ฆาตกรรมตกหลุมพลาง #4 ทวงแค้น

ในยามดึกดื่น ได้มีร้านยาโอสถแห่งนึง กำลังจะปิดบริการ

และได้มีชายชราคนนึงวัย 67 ปี ร่างกายดูอ่อนแอตามวัยของตน

กำลังจะเดินมาปิดร้านยา ของตนเหมือนในทุกวัน

แต่แล้วก็ได้มีสายตาคู่นึงที่จับจ้องเอาไว้ เพื่อรอเวลาที่ชายชราคนนั้นออกมา พร้อมกับเดินไปหา ตรงด้านหลังชายชราคนนั้น พร้อมกับปักเข็มฉีดยาไปที่คอของชายชรา และกดที่ฉีดเข็มจนมิด ด้วยความเลือดเย็น

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

อร๊ากกกก

ฆาตกรได้เผยรอยยิ้มออกมาว่าตนนั้นสะใจแค่ไหน

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

กะ แก เป็นใคร

เธอได้นำเข็มฉีดยานี้ออก ก่อนที่จะกระซิบบอก

ออม

ใครทำอะไรก็ย่อมได้อย่างงั้น ฉันคือกรรมที่มาตามทวงแค้นแกไง

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ฉันไปทำอะไรให้แก แกเป็นใคร ฉันยังไม่รู้เรื่อง

ชายชรา พูดไปเหมือนตัวเองจะหอบหายใจแรงไป เหมือนคนใกล้จะหมดลมหายใจ เต็มที

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ได้โปรด อย่าฆ่าฉันเลย ช่วยบอกฉันที ฉันจะ จำไม่ได้จริงๆ

ห๊าา (เสียงหอบของ แปะมีชัย)

ฆาตกรสาวได้กระซิบมาที่หูของ แปะมีชัย

ออม

ถ้าแกอยากรอด ฉันจะบอกความจริงให้ แต่ถ้าแกอยากมีชีวิตรอด แกต้องบอกเอากุญแจตู้เซฟ ที่เป็นซ่อนเงินมาให้ฉัน

ออม

แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก พร้อมกับความจริง ทุกอย่าง

ออม

โดยที่ทั้ง2 เราไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ได้ๆ เอาๆ ไป ฉันให้แกได้ทุกอย่าง แต่ได้โปรดอย่าฆ่าฉันเลย

แปะมีชัย ได้ยื่นกุญแจ ตู้เซฟ ที่เก็บของมีค่าของตัวเองให้ทั้งหมดโดยที่ไม่ได้คิดอะไร เพราะหวังว่าตัวเองอยากจะมีชีวิตรอด อย่างเดียว

ฆาตกรสาวได้รับกุญแจมา พร้อมกับค่อยๆเดินไปที่ตู้เซฟ เพราะตัวเองนั้นก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถูก คะนิ้ง ตีด้วยจอบ เช่นกัน

ตู้เซฟได้เปิดออก เผยให้เห็นเงินจำนวนมหาศาล เธอจึงโกยใส่กระเป๋า อย่างไมาลีลา พร้อมกับหยิบพวกอุปกรณ์ทำแผล ยาสามัญประจำบ้านไป

เธอไม่รีรอที่จะปิดตู้เซฟไว้เหมือนเดิม

และค่อยๆเดินเตรียมตัวจะออกจากร้านยา

แปะ มีชัย มองสายตาอ้อนวอน

แต่เธอนั้นไม่ได้พูดอะไร พร้อมกับหยิบภาพวาดเป็นรูปผักบุ้งออกมา ก่อนจะนำเข็มฉีดยา เข็มที่2 ปักที่คอของแปะมีชัย อีกครั้ง เธอได้ดันเข็มฉีดแรงมาก

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

อ่าาาาา

ออม

เข็มที่1 คือ เข็มไว้ให้แกระลึกในสิ่งที่แกได้ทำไว้กับฉัน แต่เข็มที่2 คือ เข็มที่ฉันได้มอบความตายให้กับแกต่างหาก

