Chapter 1

 

คนดี

          ค่ำคืนนี้ท้องฟ้าอึมครึม อากาศรอบตัวของฉันหนาวจัด ชุดที่ใส่มาทำให้ไรขนลุกซู่แต่มันก็ทำให้ฉันดูดีจนหนุ่มๆหลายคนต้องเหลียวตามองกันเป็นกลุ่มๆ

 คืนนี้เป็นงานหลังหมั้น

จัดขึ้นที่บ้านหรูของพี่ซอกจิน พ่อพี่ซอกจินที่ชื่อ คิมซอนอิล เขาเป็นนักธุรกิจสังหาริมอทรัพย์รายใหญ่..และคืนนี้มันเป็นงานเลี้ยงหลังหมั้นต่อจากเมื่อกลางวัน

ฉันรู้มาว่าบ้านนี้มีลูกสาวแท้ๆแค่คนเดียว ซอกจินกับนัมจุนเป็นเด็กที่รับมาเลี้ยง 

น่าเสียดายที่ลูกสาวป่วยหนักแล้วจบชีวิตลงเมื่อปีที่แล้วด้วยอายุเพียง 18 ปี เธอป่วยหนักหลังจากที่รู้ว่าฉันกับพี่ซอกจินคุยๆกันอยู่

เดาได้ใช่มั้ยล่ะ..เธอแอบชอบพี่ชายตัวเอง แม้ฉันจะไม่ค่อยได้คุยกับเธอแต่ก็พอรู้ถึงสายตาที่สื่อความโกรธแค้นส่งมาให้ฉันบ่อยๆตอนฉันมาที่บ้านหลังนี้

บรรยากาศงานช่างรื่นภิรมย์ มีแต่หญิงสาวหน้าตาดีใส่ชุดราตรีเดินกันวุ่นไปหมด 

ฉันเองก็สวมชุดราตรีสีเขียวอ่อนที่แม่นมหามาให้ เกล้าผมสูงเผยต้นคอขาว เป็นเหตุทำให้ผู้หญิงหลายคนเริ่มวิจารณ์ชุดฉันเสียๆหายๆ

"พี่บอกแล้วว่าอย่าใส่สายเดี่ยว..นี่อะไร เว้าหลังด้วยหรอ นาจอง"

มือหนาของคิมซอกจินลูบไล้แผ่นหลังบาง เอื้อนมาเอื้อมมาคว้าเอวคอดของฉันไว้หลวมๆ ด้วยความหึงหวง

"หน่านะ..แม่นมหามาให้ค่ะ"

ฉันยิ้มอ่อนชอบใจการกระทำของร่างสูงที่ใบหน้าค่อนข้างฉายแววรำคาญสายตาของคนรอบข้างที่มองมาอย่างสอดรู้สอดเห็น

"จบงานนี้ อย่าให้พี่เห็นชุดนี้อีก"

ร่างสูงลั่นวาจาเสร็จก็กอดเอวฉันเดินออกไปหน้างานเพื่อต้อนรับผู้ใหญ่และแขกคนอื่นๆ 

รถหรูดำขวับทั้งคันเครื่องขับขี่มาด้วยความเร็วสูง สายลมอ่อนตวัดแรงขึ้นตามเครื่องยนต์ที่สูบฉีดอย่างเร็วรวด บ่งบอกถึงความเร่งรีบของคนที่ขับมา..

และร่างสูงใหญ่ของ 'คิมนัมจุน' น้องชายคนสุดท้ายของพี่จินที่ตีคู่มากับ 'จอนจองกุก' เพื่อนรุ่นน้องของเขา 

ทั้งสองก้าวเท้าออกมาจากรถหรูหราคันนั้นพลางสะบัดสูทสวยแพงระยับให้เข้าที่

แต่มีอีกบุรุษที่ทำฉันละสายตาและเบี่ยงเบนความสนใจไปที่เขาแทนที่จะจดจ่อกับนัมจุนและเพื่อนของเขา

"พี่โฮซอก!"

ฉันยิ้มให้พี่ที่ทำงาน..พี่ที่แสนดีมาตลอดตั้งแต่รู้ว่าเป็นสายรหัสกัน

"ไง นาจอง เหนื่อยมั้ย?"

