![[ตำนานจอมยุทธภูตถังซาน]เกิดใหม่ก่อนเนื้อเรื่องหลักไม่ใช่เรื่องตลก](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/3210218ec93.webp)
[ตำนานจอมยุทธภูตถังซาน]เกิดใหม่ก่อนเนื้อเรื่องหลักไม่ใช่เรื่องตลก
一「¹」 เทศกาลถุงหอม
การทะลุมิติไม่ใช่เรื่องตลกยิ่งทะลุมายังโลกที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายและแสนอันตรายยิ่งแล้วใหญ่
ไม่ดีใจนะที่ได้มาโลกวิญญาณจารย์งี้อ่ะ
ยิ่งเป็นสัตว์วิญญาณยิ่งท้อ
อุตส่าห์บำเพ็ญตบะมา9แสนกว่าปี
กระเสือกกระสนหนีเอาชีวิตรอดแต่ละวันกว่าจะมีทุกวันนี้
เฟยเทียนผิง
คิดฟุ้งซ่านไปมีแต่จะเสียเวลาชีวิต
เฟยเทียนผิง
ท่านเอาเวลานี้ไปฝึกไม่ดีกว่าหรือนายหญิง
หลินซูเหยา
เฟยๆให้ข้าได้พักหายใจหายคอทีเหอะ
หลินซูเหยา
ฝึกทุกวันสีสันในชีวิตก็หายหมดสิ
เฟยเทียนผิง
ท่านเลยจะเข้าเมืองน่ะหรือ
เฟยเทียนผิง
ท่านเสียสติไปแล้วหรือขอรับ
เฟยเทียนผิง
เทียนโต่วตอนนี้มีงานชุมนุมของ7นิกายนะขอรับ
เฟยเทียนผิง
ท่านไปก็ไม่ต่างกับเอาชีวิตไปให้พวกเขาฟันเล่น
ทุกท่านอาจจะสงสัยว่าในเรื่องนี้มีนิกายอะไรแบบนั้นด้วยหรอ
ฉันเกิดก่อนเนื้อเรื่อง แล้วคนยุคนี้ดันเก่งกว่าคนยุคปัจจุบันอี๊ก
เสี่ยงโดนทำวงแหวนแบบหนักกว่าเสียวอู่อีก
หลินซูเหยา
ข้าในตอนนี้เอาตัวรอดได้น่า
หลินซูเหยา
แค่แวะไปดูเดี๋ยวเดียว
เฟยเทียนผิง
เฮ้อ....เข้าใจแล้วขอรับ
เฟยเทียนผิง
ข้าไม่ห้ามท่านแล้ว
เฟยเทียนผิง
แต่อย่าบาดเจ็บกลับมานะขอรับ
เฟยเทียนผิง
นายหญิง//เสียงต่ำ
หลินซูเหยา
(หิมะตกเสียแล้ว)
หลินซูเหยา
(ไม่แปลกหรอกก็มันเป็นเขตของเหล่าหมีน้ำแข็งนี่น่าเหอะๆ)
1ในเมืองเล็กๆในจักวรรดิเทียนโต้วแต่ที่นี่จะมีความพิเศษต่างจากเมืองข้างเคียงคือ
จะมีเทศกาลที่จัดเพียง1ครั้งในรอบ10ปี เหล่าลูกหลานผู้มีอำนาจทั้งหลายต่างก็มักจะเข้าร่วมงานเทศกาลนี้
จุดขายของงานเทศกาลที่สามารถดึงดูดเหล่าผู้มาเยือนก็คือ การมอบถุงหอมให้กับคนที่พึงใจ และอีกหนึ่งสิ่งก็คือเหล่าลูกหลานของประมุขนิกายทั้ง7
ขึ้นชื่อว่ารูปงาม มากความสามารถ เก่งทั้งด้านบุ๋นและบู้ และยังเป็นผู้ฝึกวิญญาณ
ไหนจะมีกำลังทรัพย์มากมายที่หากใครได้แต่งเข้าไปสบายได้ทั้งชาตินั้นอีก
เพราะงั้นเหล่านิกายทั้ง7จึงมักจะมีถุงหอมจำนวนมากกลับไปถมสำนักอยู่เสมอ
หลินซูเหยา
ยังครึกครื้นดั่งวันวาน//โบกพัดในมือเบาๆ
หลินซูเหยา
ไม่ยักรู้ว่าเจ้าจะชอบสถานที่ครึ้กครื้นหนาเฉี๋ยนเฉี่ยน
ไป๋เฉี่ยน
ข้าแค่....อยากมาหาท่าน
หลินซูเหยา
ฮ่า....เรารู้ว่าเราสวย
หลินซูเหยา
ถ้าอย่างนั้นก็มาเดินเล่นด้วยกันเถอะ
ไป๋เฉี่ยน
ท่านจะไปที่ลานกว้าง?
