ไม่อยากเป็นอีกแล้วคนดีน่ะขอเป็นตัวร้ายแล้วกัน
ตอนที่1
ตรงหน้าระเบียงชั้น 2 ของห้องเรียน
เหมย/เพื่อน
นี่เป็นไรหรอถึงได้ถอนหายใจดังขนาดนี้เนี่ย/พูดอยู่ข้างๆ
ฝน
ก็หนักใจกับไอ้พวกนั้นน่ะสิ
ฝนพูดไม่ทันขาดคำก็มีคนพูดขึ้นมาว่า
แป้ง เพื่อนตัวร้าน
อ้าวๆสองคนนั้นทำอะไรกันอยู่เหรอจ๊ะ/เดินเข้ามาหา
ปอย/เพื่อน ตัวร้าย
สงสัยน่าจะมายืนอ่อยผู้ชายละมั้งฮ่าๆๆ/เดินตามมา
ปิ่น/ตัวร้าน
พวกเธออย่ามาพูดกับเขาอย่างนั้นสิมันเสียมารยาทนะ
ฝน
เห็นไหมล่ะพูดถึงก็มาปั๊บเลยนะสงสัยต้องไปทำบุญหาพระซะแล้วแหละ
แป้ง เพื่อนตัวร้าน
บอยพวกมันว่าเราล่ะเป็นตัวกิเลส
ปอย/เพื่อน ตัวร้าย
อย่าไปฟังคำมันสิ
เหมย/เพื่อน
นี่ไงเข้ายังไม่ได้เอ่ยชื่อเลยกับร้อนตัวตัวเองเป็นตัวกิเลสล่ะฮ่าๆๆ/ตอบกลับ
คำพูดที่เหมยพูดออกไปทำให้ทั้งสองคนหัวเสียแล้วกะจะเข้ามาตกทั้งสองคน
ครู จันทร์
ทำอะไรกันน่ะเกรงใจสถานที่บ้างสิ
ครู จันทร์
แยกย้ายกันกับห้องเรียนได้แล้ว
ครู จันทร์
ไม่งั้นฉันจะเรียกผู้ปกครองของพวกเธอทั้ง 5 คนมาที่นี่
ทั้งสามคนแป้งปอยปิ่นก็ได้แยกย้ายกันกลับไปที่ห้องเรียนของตัวเอง
ครู จันทร์
แล้วเธอไม่กลับไปหรือไงฝนกับเหมย
ฝน
ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วยพวกหนูไว้
ครู จันทร์
ไม่เป็นไรจ้ะฉันรู้ว่าเด็กคนไหนคนไหนเป็นยังไงกันบ้าง
เหมย/เพื่อน
ถ้างั้นหนูกลับเข้าห้องแล้วนะคะครู
ฝน
หนูก็จะกลับเข้าห้องเรียนแล้วค่ะขอบคุณมากๆอีกครั้งนะคะ
ครู จันทร์
ไปซะเพราะว่าเดี๋ยวครูก็จะไปห้องที่ครูจะสอนแล้วแหละจ้ะ
อีก 3 คนที่เหลือก็แยกย้ายกันกลับเข้าไปที่ห้องเรียน
เหมย/เพื่อน
นี่วันนี้แกจะกินข้าวกับอะไรหรอ
ฝน
ฉันว่าจะดูก๋วยเตี๋ยวล่ะ
ทั้งสองคนได้เดินกันไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยว
แต่ก็มีคนอยู่ข้างหลังทั้งสองคนโดยที่ทั้งสองไม่รู้ตัว
แต่เมื่อฝนหันกลับมาฝนก็ตกใจและได้อุทาน
ฝน
อ๊ะ/หันกลับไปดูคนที่อยู่ข้างหลัง
ฝน
รุ่นพี่ตกใจนึกว่ากันว่าผี/ฝนได้ตอบไปอย่างกวนๆ
ฟ้า/รุ่นพี่
ทำไมทำร้ายจิตใจพี่อย่างนี้เขาไม่ใช่ผีนะ/ตอบกับฝนด้วยสีหน้าเศร้า
เหมย/เพื่อน
พ่อคุยกันอยู่ 2 คนไม่เห็นสนใจเราบ้างเลยอ่ะ/เหมยได้พูดขึ้น
ตัวประกอบ
นี่อีหนูขวางหน้าร้านฉันนานแล้วนะถ้าไม่ซื้อก็ออกไปไป้
ทั้งสามคนได้ขอโทษพร้อมกัน
เหมย/เพื่อน
งั้นหนูเอาเย็นตาโฟพิเศษจ๊ะคุณลุง
ฟ้า/รุ่นพี่
ส่วนหนูเอาก๋วยเตี๋ยวเนื้อเปื่อยค่ะ
ตัวประกอบ
ได้ๆเดี๋ยวทำให้ละกันไปนั่งที่โต๊ะรอไป้
เมื่อทั้งสองคนสั่งอาหารเรียบร้อยแล้วก็ได้ไปนั่งรออยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน
Comments