เหมาะสมที่สุด

ตึก!

กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ถูกส่งให้กับคนที่มารับ พร้อมร่างบางระหงที่เดินเฉิดฉาย หวดหุ่นที่ได้สัดส่วนด้วยชุดเดรสรัดรูปสีดำสนิท มือถือกระเป๋าคู่ใจสีเงินระยิบระยับ รองเท้าส้นสูง7นิ้วสีดำขับให้ร่างเล็กดูสูงขึ้นมาก ดวงหน้าเล็กถูกแว่นสีดำบดบังสายตาสวยๆของสาว กรินทร์ ซุปเปอร์สตาร์ที่เพิ่งลงจากเครื่องกลับมายังไทย หลังจากไปถ่ายหนังที่อังกฤษ

กรี้ด!!!! คุณรินคะ หันมองทางนี้หน่อยค่ะ!

ร่างบางหันไปยิ้มให้แฟนคลับที่มารอรับเธอ

กรี๊ดดดด!!!

แฟนคลับของเธอกรีดร้องอีกรอบเมื่อเธอค่อยๆ ถอดแว่นดำแล้วช้อนดวงตาที่มีเสน่ห์มองแฟนคลับของเธอยิ้มหวานโชว์ฟันขาวๆ พร้อมเดินออกจากสนามบินไปขึ้นรถตู้ที่ทางบริษัทต้นสังกัดของเธอ ตลอดทางเดินเต็มไปด้วยแฟนคลับและนักข่าวมากมาย การ์ดและพนักงานรักษาความปลอดภัยของสนามบินแทบจะกันแฟนคลับไม่อยู่ บ่งบอกที่การถูกชื่นชมและถูกชื่นชอบมากแค่ไหน

ปึ๊ป! หลังจากประตูรถปิดลง และออกรถ กรินทร์ ถอดแว่นและวางกระเป๋าถือของเธอ ถอดรองเท้า ก่อนจะเอนตัวนอนตักผู้จัดการของตัวเอง ซึ่งอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ก็จะกลายเป็นอดีตผู้จัดการของเธอ

"มิว หิวข้าว" ผู้จัดการสาวหันขวับ มองค้อนดาราในการดูแลของตน "น้อยๆหน่อยริน พึ่งกินก่อนลงเครื่องมาเองนะ!! หิวอีกแล้ว เดี๋ยวก็เป็นหมูหรอก!!"ผู้จัดการแหวใส่ซุปเปอร์สตาร์ที่ทุกคนคลุ้มคลั่งราวกับว่าเป็นแค่เด็ก

"มิวให้กินแค่นิดเดียวเองนะ มันก็ต้องหิวสิ" ร่างบางบ่นอุบอิบ พร้อมยังนอนงอเข่า มือกอดขาผู้จัดการ อย่างไม่กลัวไม่สวย ผู้จัดการก็ได้แต่เอาเสื้อคลุมมาคลุมให้เท่านั้น เพราะเธอรู้ว่าร่างบางเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

"เดี๋ยวมิวก็ไม่อยู่บ่นรินแล้ว รินต้องทำตัวให้สมกับเป็นซุปเปอร์สตาร์บ้างนะ มิวล่ะคิดไม่ออกว่าใครจะมาดูแลรินต่อจากมิว เค้าจะรับรินได้เท่ามิวรึเปล่า ยิ่งดื้อยิ่งกินเยอะอยู่ด้วย" ผู้จัดการสาวบ่นเบาๆแล้วลูบหัวของดาราสาวเบาๆ

"นั่นสิรินจะเจอคนแบบไหนนะ มิว รินกลัวได้คนดุๆ เย็นชาๆ ร้ายๆ เคร่งๆ กลัวไปหมดทุกอย่างเลย ถ้ารินเจอคนแบบนั้นนะ รินคงทนไม่ได้" ผู้จัดการสาวหัวเราะ "ไม่ได้เป็นกันทุกคนสักหน่อย แต่ไม่ใช่ไม่มีนะ ระวังตัวเถอะ เดี๋ยวได้เจอหรอก" ดาราลุกขึ้นนั่งแถมทำหน้าหยี

