พานภพลิขิตสวรรค์ ลาก่อน

ศตวรรษที่ 21

ณ อพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งในเมือง X

ลี่กัน

โม่โฉว//เสียงสอง//

โม่โฉว

อะไรหรอ

ลี่กัน

ตอนไหนคุณจะเลิกกับนังลู่เสียนสักที//ลูบไล้ไปมา

โม่โฉว

รอผมก่อนนะ…ขอเวลาอีกไม่นาน //เชิดคางลี่กันขึ้น

ลี่กัน

คุณพูดจริงนะคะ

ลี่กัน

ฉันไม่อยากอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆแบบนี้แล้ว

โม่โฉว

อื้อ ผมสัญญา

โม่โฉว

ถ้าผมใช้ประโยชน์จากเธอเสร็จผมจะบอกเลิกกับเธอแล้วมาขอคุณแต่งงาน

โม่โฉว

เชื่อใจผมนะ//จุ๊บหน้าผาก

จู่ๆก็มีเสียงดังปรบมือดังขึ้น

ลู่เสียน

/เเปะ แปะ//ปรบมือ

ลู่เสียน

หึ…

ลู่เสียน

มีความสุขกันรึป่าว

ลู่เสียน

ฉันกลับมาแล้ว

ลี่กัน

!!!//ตกใจ

โม่โฉว

!!!//ตกใจ

โม่โฉว

ละ…ลู่เสียนกลับมาแล้วหรอ//ลุกลี้ลุกลน

ลี่กัน

อ้าว…ลู่เสียนทำไมเธอกลับมาเร็วจังละ

โม่โฉว

ใช่ๆ…ไม่ใช่ว่าเธอต้องไปสนามบินเพื่อที่จะไปทำงานที่ประเทศ A หรอกเหรอ?

ลู่เสียน

…

ลี่กัน

อ๋อ คือฉันเอาเอกสารมาให้โม่โฉวน่ะ//ร้อนลน

ลี่กัน

งั้นฉันกลับก่อนนะ…//รีบลุกจากโซฟา

ลู่เสียน

เดี๋ยว…

ลู่เสียน

จะไปแล้วหรอ

ลู่เสียน

ไม่อยู่รอดื่มชาหน่อยล้ะ

ลู่เสียน

ตอนขากลับฉันเจอชาดีมาด้วยล้ะ

ลี่กัน

อ่อเอ่อ…ขอบคุณนะแต่ฉันไม่ชอบดื่มชาน่ะ

ลี่กัน

ขอตัว//รีบเดินออกไป

ลู่เสียน

/กระชากผม

ลี่กัน

โอ้ยย!!!//เจ็บ

ลู่เสียน

อ๋อฉันลืมไปน่ะ

ลู่เสียน

เธอคงจะชอบของเหม็นๆเน่าๆสินะ

ลู่เสียน

เช่นของเหลือจากฉันน่ะ

ลี่กัน

เธอพูดอะไรของเธอน่ะ

ลี่กัน

ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ//จับแขนลู่เสียน

ลู่เสียน

งั้นหรอ/ออกแรงดึง

โม่โฉว

นี่…ลู่เสียนพอได้แล้ว//ดึงแขน

ลู่เสียน

พอหรอ!?

ลู่เสียน

ถ้าฉันยังไม่ได้ตบอิร่า*นิฉันคงตายตาไม่หลับ

ลู่เสียนได้ออกแรงดึงผมของลี่กันอย่างแรงแล้วตบเข้าอย่างจัง

เปี๊ยะ เปี๊ยะ เปี๊ยะ!!!

ลี่กัน

ฉันขอโทษ…ลู่เสียน

ลี่กัน

โอ้ย!!!

โม่โฉว

ลู่เสียนผมบอกให้คุณหยุดไง//กระชาก

ลู่เสียน

โอ้ย!//ล้ม

โม่โฉว

//ประครองลี่กัน

ลู่เสียน

หึ…รักกันมากสินะ

ลู่เสียน

งั้นก็ตายไปพร้อมกันส้ะเลย

ลู่เสียนได้หยิบปืนออกมาแล้วลั่นไกลไปโดยไม่ลังเล

ปัง ปัง!!!

เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องพร้อมกับโลหิตที่ไหลนองไปทั่วพื้น

ลู่เสียน

ฮา ฮา ฮือ ฮื่อๆ

ลู่เสียนที่หัวเราะและร้องไห้ในขณะเดียวกัน

ลู่เสียน

สมควรแล้ว สมควรแล้ว

ลู่เสียนได้ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปเธอเดินไปเลื่อยๆจนถึงสะพานแห่งหนึ่ง

เธอเดินเหม่อลอยอยู่บนสะพานเธอไม่ได้ยินสิ่งใดเลยแม้กระทั่งเสียงรถที่ขับผ่านสวนกันไปมากับเสียงชายคนหนึ่งที่ร้องเรียกเธอ…

นิรนาม

ลู่เสียน…

นิรนาม

อย่านะ!!!//ตะโกน

เธอไม่ได้ยินไรเลยในสมองคิดแค่ว่า…

ลู่เสียน

“ถ้าฉันสมหวังสักครั้งกับความรักก็ดีสิ”

ลู่เสียน

“ฉันคงไม่ต้องมาคิดอะไรมาก มีความสุขกับคนที่ฉันรักและเขาก็รักฉันสร้างครอบครัวด้วยกันมีลูกสักคนสองคนอยู่ด้วยกันจนแก่ชรา”

ลู่เสียน

“ถ้าฉันมีวาสนาแบบนั้นก็คงดีน่ะสิ”//ถอนหายใจ

ลู่เสียน

“ลาก่อน…ชีวิตนี้ชีวิตที่เเสนจะเฮ็งซวนนี่”

ลู่เสียนได้จบชีวิตตัวเองลงด้วยการโดดสะพาน

นิรนาม

ไม่นะ…ลู่เสียน!!!

นิรนาม

ลู่เสียน!!!

ลู่เสียน

“เสียงใครน่ะ”

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