หลินซูเหยา
มาที่เทียนซื่อทั้งทีไม่ไปลานกว้างที่มีเหล่าวิญญาณจารย์ตัวน้อยก็น่าเสียดาย
หลินซูเหยา
แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยน้า....แค่เข้ามาก็สัมผัสได้ถึงเหล่าราชทินนามพรหมยุทธ์เสียแล้ว
ไป๋เฉี่ยน
มนุษย์นั้นอ่อนแอ...
หลินซูเหยา
อย่าประมาทจะดีกว่าหนาเฉี๋ยนเฉี่ยนน้อย
หลินซูเหยา
ระวังไว้ก็เป็นการดี
หลินซูเหยา
มาเทศกาลทั้งทีอย่าพูดเรื่องเครียดๆเลย//ควงแขนเดินงาน
หลินซูเหยา
เรามาสนุกกับบรรยากาศแบบนี้ดีกว่า
เฟยเทียนผิง
ท่านเดินควงแขนตั้งสองคนไม่เหนื่อยหรืออย่างไรกันนะ//พูดด้วยเสียงปลงๆ
หลินซูเหยา
สบายๆจ้า//ยิ้มทะเล้น
งานเทศกาลล้วนผ่านไปได้ด้วยดีส่วนเรื่องลานกว้างอะไรนั่นช่างมันเถอะ
นางเป็นสัตว์วิญญาณแสนปีที่จะย่างเข้าสู่ล้านปีออร่าย่อมมากกว่าสัตว์วิญญาณแสนปีโข แน่นอนว่าพลังวิญญาณล้วนมากตามไปด้วยแค่ขยายเขตแดนดูก็รู้
เจ้านิกายแต่ละคนมาเองใครจะไปน้อ
เฟยเทียนผิง
กลับกันเถอะขอรับ...
ไป๋เฉี่ยน
เฉี๋ยนเฉี่ยนไม่ชอบเสียงดังเลย....
หลินซูเหยา
งั้นเราก็กลับกันเถิด
หลานหนิงเทียน
ข้าเห็นท่านมองสิ่งนี้สักพักแล้วข้าเลย....
รอยยิ้มที่มักจะประดับใบหน้างามยังคงยิ้มแย้มรับและมือก็รับของที่ชายตรงหน้ายื่นมาให้
หลินซูเหยา
แต่เพลานี้ข้าต้องกลับแล้ว
หลินซูเหยา
มิเช่นนั้นคนที่บ้านจักเป็นห่วง
หลินซูเหยา
แล้วท่านควรสังเกตรอบข้างเสียบ้างหนา//ยิ้มเบาๆ
หลานหนิงเทียน
เช่นนั้นข้าไปส่งท่านดีกว่า สตรีเดินทางคนเดียวยามค่ำเช่นนี้อันตราย—
เหล่าวิญญาจารย์
คุณชายรอง!!
