คิดถึงอดีต

.......ผู้จัดการหนุ่มปริญญาตรีจากเมืองนอก ดีกรีลูกชายคนเดียวของประธานที่เข้ามาทำงานในบริษัทของครอบครัวในแผนกบริหาร ตามคำบัญชาจากประธานบริษัทและเลขาผู้เป็นใหญ่ทั้งในบ้านและในบริษัทแห่งนี้

......คุณช่อมาลีผู้เป็นตำนานเลขาผู้ยิ่งใหญ่ที่ถอดเขี้ยว เล็บ ประธานคาสิโนว่าจนเป็นแมวเชื่อง ๆ ลงได้และเป็นผู้ให้กำเนิดเขาซึ่งมีดวงตาเหมือนท่านประธาน แต่รูปหน้าได้ท่านมาแบบเต็ม ๆ ไม่จัดว่าหล่อเหล่าแบบท่านประธานผู้เป็นบิดา แต่ก็หน้าตาดีในสายตาของหลาย ๆ คน ด้วยนิสัยที่เงียบขรึม ที่แตกต่างจากบิดาโดยสิ้นเชิง จนทำให้คุณตาล้อว่าเป็นลูกไม้ไกลหล่นต้น แต่ก็มีมารดาผู้ให้กำเนิดเท่านั้นที่เบาใจว่าเขาไม่เหมือนบิดาของเขาก่อนที่ท่านทั้งสองจะรักและแต่งงานกัน เพราะวีระกรรมของท่านประธานไม่เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ คุณช่อมาลี ที่กว่าจะผ่านเรื่องราวเหล่นั้นมาได้ทำให้เกือบจะเสียชายอันเป็นที่รักคนนี้ไป

.....แต่ด้วยที่ว่า วัชร วงค์รัศน์ จะดูเงียบขรึมในสายตาหลาย ๆ คน แต่ก็เป็นจุดดึงดูดบรรดาสาว ๆ เข้าหาอยากจะพิชิจใจหนุ่มหล่อพ่อรวย แต่ก็โดนสะกัดจากมาดาของเขาไปหลายต่อหลายคน ยกเว้น พิมพ์ดารา สาวสวยร่างระหง ช่อนร้ายในตัว เธอทำให้ วัชร วงค์รัศน์ หลงรักตั้งแต่แรกพบจนคบกันในที่สุด เขามีแผนว่จะแต่งงานกับเธอทั้ง ๆ ที่โดนคุณช่อมาลี มารดาผู้ให้กำเนิดทัดทาน ก็ไม่อาจห้ามได้ ถึงบุพการีห้ามเขาก็ไม่ฟัง

" ถ้าคุณแม่ไม่ยอมรับผมกับคุณพิมพ์ดารา เราก็จะไม่ขออยู่ไทย เราจะไปอยู่บอสตัน"

......คำพูดนี้ทำให้คุณช่อมาลีถึงกับเครียดจนต้องเข้าโรงพยาบาลและไม่ยอมคุยกับลูกชายตัวดีเป็นเดือน มีเพียงน้องสาวของเขาที่ดูแลมารดาอยู่ไม่ห่าง

........กนกกร ในขณะนั้นกลับมาจากเรียนต่อต่างประเทศในรั่วมหาวิทยาลัยในบอสตัน ต้องอยู่เฝ้าไข้ผู้เป็นมารดาของเขา

.......เขาเห็นใจน้องสาวของเขามากทั้งเรื่องที่ต้องบอกเลิกการหมั่นหมายของเขาและเธอ ถึงเป็นเพียงการพูดคุยตามประสาของผู้ใหญ่ไม่ได้มีงานและหลักฐานการหมั่นหมายใด ๆ ทั้งสิ้น แต่เธอซึ่งเข้ามาอยู่บ้านวงค์รัศน์ ในฐานะว่าที่คู่หมั่นต้องรับรู้และเข้าใจเขา เพราะในขณะนั้นเขาเจอว่าที่คู่หมั่นและว่าที่คู่ชีวิตแล้ว

" คุณพิมครับ ถ้าหากคุณแม่ยังไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของเรา ผมว่าเราไปแอบจดทะเบียนกันเงียบ ๆ พอคุณแม่ทำใจได้และยอมรับเรา ค่อยจัดงานแต่งตามที่คุณพิมต้องการจะดีไหม.."

" วัชร ไม่รักพิมเหรอคะ ทำไมละคะเราจัดงานแต่งกันเองไม่ได้เหรอ.." สายตาของสาววิงวรเขา

" คุณพิมก็รู้ว่าผมรักคุณ แต่เข้าใจผมหน่อยเถอะครับ คุณแม่ท่านไม่เห็นด้วยกับการที่เราสองคนจะแต่งงานกัน ผมไม่อยากจะทำให้ท่านเสียใจไปทากว่านี้ และตอนนี้ท่านก็นอนป่วยด้วยเรื่องของเราอยู่ที่โรงพยาบาล ผมยังไม่มีหน้าไปพบท่านเลยคุณพิม"

"คุณพ่อคุณละคะ วัชร ทำไมเราไม่ไปขอร้องท่านละ ท่านน่าจะเห็นด้วยกับคุณ" เธอไม่ยอมเสียให้ได้พยายามหาวิธีเพื่อให้เขาเลือก และตัวช่วยที่เธอเลือกให้ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย เพราะคนที่จะตัดสินใจทุกเรื่องในชีวิตของบิดาเขาก็คือคนที่นอนป่วยด้วยเรื่องของเขาในขณะนี้

"คุณพิมครับ ผมว่าคุณพ่อท่านก็ช่วยเราสองคนไม่ได้หรอก และอีกอย่างเราอย่าทำเรื่องนี้ให้ยุ่งยากไปมากว่านี้เลย เราไปจดทะเบียนสมรสที่อำเภอรอให้คุณแม่ใจเย็นกว่านี้ค่อยคุยกับท่าน"

" แล้วเมื่อไหร่ละคะ ท่านจะเห็นดีเห็นงามกับเรื่องของเรา" หลังจากเธอกล่าวจบ หยาดน้ำตาก็ไหลจากดวงตาอาบหน้างามของเธอ

......เขารู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก ทำไมหนอคุณแม่ถึงไม่เห็นใจความรักแรกของเขา เขาทำได้เพียงแค่กอดเธอเพื่อคอยปลอบใจ ใรใจก็คิดหาวิธีต่าง ๆ นานา เพื่อทำให้ความรักของเขาผ่านพ้นไปได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***