ชาตินี้ข้าจะไม่ทำให้เจ้าเสียใจ
อดีตที่เลวร้าย (2)
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หยางเซียนเจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าเจ้าทำอันใดลงไป
หยางเซียน(พระเอก)
ลูกรู้ขอรับ//เสียงเศร้าใจ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
แล้วสิ่งที่เจ้าทำลงไปกับเฟยเฟิงเจ้าจะสำนึกหรือไม่
หยางเซียน(พระเอก)
ข้าสำนึกขอรับ//เสียงเศร้าใจ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หากเจ้าสำนึกอย่าได้ทำเช่นนี้อีกหากมีคราน่าอย่าหาว่าข้ามิเตือนเจ้าล่ะกัน
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ไปได้แล้ว
หยางเซียน(พระเอก)
ขอรับ//เสียงเศร้าใจ
หยางเซียน(พระเอก)
//เดินออกไป+เสียงใจกับเรื่องเมื่อวาน
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หยางเซียนข้ามิเข้าใจเจ้าเลยจริงๆว่าเฟยเฟิงออกจะดีกับเจ้าเสียขนาดนี้แต่เจ้ากับรักคนอย่างหลานชิงที่ทั้งเจ้าเลห์เพทุบายไม่รู้จักมารยาทข้ามิเข้าใจเลยจริงๆ//พูดด้วยน้ำเสียงท้อใจ
หยางหลง(พ่อพระเอก)
มิเป็นไรนะซวงอู๋เดี๋ยวสักวันหยางเซียนก็เข้าใจเอง//ปลอบผู้เป็นภรรยา
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ข้าหวังว่าสักวันต้องเป็นแบบนั้น
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
เจ้ามาทำอันใดที่นี้
หยางเซียน(พระเอก)
มันเรื่องของข้ามิใช่เรื่องของท่าน
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
เจ้า...//โดนพูดขัด
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
มิต้องทะเลาะกันเลยนะเจ้าสองพี่น้องคู่นี้
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
พวกเจ้าทั้งสองนี้ทะเลาะกันอย่างกับว่าเป็นศัตรูกันมิใช่พี่น้องกัน
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
เอาล่ะๆมากินขนมเถอะข้าทำขนมมาให้พวกเจ้าได้ทานด้วย
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
น่ากินทั้งนั้นเลย
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
ไม่ขนาดนั้นของท่านมิมีอยู่จริงหรอก
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
หยางเซียนเจ้าเป็นอะไรไปรึ//หันไปเห็นหยางเซียนกำลังนั่งซึม
หยางเซียน(พระเอก)
ข้ามิเป็นไรหรอกขอรับ//ตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
เจ้าบอกข้ามาเถอะหยางเซียนหากเจ้ามิบอกมันจะลำบากใจเจ้า
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
(สงสัยคงน่าจะเป็นเรื่องเมื่อวานที่หยางเซียนได้เสียเฟยเฟิงไป)
หยางเซียน(พระเอก)
มิเป็นไรหรอกขอรับยังไงข้าขอขอบคุณที่ท่านพี่เป็นห่วงข้า
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
มิเป็นไรๆข้าเข้าใจมากินขนมที่ข้าทำดีกว่า
และทั้ง4ก็ได้กินขนมด้วยกัน
หยางเซียน(พระเอก)
นี้สินะยาพิษที่หมอหลวงบอก//มองดูขวดยาพิษ
*แอดขออนุญาตนะค่ะแอดขอเอาเป็นยาพิษของฝั่งยุโรบแทนนะค่าพอดีแอดหาข้อมูลแล้วไม่เจอข้อมูลยาพิษจีนสมัยก่อนเลยถ้าใครมีความรู้เกี่ยวกับยาพิษจีนสมัยก่อนบอกแอดได้นะค่า~(♡˙︶˙♡)
หยางเซียน(พระเอก)
ข้าขอโทษนะเฟยเฟิงที่ข้าทำกับเจ้าเช่นไป...//ร้องไห้ออกมา
หยางเซียน(พระเอก)
ข้าขอโทษ....ข้าขอโทษ....ข้ามิอยากให้เจ้าไป...แต่เจ้าก็ไปเสียแล้ว//ร้องไห้หนัก
หยางเซียน(พระเอก)
ถ้าชาติหน้ามีจริงข้าจะมิทำให้เจ้าเสียใจ//เทยาพิษลงในชา
หยางเซียน(พระเอก)
ข้าอยากเจอเจ้าอีกสักครั้งถ้าข้าได้เจอเจ้าข้าจะมิทำให้เจ้าเสียใจ//มองแก้วชาที่มียาพิษ
หยางเซียน(พระเอก)
(ทรมาร...ทรมาร..เหลือเกิน)//แก้วชาที่มียาพิษล้นจากมือ
หยางเซียน(พระเอก)
(เฟยเฟิงข้ารู้ล่ะว่าข้ารักเจ้าจริงๆ)//ตาเริ่มค่อยๆปิดลง
หยางเซียน(พระเอก)
(เพราะงั้นถ้าข้ากลับชาติมาเกิดอีกครั้ง........ข้าจะมิทำให้เจ้าต้องเสียใจอีก)//ตาค่อยๆปิดลง
ทำไมท่านหยางเซียนยังมิตื่นอีก นั้นสิหรือว่านอนมิหลับ ข้าว่าที่ท่านอาจจะยังมิตื่นเพราะยังลืมเรื่องที่ท่านเฟยเฟิงฆ่าตัวตายจึงนอนมิหลับ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
เงียบ!!!!//ตะโกนเสียงดัง
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
ทหารไปดูหยางเซียน!!!!
