#1

                     คุณพ่อสุดที่รัก

ตอนที่1

ณ ป่าเเห่งหนึ่ง

ป้า:ไว้ชีวิตพวกเราเถอะค่ะ

ลุง:ไว้ชีวิตพวกเราเถอะครับ

เจ้าหนี้:เเกยังไม่ได้จ่ายหนี้เลยนะ..กี่เดือนเเล้วห้ะ!!

ป้า:อีกไม่เกินสามวันค่ะ

เจ้าหนี้:ได้//เดินไป

ลุง:จะไปเอาเงินมาจากไหน

ป้า:เอาไอเด็กเปรตนั่นไปขาดสิ

ลุง:ดีเหมือนกัน...เบื่อขี้หน้าเต็มทีเเล้ว

คืนวันนั้น

ป้า:ชั้นจะเอาเเกไปขาย

อั๊กกี้:ไม่ครับ..//กลัวนิดๆ

ลุง:เเต่เเกต้องไป

ป้า:ถ้าเเกไม่ไปชั้นจะเอาเเกไปเป็นขอทาน//ตะคอก

อั๊กกี้:ทำไม...ผมต้องไปด้วย//น้ำตาคลอ

ป้า:เพราะการเกิดมาของเเกไง..ทำให้ชั้นเป็นหนี้อย่างนี้//ตะคอก

ลุง:ค่าอาหาร ค่ายาตอนเเกป่วย สำนึกซะบ้าง//ผลัก

อั๊กกี้:โอ้ย!!//ล้ม

ป้า:เเกต้องไป

อั๊กกี้:เเต่ผมอายุเเค่10ขวบเองนะ//ถอย

ลุง:ยังไงก็ต้องไป

อั๊กกี้:ไม่ครับ..

ลุง:ได้//จับมัด

อั๊กกี้:ปล่อยผมครับ//ดิ้น

ลุง://ต่อยท้อง

อั๊กกี้:อึก..//สลบ

ที่บ้านเศรษฐีคนหนึ่ง

กริ้ง กริ้ง

ยาม:มาหาใครครับ

ลุง:มาพบคุณจอร์แดน

ยาม:เข้าไปได้//เปิดประตู

ลุง:เดินเข้าไป

ป้า:เดินเข้าไป

ที่ห้องทำงานของจอร์แดน

ก๊อกๆๆ

จอร์แดน:เชิญ

ลุง:ขออนุญาติครับ

จอร์แดน:มีอะไร

ลุง:พอดีเรามีเด็กมาขายครับ

จอร์แดน:ไหนขอดูหน่อย

ลุง://อุ้มลงมา

จอร์แดน:จะเอาเท่าไหร่//เห็นหน้า

ป้า:10ล้านค่ะ

(หนี้5ล้านเเต่ป้าจะเอาเงินที่เหลือไปใช้)

จอร์แดน:ได้//เซ็นเช็ค

จอร์แดน://ยื่นให้

ลุง:ขอบคุณครับ//รับเเล้วเดินจากไป

จอร์แดน:หึ..เด็กน้อย//ลูบหัว

จอร์แดน:อุ้มไปไว้ในห้องของตน

เช้าวันต่อมา

อั๊กกี้:อื้อ~~//ลืมตาขึ้นเรื่อยๆ

จอร์แดน:ตื่นเเล้วหรอเด็กน้อย

อั๊กกี้:คะ....ครับ//ตกใจนิดๆ

จอร์แดน:ไม่ตกใจหรอ//เดินเข้ามาใกล้

อั๊กกี้:รู้ตั้งนานเเล้วว่าต้องโดนเอามาขาย...จริงๆเเล้วหนี้เเค่5ล้านนะไม่ใช่10ล้าน//เย็นชา

จอร์แดน:ตอนนั้นไม่ได้สลบอยู่หรอกหรอ

อั๊กกี้:ตื่นตั้งเเต่ครึ่งทางเเล้ว//เย็นชา

จอร์แดน:อ้อ...เรียกชั้นว่า'เเด๊ด'นะ

อั๊กกี้:อา//เย็นชา

อั๊กกี้:เเด๊ด..ขอยืมโทรศัพท์หน่อย//เย็นชา

จอร์แดน:อะนี่//ยื่นให้

อั๊กกี้:ขอบคุณ//รับมาเเละกดเบอร์

??:สวัสดีครับ

อั๊กกี้:คาร์ลมาหาชั้นหน่อย

คาร์ล:นายท่าน...ครับ

อั๊กกี้:ที่1**/**

คาร์ล:ครับ

ติ้ด

อั๊กกี้:เสร็จเเล้ว//ยื่นให้

จอร์แดน://รับ

10นาทีผ่านไป

ยาม:คุณจอร์แดนครับมีคนมาครับ

จอร์แดน:ใครกัน//กำลังเดินไป

อั๊กกี้:ผมไปเอง//วิ่ง

จอร์แดน://เดินตาม

หน้าบ้าน

อั๊กกี้://เปิดประตู

คาร์ล:นายท่าน//กอด

อั๊กกี้:อึดอัด//ดิ้น

คาร์ล:ผมนึกว่าจะหานายท่านไม่เจอเเล้ว

อั๊กกี้:ปล่อย

คาร์ล:ผมขอโทษครับผมดีใจไปหน่อย

ไม่ได้เจอกันตั้งครึ่งปีท่านไม่เปลี่ยนไปเลยนะครับ//ปล่อย

จอร์แดน:นี่...ใครมาหรอ//เดินมา

อั๊กกี้:เพื่อน

จอร์แดน:หรอ

อั๊กกี้:อืม

จอร์แดน:ชั้นจะไปบริษัทไปกับชั้นมั้ย

อั๊กกี้:ไป...ให้คาร์ลไปด้วย

จอร์แดน:ได้

อั๊กกี้:ซื้อโทรศัพท์ให้ที

จอร์แดน:โอเค...

อั๊กกี้:ไปกันเถอะคาร์ล

คาร์ล:จะดีหรอครับ

อั๊กกี้:ขัดคำสั่งชั้นหรอ//มอง

คาร์ล:ป่าวครับ

อั๊กกี้:งั้นก็ไป

คาร์ล:ครับ

บนรถ

จอร์แดน:ไอซื้อโทรศัพท์ก่อนละกัน

อั๊กกี้:อืม

ที่ร้าน

คนขาย:อยากได้รุ่นไหนคะ

อั๊กกี้://มองหน้าจอร์แดน

จอร์แดน:เอารุ่นเดียวกับผมก็ได้ครับ

//ยื่นโทรศัพท์ให้ดู

คนขาย:ได้ค่ะ

ที่บริษัท

จอร์แดน:ถึงเเล้ว//จอดรถ

อั๊กกี้:ไปกันเถอะคาร์ล//สกิด

คาร์ล:ครับท่าน//ลงจากรถ

จอร์แดน:ให้อุ้มมั้ย//เดินมาหา

อั๊กกี้:ให้คาร์ลอุ้มดีกว่า

จอร์แดน:ได้//เดินเข้าบริษัท

คาร์ล://อุ้มอั๊กกี้+เดินตามจอร์แดน

ในห้องทำงานของบระธานบริษัท

จอร์แดน:นั่งตรงนั้นนะ//ชี้ไปที่โซฟา

อั๊กกี้://พยักหน้า

คาร์ล:ให้โทรบอกคุณเรนให้มาที่นี่มั้ยครับ//นั่งข้างๆ

อั๊กกี้://พยักหน้า

.

.

.

.

...

พอ

ไม่มีเวลา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***