[ภาค 4 ]ชูชิงเฉินผู้กลายเป็นนางเองของแต่ละเรื่อง[จั่วฟาน xถังซาน xเฉินฉางอันxอสูรพลิกฟ้า]
6
หวังเยี่ยน
เจ้ากล้ากลับมางั้นหรอ
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
ข้าจะกลับมาก็เรื่องของข้า
หวังเยี่ยน
ไปจับตัวนางมาสะ!
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
หึ!
หวังเยี่ยน
มาดูสิว่าเจ้าทนใด้สะแค่ในกัน
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
คุกเข่าลงสะ!
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
โง่เง่า!
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
มันเหมาะกับเจ้าดี
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
และการสังหารราชวังมีโทษคือตาย
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
/มาใกล้ๆ
เหม่ยกงจือ[ร่านเทพอสูรนกยูง]
/ยกมือคิดตะฆ่า+ให้ดูมงกุญทองคำ
เหม่ยกงจือ[ร่านเทพอสูรนกยูง]
มงกุญทองคำนกยูงเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์ที่มีเพียงทายาทนกยูงสายเลือดบริสุทธิ์ที่สุดเท่านั้นที่สามารถมีได้อีกทั้งยังเป็นเหมือนตั๋วไปสู่สิทธิในการรับมรดก
ซึ่งนั่นทำให้ผู้ที่ครอบครองมงกุญทองคำนกยูงมีพรสวรรค์ที่จะทะลุขีดจัดกัดและกลายเป็นจักรพรรดิปีศาจ
มีคำกล่าวในตระกูลปีศาจนกยูงว่า...
เห็มมงกุญทองคำก็เหมือนเห็นราชา
หวังเยี่ยน
ขอแสดงคงามยินดีต่อองค์รัชทายานมงกุญทองคำ
เหม่ยกงจือ[ร่านเทพอสูรนกยูง]
/งง
หวังเยี่ยน
ข้าไม่รู้มาก่อนว่าท่านสืบทอดมงกุญนกยูงมา
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
เห้ย!/กลับร่านเดิน
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
ออกไปชะ
หลังจากนั้นคนในกลุ่นของเหม่ยกงจือก็กลับมา
คนในกลุ่นคิดที่จะฆ่าพยักค์เวหา
จนทำให้วิ่งหนีแต่มีคนหนึ่ง[ไม่ในน.อ]ล่อพวกมัน
ต.ป.ก
ตอนนี้พลังของข้าก็หมดลงแล้วพวกเราจะทำไรต่อ
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
พวกเจ้า
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
หลบไปเดี่ยวข้าจัดการเอง/เป็นห่วงคนในกลุ่ม
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
สายฟ้าอัสนีม่วง/รอยจากพื่นมาเล็กน้อย
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
/ลงมาที่พื่น
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
สัตว์อสูรพวกนั้นใด้ไหม้จนดูไม่ได้
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
/ยิ้ม
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
ไปกันเถอะ
ถังซาน[พ.อ ภาค 1]
"เป็นพลังงานที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก
ถังซาน[พ.อ ภาค 1]
"มีพลังการทำลายพอๆกับสายฟ้าสีทอง
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
/รู้ว่ามีคนมองอยู่
ถังซาน[พ.อ ภาค 1]
/ออกมาดู+คิดมาเหม่ยกงจือไปแล้ว
เหม่ยกงจือ[ชูชิงเฉิน,น.อ]
เจ้าเป็นใคร/พูดอย่างเย็นชา
ถังซาน[พ.อ ภาค 1]
/ใช้หน้ากากอยู่
Comments