"ผู้ใหญ่คิดอะไรของเขานะ ทำไมต้องให้มิวไปไปเป็นผู้จัดการของนักร้องวงเคป๊อปด้วย"กรินทร์บ่นอุบอิบ กระฟัดกระเฟียดเอามือกอดอก หน้าหงิก

"เอาน่า ผู้ใหญ่ต้องการให้มิวไปปั้นเด็กพวกนั้นแหละ มิวมีฝีมือขนาดนี้ อยู่กับรินคนเดียวมิวก็ดูแลคนอื่นไม่ได้แล้ว แล้วก็เบื่อรินแล้วด้วย"ผู้จัดการสาวยิ้ม

"มิว!!!!" ร่างบางหันขวับไปมองพร้อมส่งค้อนวงใหญ่ไปให้

ก๊อก ก๊อก

"เชิญ"

"มาแล้วค่ะ บอส"ผู้จัดการสาวบอก หนุ่มใหญ่อายุราว40กลางๆนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานที่มีกระดาษเอกสารกองอยู่ท่วมท้น

"สวัสดีค่ะ บอส"กรินทร์ยกมือไหว้ ผู้ที่เปรียบเสมือน ผู้ให้กำเนิดตนในวงการบันเทิง

"นั่งก่อนๆ เป็นไง สบายดีมั้ย ดูผอมไปรึเปล่าริน" ธาตรี ผู้บริหารบริษัท จารัน จำกัด หรือลุงของกรินทร์และเป็นพ่อของหยาดเดือนหรือมิว ผู้จัดการของกรินทร์

"มิว จัดโปรแกรมไดเอทให้รินค่ะ รอบที่แล้วรินใส่ชุดไม่ได้"หยาดเดือนพูด

"โห มิวฟ้องอ้ะ ลุง..ไม่สิ..บอสคะ ชุดมันเล็กมากๆเลยนะคะ รินผอมแล้วแต่ชุดน่ะผิด"ดาราสาวโบ้ยความผิดใส่ชุดแล้วบ่นอุบอิบ

ธาตรีขำเล็กๆ "หนูก็เกินไปนะริน มิวเค้าเป็นห่วง กินน้อยๆหน่อยสิ โตแล้วไม่กลัวไม่สวยหรอ"หนุ่มใหญ่เอนหลังพิงเก้าอี้ผ่อนคลายความเมื่อยล้า ร่างบางหน้างอง้ำตามภาษาคนเอาแต่ใจ

"บอสคะแล้วผู้จัดการคนใหม่มารึยังคะ เดี๋ยวมิวต้องไปทำความรู้จักเด็กๆของมิวอีก"หยาดเดือนเข้าเรื่อง

"บอส แล้วเค้าดุมั้ยคะ เค้าเป็นป้าแก่ๆรึเปล่า รินไม่อยากโดนบ่นนะ หรือเป็นสาวสองกันนะ ไม่มีใครให้ดูรูปเลย รินน้อยใจนะทุกคนปิดเป็นควาลับหมดเลย" ร่างบางถามโดยยื่นหน้าเข้าหาลุงเหมือนเด็กน้อยอยากรู้อยากเห็น

"วิดา ตามคุณภูดิศมาให้ที"ธาตรีกดโทรศัพท์เรียกเลขา "ค่ะ บอส"ปลายสายตอบ 'ภูดิศชื่อคุ้นๆแฮะ'กรินทร์คิดในใจ

