นายเย็นชากับเด็กบ้าวุ่นวาย
เช้าลืมตาขึ้นมามองผ้าที่ยังไม่ซัก โอ้ยมันช่างเยอะนักเมื่อไหร่จะเสร็จสักที🎶... ฉันลืมตาขึ้นมาท่ามกลางหมู่ดอกไม้มากมาย เอ่อออ หมายถึงดอกไม้ที่ตายแล้วบนกระถางอันแห้งเหี่ยวไร้ซึ่งความสวยอ่ะนะ แหมเห็นแล้วอยากจะโยนทิ้งให้หมด เหอะๆ ว่าไปนั่นนนนน
สวัสดีค่ะ ฉันคือ **เพลงขวัญ** หรือที่เพื่อนชอบเรียกว่า ขวัญ ฉันอาศัยอยู่กับคุณพ่อคุณแม่อันเป็นที่รักพร้อมกับน้องขนปุย\( หมาตัวน้อยของฉันเอง\) เราเป็นครอบครัวที่อบอุ่น เพราะฉันเป็นลูกสาวคนเดียวเลยได้รับการเอาใจใส่เป็นอย่างดี ในทุกเช้าฉันจะตื่นมาชมดอกไม้ที่แม่ปลูกไว้ เราสามคนทานข้าวด้วยกันทุกวัน มันช่างเป็นความสุขที่ฉันชื่นชอบ แม้ไม่ได้ร่ำรวยมากแต่ก็สบายใจ
ฉันอายุ 20 และปีนี้กำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ฉันวาดฝันเอาไว้ด้วยจินตนาการที่ว่ามันจะต้องเป็นไปได้ด้วยดี มีเพื่อนใหม่ มีสังคมแปลกใหม่ มีเรื่องราวใหม่ๆ โดยที่ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าสิ่งที่ฉันคิดไว้นั้นมันกำลังจะหายไปในอีกไม่นาน
“พ่อคะ แม่คะ หนูไปหาเพื่อนก่อนนะ”
“อย่ากลับดึกนักนะ ระวังตัวด้วย”
ฉันเอ่ยลาพ่อแม่อย่างเช่นทุกครั้งเมื่อออกไปข้างนอก และกลับมาพบเจอกลับเรื่องน่าปวดหัว
“กลับมาแล้วค่ะ”
“ขวัญลูก ลูกก็เริ่มโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ พ่อแม่คิดว่าอยากจะบอกเรื่องนี้กับลูกสักที”
“เรื่องอะไรหรอคะ”
“อย่างที่ลูกรู้ ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีเลย รายได้จากที่บ้านก็ลดลงอยู่ในจุดที่ฟื้นตัวยาก งานที่คุณพ่อทำก็มีปัญหา แล้วมหาวิทยาลัยที่ลูกจะเข้าเรียนนั้นมันแพงมาก แม่เกรงว่าเงินที่เราพอมีอาจจะไม่สามารถพอที่จะส่งลูกเรียนให้จบได้”
จิตใจฉันตกถึงตาตุ่ม ฝันที่ฉันวาดไว้แตกเป็นเสี่ยงๆ จะทำยังไงดี ฉันอยากจะเรียนต่อแต่ไม่อยากทำให้ท่านลำบาก
“แม่รู้ว่าลูกพยายามอ่านหนังสือสอบเข้าอย่างหนักและคงวาดฝันอะไรไว้หลายอย่าง แต่ตอนนี้บ้านเรากำลังโดนยึดและแม่ได้พยายามหาทางออกให้ลูก แม่กับพ่อจะกลับไปหางานทำที่ต่างจังหวัดกับคุณยาย แล้วหาเงินมาเอาบ้านของเราคืนให้ได้”
“หนูจะไปกับแม่ค่ะ หนูเสียดายก็จริงแต่หนูค่อยมาเรียนทีหลังตอนเราเก็บเงินได้ก็ได้นะคะ”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 47
Comments
เจ้า ม่อนมิ้มเทสเงินไว้ก่อนฯ
ป่าวอ่ะ
2024-07-13
0
อิง อิง
อะไรเนี่ย
2022-07-13
0