"ดีค่ะ นานๆทีจะยืนนานแบบนี้ 555 อุ้ย กล่องใหญ่"

พี่โฮซอกเอื้อมมือมายีหัวฉันเบาๆ ฉันยิ้มรับและเริ่มยีกลับเป็นการหยอกเย้าจนพี่โฮซอกส่ายหน้ายื่นกล่องของขวัญให้ ทำเอารู้สึกถึงแรงบีบที่เริ่มแรงขึ้นที่เอวของตัวเอง..

เป็นพี่ซอกจินนั้นเองที่ไม่ชอบอะไรแบบนี้ พี่เค้าบอกว่ามันถึงเนื้อถึงตัวเกินไป

"เชิญข้างในเลยพี่ สาวๆกำลังดี"

ฉันวิ้งซ์ตาวิบวับกับพี่รหัส มันเป็นการกระพริบตาที่เราทำใส่กันบ่อยๆเรื่องสาวๆหนุ่มๆ โดยที่ไม่มีใครสังเกตและจับเรด้าความกวนของเราได้เลย

"อย่ามากอย่าเยอะ"

พี่จินก้มกระซิบเบาๆพลางจูบซับขมับฉันเป็นเชิงเตือน ฉันยิ้มกับการกระทำอบอุ่นที่แม้จะใช้น้ำเสียงดุแต่ไม่ได้ร้ายกาจ

"สวัสดีพี่ชาย"

"ว่าไงไอ้น้องตัวดี ฮึบ"

พี่จินโอบกอดกับน้องคนสนิทด้วยความคิดถึง คิมนัมจุนเพิ่งกลับมาจาก ป.โท อเมริกาเมื่อวานนี้

"สวัสดี..นาจอง :)"

จังหวะนั้นเองที่เสียงเย็นๆของจอนจองกุกทักทายฉันขึ้นมาพี่จินเอาแต่พูดเรื่องออกรสกับนัมจุนจนไม่สังเกตเห็นมือหนาของจองกุก..

ที่เอื้อมมือบีบมือฉันเบาๆ

"สวัสดี..จะ..จองกุก"

เสียงฉันสั่นระรัว ความกลัวครอบงำฉันไปทั้งร่าง สายตาเว้าวอนจากจองกุกกำลังเล่นงานฉัน..

"ไปคุยกันที่รถหน่อย"

"อื้ม"

ฉันตอบรับแม้ในหัวจะประท้วงให้กระชากซอกจินมาช่วยแต่ถ้าทำแบบนั้น..พี่จินอาจจะตายเลยก็ได้..

พี่ซอกจินคุยกับนัมจุนและแขกผู้ใหญ่ที่เพิ่งมาจนลืมฉันโดยไม่สนใจสักนิด จองกุกดึงมือฉันไปที่รถหรูหราสีดำคันเมื่อกี้..

เขาเข้าไปนั่งที่คนขับ มือหนาจับเข้าที่พวงมาลัยรถ กำมันแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมา

"มานั่งตรงนี้!"

"โอ้ย..ฉันเจ็บ"

จองกุกกระชากข้อมือฉันทำให้ฉันต้องนั่งแหมะลงบนตักแกร่งอย่างช่วยไม่ได้..

ปึก!

เสียงประตูรถปิดเสียงดังลั่น จองกุกวาดแขนแกร่งตัวเองมาโอบกอดฉันไว้แน่นจนเกิดรอยแดงจากการกดทับแรงๆ

"เจ็บหรอ?..ทำไมเธอทำแบบนี้"

"ทำอะไร!?"

ฉันเถียงเสียงทุ้มทันควัน แทบทำให้จองกุกโกรธเกร็งจนตัวสั่น จองกุกก้มกัดซอกคอฉันแรงๆจนได้กลิ่นคาวเลือด

ความเจ็บทำให้ฉันซี๊ดปากเบาๆ จองกุกไม่หยุดแค่นั้น มือเค้าบีบต้นขาฉันแรงมาก

"จองกุก..มันเจ็บ.."

"ไปสนุกกันเถอะ..คนดีของพี่"

ลิ้นหนาตวัดเลียเลือดตามรอยฟันที่เป็นแผลจากปากของเขาเอง..ฉันรู้สึกแสบจี้ดตรงรอยฟัน

และไอ้นั่นของเขาก็ดันก้นฉันจนน่าใจหาย..เพราะขนาดของมันไม่ใช่เล่นๆเลยซักนิด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***