รุ่นพี่ (รักนะครับ)​ ตอนที่5

08:40 น.

ครูที่ปรึกษา

นั่งที่ ๆ กันนะคะ!

ครูที่ปรึกษา

วันนี้เป็นที่ทราบกันดีว่ารุ่นพี่ม.3 จะสอบก่อนเรา 1 วัน คือวันนี้

ครูที่ปรึกษา

กรุณาอย่าเสียงดัง!

เบย์

( ผมว่าครูดังกว่าใครเลยนะ )

ครูที่ปรึกษา

// เดินออกจากห้อง

ซุบซิบ ๆ

เบย์

// ถอนหายใจ

เดียร์

ไอ้หนูเป็นไร

เบย์

ป่าว

มาร์ค

จะจบแล้วนะมึง

เบย์

นั่นน่ะสิ่

พักเที่ยง

เบย์

// ยืนรอต่อแถวซื้อแซนวิช

เค้ก

มึงทำได้ปะ

เนม

ก็ได้บ้างว่ะ

เค้ก

ได้บ้างตลอดแหละมึง // ล้อเลียน

เนม

มันยากจริง ๆ นะเว้ยคราวนี้

เนม

ครั้งนี้กูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่

เค้ก

จร้า ๆ

เบย์

// เดินกลับมาที่โต๊ะ

เบย์

// นั่งลงกินแซนวิช

หวาน

ว่าไงจ๊ะ

เดียร์

ว่าไง ๆ ไอ้หนู

หวาน

มันเป็นไรวะ // มองมาร์ค

มาร์ค

ไม่รู้ เห็นเป็นตั้งแต่มานั่งและ

เบย์

พี่เขาอยู่ม.3

หวาน

ห๊ะ?

มาร์ค

ใครวะ?

เดียร์

อย่าบอกนะ

หวาน

อะไรอ่ะเดียร์

เดียร์

ก็พี่คนนั้นไง เดินมานู้นแล้ว // ส่งสายตา

หวาน

เห้ยยย

มาร์ค

แย่ละ

หวาน

ยังงี้จะทำไงต่ออ่ะ? // มองเบย์

เบย์

// นิ่งเงียบ

มาร์ค

ไอ้เบย์มันจิตหลุดไปแล้ว

เดียร์

ปล่อยมันเหอะ

เดียร์

ก็ต้องแล้วแต่ไอ้เบย์จะเลือกนั่นแหละ ว่าจะทำยังไงต่อ

เบย์

( ไม่จริงใช่ไหม )

เบย์

ขึ้นไปก่อนนะ

เดียร์

อืม บาย

หวาน

บาย

มาร์ค

บาย

เบย์

// เดินขึ้น

เบย์

( อย่างน้อยก็ขอได้เห็นในทุกนาทีต่อจากนี้ )

เบย์

( ช่าง.. น่าโหดร้ายเกินไปแล้ว )

ชั้น 3

เบย์

// หันไปทางซ้าย

เนม

// เดินมาทางเบย์

เบย์

// กัดฟัน

เบย์

// เดินเข้าห้องดนตรี

เบย์

( ทำไมมึงโง่อย่างงี้วะ! ไอ้เบย์!! ไอ้โง่!! )

เบย์

( แค่ทักทายมึงยังไม่กล้าเลย! )

เบย์

// โกรธตัวเอง

ผ่านมาอีก 2 วัน เบย์ก็ได้แต่เฝ้ามองจากไกล ๆ จนถึงวันสุดท้าย..

เดียร์

วันสุดท้ายของพี่เขาแล้วนะเบย์

หวาน

มึงจะไม่ทำอะไรหน่อยเหรอ?

มาร์ค

สู้ ๆ ว่ะมึง

รุ่นพี่ม.3 หลายคนให้รุ่นน้องหรือคนที่รู้จักเขียนเสื้อของตนเอง

แอมแปร์

ว่าไงเบย์

เบย์

อื้ม ว่าไง

แอมแปร์

ไปเขียนเสื้อพี่ ๆ กัน // จูงมือเบย์

แอมแปร์

พี่คะ

เค้ก

ว่าไงน้อง

แอมแปร์

ขอเขียนเสื้อหน่อยได้ไหมคะ?

เค้ก

ได้เลยน้อง

แอมแปร์

// เขียน

แอมแปร์

แกก็เขียนด้วยดิ่

เบย์

// เขียน

เบย์

// มองหาคน

เนม

เห้ย ไอ้เค้ก // เดินเข้ามา

เบย์

เดี๋ยวเราเดินไปหาเพื่อนเราก่อนนะ บาย

แอมแปร์

อาเคร บาย

เบย์

( ทำไมกันนะ... มันรู้สึกแปลก ๆ )

เดียร์

เมื่อกี้ได้คุยกับพี่เขาปะ

เบย์

// ส่ายหัว

เดียร์

บางทีการตัดสินใจแบบนี้มันก็ไม่แย่อ่ะเนาะ

เดียร์

รถเรามาแล้ว บายนะ

เบย์

อื้ม

เบย์

// เดินกลับไปทางสหกรณ์

หวาน

เอ้าเบย์

หวาน

รอเราก่อนได้ปะ

เบย์

ได้ ๆ

เบย์

// ยืนรอหน้าสหกรณ์

เบย์

// หันไปมองตรงบันได

เบย์

( บ้าจริง )

เบย์

// หันหน้าหลบ

เค้ก

มึงจะกลับเลยปะ // เดินลงบันได

เนม

คงกลับเลย // หยุดยืนอยู่ด้านหลังเบย์

เบย์

// ก้มหน้า

เบย์

( ห่างกันแค่นี้เอง )

เบย์

( จะทำยังไงต่อดีล่ะ? สารภาพเหรอ? ถ้าถูกปฏิเสธล่ะ? )

เบย์

( ไม่ลองก็ไม่รู้ไม่ใช่เหรอ? )

หวาน

โทษทีนะเบย์ // เดินหอบ

หวาน

เอ้า! รถเรามาแล้ว โทษนะไม่ได้อยู่เป็นเพื่อน

เบย์

ไม่เป็นไร ๆ แกรีบกลับเถอะ

เบย์

// หันไปมองเนม

เนม

บาย // เดินไปยังด้านหน้า

เค้ก

// เดินแยกไปอีกทาง

เบย์

// มองจากด้านหลัง

เบย์

// กำมือแน่น

เบย์

( แค่ตะโกนออกไปเบย์! ตะโกนสิ่!! )

คนตรงหน้าค่อย ๆ เดินไกลออกไปเรื่อย ๆ พร้อมกับจิตใจของเบย์ก็เริ่มสิ้นหวังลง

เบย์

( หรือ.. มันควรจะเป็นแบบนี้ )

เบย์

( ขอให้โชคดีนะพี่ )

เบย์

( ขอโทษที่ไม่ได้เดินไปบอกด้วยตัวเองนะครับ )

เบย์

( มันเริ่มที่เราก็ควรหยุดที่เราน่ะถูกแล้ว )

เบย์

( เป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้แย่หรอก...)

เบย์

// เริ่มเดินไปด้านหน้า

เบย์

จบแล้วสิ่นะ // พึมพัม

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