นางพูดว่า"ข้าไปละพี่เลี้ยง"ทันไดนั้นปั้ง. องชายทีบประตูเข้ามา. ถีบที่เดียวประตูพัง. นางจึงเอยถามพี่เลี้ยงว่า"ไหนล็อกแล้วไง". พี่เลี้ยงตอบว่า"ข้าล็อกแล้ว"นางจึงถามต่อไปว่าแล้วเข้ามาได้ไง"องค์ชายเลยตอบว่า"ก็ถีบประตูเข้ามาไง"นางจะกระโดดเข้าไปในมิติแต่เจ้าชายจับไว้นาง นางจึงพูดว่า. "ปลอยข้านะเจ้าผีบ้า. ไม่งันข้าร่ายมนต์ใส่เจ้าแน่"
องชายจึงพูดว่า"อยากร่ายก็ร่ายไปเลยข้าไม่สน
เพราะยังไงเจ้าก็ไม่มีพลังเหลือพอจะร่ายมนต์อยู่แล้วนิ"นางตกตะลึงแล้วถามองค์ชายว่า"เจ้ารู้ได้อย่างไร"องค์ชายตอบ"ข้าไม่บอกจนกว่าเจ้าจะทำไห้ข้าพอใจ"นางโกรธมากจึงด่าเจ้าชายว่า"ไอผีทะลึง ไอผีลามกและอะไรอักหลายอย่าง#฿%&฿&&&฿":+&-%"องค์ชายถามนางว่า"เจ้าด่าข้าพอหรือยัง"นางจึงตอบว่า"ยังแต่ข้าเหนื่อย"แล้วประตูมิติก็หายไปนางจึงโมโหมาก"ท่านเห็นรึไม่ ข่าไม่ได้กับไปโลกของตัวเองเลย. ท่านรู้ไหมมันหมายความว่าท่านพ่อของข้าท่านแม่ของข้าและท่านพี่ของข้าตกอยู่ในอันตรายท่านรู้ไหม"ท่านชายพูว่า"ข้ารู้แต่เจ้าไปแบบนี้ ก็คงช่วยอะไรมิได้หากไม่มีผู้ใดรอดก็เป็นเรื่องของสัจจะธรรมเพราะเราไม่สามารถกำหนดมันได้"นางเริ่มลำ่ให้เเละพูดว่า"หากข้าไม่ไวใจเข้าครอบครัวข้าคงไม่แตกสลายเช่นนี้ ต่อจากนี้ไปข้าจะตั้งใจฝึกวิชาให้ชำนาญข้าจะกลับไปล้างแค้นไอคนชั่ว"แล้วนางก็วิ่งออกไปจากห้องโดยไม่รู้ว่าจะไปไหน. กราวกระหม่อมจะไปตาม. องค์ชายเอ่ยว่า"ไม่ต้องข้าไปเอง. เจ้าจัดห้องไหมเถิดแล้วก็แก่มัดหลุงเออด้วย"ขอรับองค์ชาย
นางวิ่งมาถึงสวนดอกไม้นานาพันธ์ซึ่งอยู่ท้ายวัง
นางนั้งลงไต่ต้นซากุระแล้วนากก็ร้องไห้เเล้วนางก็เอ่ยขึ้นว่า"ไม่จริงท่านพ่อท่านพี่ท่านแม่ยังไม่ตาย
ข้าต้องฝึกวิชาไห้ได้แล้วข้าจะไปช่วยท่านรอก่อนนะท่านพ่อท่านแม่ท่านพี่ข้าจะไปช่วยพวกท่าน"นางตั้งใจอย่างหนักฟึกส้อมแต่วิชาหลักก็คือความรักเเละความหวงใย. นางพยายามกี่ทีก็ไม่สำเร็จนางเริ่มท้อแต่ก็ท้อไม่ได้
โปรดติดตามตอนต่อไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 4
Comments