ท่านเป็นของข้าองค์ชายตัวประกัน
#2
ผู้แต่ง
ขอโทษที่หายไปนานนะทุกคน
ผู้แต่ง
จะขยันอัพให้มากที่สุดนะคะ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
"ท่านแม่"
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
"ท่านชายท่านนี้คือใครรึ"
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
"ก็พ่อของเจ้าไง-"
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
(ทั้งที่ไม่เคยมาหาข้ากับท่านแม่)
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
(ทำไมวันนี้ถึงได้มาหาข้ากับท่านแม่กันนะ)
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
ทำความเคารพฝ่าบาทสิหลินเอ๋อ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
.หันไปทางเฟิ่งหยู
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ทำความเคารพฮ่องเต้เพคะ
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
หลินเอ๋อ
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
ช่างเถอะเสี่ยวเหมย
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
เฟิ่งหลิน
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
ทำไมเข้าจึงพาเชลยสึกมาที่นี่
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
เสี่ยวเฉินคือเพื่อนของข้า
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ข้าเลยชวนเขามาทานอาหารด้วยกันกับข้า
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
.ทำความเคารพฮ่องเต้
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
.พยักหน้า
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ฝ่าบาทมาทำอะไรที่นี่ล่ะเพคะ
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
หลินเอ๋อ
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
เรียกท่านพ่อสิ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ทำไมข้าต้องเรียก
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
เขาคือพ่อของเจ้านะ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
พ่อที่ถิ้งให้ข้ากับท่านแม่อยู่อย่างรำบากแบบนี้
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
หลินเอ๋อ!
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
เสี่ยวเหมย
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
เจ้าทำลูกตกใจนะ
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
หลินเอ๋อมาหาพ่อมา
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
.น้ำตาคลอ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
อึก.วิ่งหนีไป
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
เสี่ยวหลิน!
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
.วิ่งตามไป
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
เห้อ
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
ขอโทษด้วยนะเพคะฝ่าบาท
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
ไม่เป็นไร
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
อีกอย่าง
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
ที่หลินเอ๋อพูดมันก็เป็นความจริง
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
เพราะข้ามันไม่ดีเองเลยทำให้ลูกเกียด
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
ถ้าหลิงเอ๋อกับมาที่จวนแล้วดจ้าอย่าดุด่าว่านางเลยนะ
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
เพคะฝ่าบาท
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
ไว้ข้าจะมาหาใหม่
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
เพคะ
ตัดไปที่ฝั่งของเฟิ่งหลินกันหวังเฉิน
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
เสี่ยวหลิน
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
อึก...ฮือ.ร้องไห้
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ข้าทำอะไรผิด
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ที่ข้าพูดออกไปมันคือความจริง
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ฮือ.ร้องไห้หนัก
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
.นั่งลงข้างๆ
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
เสี่ยวหลิน
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
ข้าเข้าใจเจ้านะ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
.มอง+สะอื้น
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
แต่ยังไงฮ่องเต้ก็คือพ่อของเจ้า
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
ถึงเจ้าจะไม่ยอมรับว่าเขาคือพ่อของเจ้า
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
แต่สายเลือดเขาก็อยู่ในตัวเจ้า
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
อื้อ.เช็ดน้ำตา
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
เรากลับไปที่ตำหนักเย็นกันเถอะ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ท่านแม่!
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ท่านอยู่ไหน
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
!
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
.วิ่งมาเจอกัวเหมย
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
หลินเอ๋อ
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
หนีไปลูก
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ท่านแม่
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
รีบหนี-
พระสนมกัวเหมย(แม่เฟิ่งหลิน)
.ตาย
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ท่านแม่!
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
อย่าเข้ามานะ!
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
องหญิง!
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
เสี่ยวหลิน
หวังเฉิน-ตอนเด็ก-
เกิดอะไรขึ้น
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ท่านแม่.ร้องไห้
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
อึก..ฮือ!!
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ท่านแม่!!
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
.กอดร่างไร้วิญญาณของผู้เป็นแม่
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ไม่ทันได้ขอโทษท่านเลย
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
.ร้องไห้อย่างหนัก
Comments