ก่อนที่หลานหนิงเทียนจะกล่าวจบ สิ้นตะโกนเรียกฐานะประจำจวนก็ดังขึ้นจากข้างหลัง
เหล่าวิญญาจารย์
ท่านหายไปไหนมาคุณหนูใหญ่หาท่านเสียนานเลย
หลานหนิงเทียน
ข้าจะรีบกลับไปหลังส่งแม่นางผู้นี้แล้ว
เหล่าวิญญาจารย์
แม่นางไหนกันขอรับข้าเห็นแค่ท่านอยู่ตรงนี้ผู้เดียวนะขอรับ
หลานหนิงเทียน
ก็แม่นาง—//หันกลับมา
ใช่ ตรงนี้ไม่เคยมีใครอยู่เลย
แท้จริงแล้วคุณชายรองหลานนั้นยืนคุยอยู่เพียงผู้เดียวมาตั้งแต่ต้น
สาเหตุที่พ่อค้าแม่ค้าโดยรอบต่างมองมาที่เขาอย่างแปลกๆนั้นในที่สุดเขาก็เข้าใจ
ว่าสาเหตุที่โฉมงามนางนั้นพูดเช่นนั้น
ไม่มีผู้ใดเห็นนางนอกจากเขา
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
ไอย่ะ
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
ไม่นึกว่าจะมีคนมองร่างจำแลงออก
ไป๋เฉี่ยน(ร่างสัตว์วิญญาณ)
แต่เขาเห็นท่านเพียงผู้เดียว
หยางเฟยเทียน(ร่างสัตว์วิญญาณ)
ข้าเตือนท่านแล้ว
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
ช่างเถอะน่า
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
ไป๋เฉี่ยน เฟยเทียน
หลินซูเหยาที่ตอนนี้เป็นเพียงดอกบัวส่งกระแสจิตด้วยน้ำเสียงจริงจัง
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
ข้าตัดสินใจจะเป็นจะจำศีลอีกครั้ง
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
ทะลวงตบะ1ล้านปี
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
จากนั้นข้าตัดสินใจที่จะเป็นมนุษย์
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
เมื่อถึงตอนนั้นพวกเจ้าเลือกทางใดข้าไม่อาจเปลี่ยนใจพวกเจ้าได้
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
แต่ในภายภาคหน้าก็จงอย่าห่างเหินกับข้านักล่ะ
หยางเฟยเทียน(ร่างสัตว์วิญญาณ)
..
ไป๋เฉี่ยน(ร่างสัตว์วิญญาณ)
..
ไป๋เฉี่ยน(ร่างสัตว์วิญญาณ)
ท่านหญิงจำศีลเถิด
ไป๋เฉี่ยน(ร่างสัตว์วิญญาณ)
ข้าจะคอยคุมครองท่านเอง//เลื้อยมาขดตัวในบึง
ไป๋เฉี่ยนเลื้อยตัวลงไปในหนองน้ำที่มีเหล่าดอกบัวสีขาวสวยกำลังบานสะพร่ำก่อนจะเข้ามานอนขดตัวล้อมรอบร่างแท้ของผู้ที่นางเรียกว่าท่านหญิง
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
เข้าใจแล้วน่า
หลินซูเหยา(ร่างพืชวิญญาณ)
พวกเจ้าก็ระวังพวกมนุษย์ไว้ด้วยล่ะ
หยางเฟยเทียน(ร่างสัตว์วิญญาณ)
ขอรับ
ไป๋เฉี่ยน(ร่างสัตว์วิญญาณ)
//พงกหัว
ม่านการแสดงใกล้จะเปิดฉากแล้ว เหล่าผู้ชมทุกท่านคิดเช่นไรโปรดคอมเม้นท์ติชมได้
ꕥ𝐖𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭☯︎
แอบชะแวบมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว
ꕥ𝐖𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭☯︎
เรื่องนี้จะเล่าทุกอย่างผ่านมุมมองของนางเอกนะคะ
ꕥ𝐖𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭☯︎
แอบบอกไว้ก่อนว่าแต่ละตอนจะยาวนิดนึง
ꕥ𝐖𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭☯︎
แอดเลยอาจจะอัพช้าเป็นส่วนใหญ่
ꕥ𝐖𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭☯︎
แอบใบ้ๆว่ามีพระเอก7คนนะน้าบ
ꕥ𝐖𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭☯︎
ลองทายๆกันดูนะเคอะ
ꕥ𝐖𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭☯︎
ใบ้อีกว่าไม่ใช่7ประหลาด
ꕥ𝐖𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭☯︎
แต่เกี่ยวข้องกับ7ประหลาด
Comments