ไป๋ชิง(องครักษ์พระเอก)
นี้ไป๋ลู่เจ้าคิดว่าที่ท่านหยางเซียนยังมิตื่นเพราะอันใดรึ//กระซิบถามไป๋ลู่
ไป๋ลู่(องครักษ์พระเอก)
ข้ามิรู้//กระซิบตอบไป๋ชิง
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
หยางเซียนเป็นไงบ้าง//กำลังจะจิบชา
ทหาร
ฮ้องเต้สิ้นพระชนม์แล้วขอรับ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
มันมิจริงใช่หรือไม่!!!//วางแก้วชา+ลุกขึ้นด้วยความรนร้น
ทหาร
มันคือเรื่องจริงขอรับ
ซวงอู๋(แม่พระเอก)
(หยางเซียนเจ้าทำอันใดลงไปอีกแล้ว)//วิ่งไปไม่สนอะไร
หยางหลง(พ่อพระเอก)
เกิดเรื่องอันใดขึ้นอีก
หยางหลง(พ่อพระเอก)
ไป๋ลู่ไป๋ชิงเกิดอันใดขึ้น//หันไปถามไป๋ลู่และไป๋ชิง
ไป๋ชิง(องครักษ์พระเอก)
ท่านหยางหลงท่านหยางเซียนสิ้นพระชนม์แล้วเพค่ะ//พูดด้วยความตกใจ
หยางหลง(พ่อพระเอก)
มะ..มะ..มิจริง//เข่าทรุด
ไป๋ลู่(องครักษ์พระเอก)
ท่านหยางหลง//ประคองหยางหลง
หยางหลง(พ่อพระเอก)
(หยางเซียนเจ้าอันใดลงไป)//ร้องไห้
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
ท่านพ่อเกิดอันใดขึ้นหรือขอรับ//เดินข้ามาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
ใช่เพค่ะมันเกิดอะไรขึ้น//เดินเข้ามาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
มันเกิดอันใดขึ้นเพค่ะท่านพ่อ//เดินเข้ามาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
หยางหลง(พ่อพระเอก)
ยะ..หยางเซียน..ตายแล้ว//พูดด้วยความสะอึกสะอื้น
หยางไป๋(พี่รองรองของพระเอก)
มันมิจริงใช่หรือไม่ขอรับ//ช็อคกับคำพูดของหยางหลง
ซวงอู๋ชิง(พี่รองของพระเอก)
ท่านพ่อบอกสิมันไม่ใช่เรื่องจริง//ร้องไห้
ซวงอู๋หลาน(พี่โตของพระเอก)
ท่านพ่อมันมิจริงใช่หรือไม่เพค่ะ//ร้องไห้
หยางหลง(พ่อพระเอก)
มันคือเรื่องจริง//ร้องไห้
ซวงอู๋หลานและซวงอู๋ชิงหยางไป๋ได้วิ่งไป ณ ที่ห้องของหยางเซียน
แต่สิ่งที่ทั้งสามเห็นนั้นคือร่างของหยางเซียนที่หมดลมหายในอ้อมกอดของซวงอู๋ที่หลั่งน้ำตาเพราะความเสียใจที่หยางเซียนนั้นได้จากไปก่อนวัยอันค่อย
ทั้งสามกับยอมรับกับความจริงไม่ได้ที่ได้เสียน้องชายอันเป็นที่รักไป
แอด
รักคนอ่านทุกคนนะค่า~💕💕
Comments