ความเจ็บปวดซึ่งเราไม่สามารถรู้ได้
แม่เลี้ยงใส่ร้าย
นิดา(แม่เลี้ยง)
มาแล้วหรอ🙄
นิดา(แม่เลี้ยง)
สอบได้ที่เท่าไหร่หล่ะ
นิดา(แม่เลี้ยง)
ไปเอาน้ำมาให้กูดิ!!
ลิลิน
//เทน้ำใส้แก้ว+เดินออกไป
นิดา(แม่เลี้ยง)
//แกล้งล้มลง+ตบหน้าตัวเอง
คิน(พ่อ)
หืมสงสัยกูจะใจดีกับมึงมากไปนะ
นิดา(แม่เลี้ยง)
ไม่คะ//แอ๊บเสียง+บีบน้ำตา
ลิลิน
ทำไมต้องเป็นกูด้วยว่ะ!!
ลิลิน
ชั่งเถอะกลับห้องดีกว่า
แน่นอนว่ามันไม่ใช่ครั้งแรก
ฉันใช้ชีวิตแบบนี้มา2ปีแล้ว
ตั้งแต่แม่แท้ๆเสียไปพ่อก็มีผู้หญิงคนนี้
และข่อนข้างที่จะเมินฉันทำยังกับฉันเป็นส่วนเกินและฉันก็ต้องอดทนมาถึงวันนี้
Comments