"คุณภูดิศเชิญค่ะ"เลขาสาวเชิญผู้จัดการคนใหม่เข้ามาในห้อง

ร่างสูงโปร่ง ในสูทสีกรมท่าเข้ม เน็คไทสีเทา รองเท้าสีดำสนิท เดินเข้ามาในห้อง คิ้วเข้มรับกับตาที่ดูเฉี่ยว ดุดัน ขนตายาวสวย จมูกสันคม รับกับปากสีแดงระเรื่อธรรมชาติ บ่งบอกถึงความสุขภาพดี ผมรองทรงสูงถูกจัดทรงให้ดูเรียบร้อย ร่างบางมองเขาตะลึงไปสักครู่ก่อนหันไปถามธาตรีผู้เป็นลุง

"บอสคะ เค้าเป็นนายแบบหรือดารารึเปล่าคะ บอสเอามาผิดคนรึเปล่าคะ" ร่างสูงได้ยินถึงกับหูผึ่งหน้าตึงขึ้นทันที 'นี่จำกันไม่ได้จริงใช่มั้ย กรินทร์' ร่างสูงคิดในใจ ธาตรีมองหน้าภูดิศแล้วส่งยิ้มให้เขาส่งความนัยเปรยๆว่า 'เห็นมั้ย ผิดคาดซะที่ไหน' หยาดเดือนขำออกมาเล็กน้อย สร้างความสงสัยให้กับร่างบางอย่างมากเพราะเป็นคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลย

"กรินทร์ นี่ ภูดิศ อคิรอาฐ ผู้จัดการคนใหม่ของหนู เขาจะคอยดูแลทุกเรื่องของหนู อีกอาทิตย์หนูต้องกลับไปถ่ายหนังต่อใช่มั้ย วันนี้มาทานข้าวด้วยกันที่บ้านนะ ถือซะว่าเลี้ยงฉลองสำหรับผู้จัดการคนใหม่ด้วยตกลงนะ"หนุ่มใหญ่กล่าวตัดจบเพราะกลัวคนร่างสูงข้างหลังจะโมโหหนักกว่านี้

"ก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ ลำบากแล้วนะคะ"ร่างบางหันไปหาร่างสูงส่งยิ้มให้แล้วต้องรีบหันกลับเพราะโดนส่งสายตาเย็นชาใส่

"มิว คนนี้ไว้ใจได้ใช่มั้ยอ้ะ เค้าจะไม่กินรินใช่มั้ย"ร่างบางกระซิบถามคนที่เป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนเบาๆ

"ไว้ใจได้ รินไว้ใจคนๆนี้ได้100%"หยาดเดือนยิ้มขำๆ

"ทำไมมั่นใจจังล่ะ มิวรู้จักเขาดีนักรึไง"กรินทร์ถามไปขมวดคิ้วไป

"เชื่อมิว ถ้ารินไว้ใจคนนี้ไม่ได้ รินก็จะไว้ใจผู้ชายทั้งโลกไม่ได้"หยาดเดือนเสริม 'อ๋อ เป็นเกย์'ร่างบางคิดในใจ รู้สึกใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อย

"อ้อ เดี๋ยวลุงขอคุยกับมิวก่อนนะ งั้นวานภูไปส่งหนูรินทีนะถือว่าไปทำความรู้จักกันนะ"ธาตรีพูดพร้อมหันไปหาร่างสูงพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย 'จัดการเอาเองนะ' ภูดิศ พยักหน้าเบาๆ "เชิญครับ คุณกรินทร์"ร่างสูงเดินนำหน้าร่างบางออกไป

"พ่อคะ แล้วแบบนี้ยัยรินจะจำพี่ภูได้เมื่อไหร่ล่ะคะ ไม่ยอมบอกรินไปเลย"หยาดเดือนพูด "แบบนี้แหละดีแล้ว จำคู่หมั้นตัวเองไม่ได้ ก็สมควรโดนเจ้าภูเขาแกล้งแล้ว ทั้งคู่น่ะเหมาะสมกันที่สุดแล้ว คนนึงก็เจ้าระเบียบคนนึงก็ชอบทำตัวเป็นเด็ก โดนซะมั่ง"........

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***