับ+เดินไป
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
องค์ชายมาทำอะไรแถวห้องครัวเหรอครับ
ซาฟา โคล์ท
เจ้าเป็นพ่อบ้านที่ดูแลเวนเกอร์ชั่วคราวใช่รือไม่
ซาฟา โคล์ท
เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเจ้าหมอนั่นรึเปล่า
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
องค์ชายทรงหมายถึงเรื่องอะไรหรือ
ซาฟา โคล์ท
ข้าถามเจ้าก็ตอบมา
คีย์ วิน (พ่อบ้าน)
องค์ชายสอง...
พ่อบ้านเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเรนเดลให้ซาฟาฟัง
นิโคลัส ฮอลท์
กว่านามัวร์จะได้ขึ้นเป็นอัศวินคงใช้เวลาอีกหนึ่งปีเต็ม ลูกคิดจะหยุดการฝึกซ้อมช่วงเย็นของนามัวร์จริงๆเหรอ ซาฟา
ซาฟา โคล์ท
ถึงนามัวร์จะมีความสามารถแต่เจ้าตัวก็ยังคงเป็นแค่เด็กครับ ให้น้องได้ใช้เวลาพักผ่อนเพื่อทุ่มกับการฝึกซ้อมในช่วงเช้าจะดีกว่า
นิโคลัส ฮอลท์
งั้นจัดตารางฝึกซ้อมให้นามัวร์ใหม่ด้วย
ซาฟา โคล์ท
เวนเกอร์จะเปลี่ยนไปนะครับ
ซาฟา โคล์ท
ดูท่าจะอดอาหารตั้งแต่งานเลี้ยงของผม ถ้านับรวมๆก็สี่วันได้ ทั้งที่เจ้านั่นชอบใช้ชีวิตกับการกินมากแท้ๆ
นิโคลัส ฮอลท์
อดอาหารมาสี่วันแล้ว..คิดจะประท้วงหรือไร
ซาฟา โคล์ท
และดูเหมือนว่าเจ้านั่น..ดูหม่นหมองต่างจากปกติ..
นิโคลัส ฮอลท์
ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือเรื่องการเรียนของนามัวร์และการประชุมกับเหล่าขุนนางในอีกสองวัน เลิกคิดเรื่องไร้สาระเสียที
เวลาบ่ายเรนเดลแอบออกมาทางด้านหลังคฤหาสน์ที่มีอัศวินคุ้มกันอยู่ส่วนน้อย ทว่าไม่มีอัศวินคนไหนสนใจตัวตนของเรนเดล ตัวเขาถึงผ่านมาได้โดยที่ไม่ถูกจับหรือถูกทักท้วงอะไร เรนเดลเพียงออกมาเดินเล่นให้หายอึดอัดใจและมาเดินดูตามร้านค้าใจกลางเมืองเพื่อหาดูสินค้าใหม่ๆ
และเขาที่แอบออกมานั้นต้องรีบกลับก่อนอาหารมื้อเย็น
....
คุณชายดูเป็นลูกคนใหญ่คนโตนะคะ
....
ให้ดิฉันแนะนำหนังสือมั้ยคะ
เรนเดล เวนเกอร์
ข้าอยากเดินดูเรื่อยๆ
ไม่มีประชาชนคนไหนรู้จักรูปลักษณ์ตัวตนของเรนเดลเพราะเขาถูกห้ามไม่ให้เข้าร่วมงานสังสรรห์,งานเลี้ยง,หรือแม้กระทั่งงานเทศกาลในเมือง
เขานั้นไร้ตัวตน คงมีเพียงชื่อเท่านั้นที่ผู้คนรู้จะกเพียงเผินๆ เขาเป็นองค์ชายที่ถูกจำไว้แค่ชื่อเท่านั้น...
เรนเดลไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสามัญชนธรรมดาหรือทุกๆคนถึงไม่รู้จักฐานะตัวตนของเขา
เรนเดล เวนเกอร์
ข้าไม่สนเรื่องอะไรแบบนั้นแล้ว
หลังจากเรนเดลซื้อหนังสือมาได้สองเล่มก็เดินปรี่มาแวะชมย่านค้าขายที่มีพ่อค้าแม่ค้าท้องถิ่นมากมายตั้งร้านเป็นตลาดขนาดใหญ่
เรนเดล เวนเกอร์
ผู้คนเยอะเหลือเกิน...
เรนเดลผู้อ่อนแรงโดนผู้คนบดเบียดทางถนนจนโซเซถูกดันออกมาจากร้านค้าด้านใน ตัวเขาถูกดันออกมาแล้วล้มลงกับพื้น หนังสือในห่อผ้าหล่นตุบกองกับพื้นเช่นกัน
เรนเดล เวนเกอร์
แรงเยอะกันเสียจริง
เรนเดล เวนเกอร์
/ยื่นมือไปหยิบหนังสือที่ตก
เสียงทุ้มของชายปริศนาดังขึ้นเหนือหัวเขา เรนเดลเงยหน้าสบมองผู้มาใหม่ อีกฝ่ายคุกเข่าลงข้างนึงยันกับพื้น ยื่นมือหยิบหนังสืออีกเล่มก่อนจะค่อยๆพยุงเรนเดลให้ลุกขึ้น
เรนเดล เวนเกอร์
ขอบใจเจ้า..
ไคล์
ผู้คนต่างกรูกันเพราะวันนี้เป็นวันเปิดย่านการค้าที่ปรับปรุงใหม่
ไคล์
เจ้าดูเหมือนคนป่วยขืนเดินเข้าไปแบบนั้นมีหวังโดนเบียดจนลืมหายใจ
เรนเดล เวนเกอร์
งั้นรือ..ข้าจะจำเอาไว้
ไคล์
แล้วเจ้าอยากเดินเข้าไปดูอีกหรือไม่
เรนเดล เวนเกอร์
ข้าว่าจะกลับแล้ว
ไคล์
ถึงอย่างไรก็ระวังด้วย
ไคล์
ผู้หญิงอย่างเจ้าเดินทางคนเดียวอันตรายนัก
เรนเดล เวนเกอร์
ผู้หญิงงั้นรือ...
ข้าว่า...เจ้าเข้าใจผิดแล้วหนา
ไว้เจ้ากลับมาข้าจะบอกเจ้าให้ชัดเจน
เรนเดล เวนเกอร์
ข้า..เป็นบุรุษ
Comments
ไอ้ปลาป๋อง😾
แอดต่อนานอายังเค้าขอโทษที่มาอ่านช้า😹
2023-08-07
1