แปะมีชัย ได้มองไปภาพวาดที่เป็น ผักบุ้ง และมันทำให้เขาจำได้ทันที

ก่อนที่มโนภาพสุดท้ายได้ฉายขึ้นในหัวของแปะ มีชัย นั้นก็คือ

ได้มีเด็กหญิงร่างกายดูผอมบาง ได้มาขอซื้อยาจากแปะมีชัย แต่เด็กหญิงคนนั้นกลับมีเงินไม่พอ ที่จะซื้อยาตัวนั้น เพราะเธอได้บอกความต้องการว่าจะนำยาตัวนี้ไปซื้อให้แม่เธอกิน

โดยยาตัวนั้นมีราคาหลักพัน แปะมีชัย ไม่สนใจคำขอร้องและไม่เห็นค่าในตัวเด็กหญิงที่ขายพวงมาลัยดอกไม้สดตาม4แยกคนนั้นเลย

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ไม่ ฉันไม่ให้ แม่แกจะเป็นจะตายมันก็เรื่องของแก

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ยาพวกนี้ มันยังมีค่ามากกว่าชีวิตพวกแก2 คนซ่ะอีก

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ไปๆๆ ออกไป ออกไปจากร้านฉัน

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ถ้าไม่มีปัญญาซื้อ ก็อย่ามาเซ้าซี้ ไปๆๆ

ได้โปรดเถอะนะคะ

เด็กหญิงผอมบาง ที่ชื่อผักบุ้ง อ้อนวอนขอร้อง แปะมีชัย ผู้ร่ำรวยแถวๆนี้

เธอนั่งคุกเข่า กราบกราน ด้วยน้ำตาที่ไหลริน

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ก็ได้ งั้นแกไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าร้าน แล้วอย่าไปไหนน่ะ

เด็กหญิงผักบุ้ง นึกว่าแปะมีชัยจะเอายามาให้ตน เธอจึงไปนั่งคุกเข่าอยู่หน้าร้านอย่างว่าง่าย

ก่อนที่แปะมีชัย จะเดินไปหลังร้าน โดยที่มีลูกสาวของตน นั่งทำการบ้านอยู่

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ส้มอี้ หยิบกระติกน้ำร้อน นั้นให้ป๋าที

ค่ะ ป๋า

ส้มอี้ จึงเดินไปกระติกน้ำร้อนให้ป๋าของตนอย่างว่าง่าย

ก่อนที่เธอจะเดินตามป๋าของตนออกไป

แปะมีชัย ได้ถือกระติกน้ำร้อน พร้อมกับเปิดฝา แล้วสาดใส่ เด็กหญิง ผักบุ้ง อย่างจัง พร้อมกับตวาดไล่เสียงดัง

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ออกไป ถ้าไม่มีเงินมึงก็ไม่มีสิทธิ์มาซื้อยา ไอพวกขอทานข้างถนน

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

น่ารังเกียจ

โอ้ยยย เด็กหญิงดิ้นร้องด้วยความเจ็บปวดจากการที่โดนน้ำร้อนสาด ทำให้เนื้อตัวเริ่มแดงไปหมดทั้งตัว

คนแถวๆนั้นก็ได้แต่มอง แต่ไม่มีใครคิดที่จะสนใจ เพราะแถวนั้นเป็นย่านคนรวยที่มาซื้อของกัน

เด็กหญิงน้ำตาไหลริน เอามือกุมแผลที่เริ่มผอง ออกมา

พร้อมกับมองไปที่แปะมีชัยด้วยสายตาที่ดูเคียดแค้น

ยังจะมามองป๋า ฉันอีก ป๋าฉันไล่แกแล้ว ไปซ่ะที

นังตัวขยะ นังขอทาน

ส้มอี้ กล่าวเสร็จก็แลบลิ้นไปที่เด็กหญิงผักบุ้ง แบบเยาะเย้ยด้วยความสนุกสนานของตน

แปะ มีชัย เจ้าของร้านยาโอสถ

ถ้ากูออกมา ยังเห็นมึงอยู่หน้าร้าน กูจะเอามึงไปทิ้งอยู่ข้างกองขยะ จำคำกูไว้

แปะมีชัย เดินเข้าบ้านไปด้วยความหัวเสีย แต่ส้มอี้ ลูกสาวของแปะชัย ได้รวบถุงขยะหน้าบ้านแล้วปาใส่ หน้าเด็กหญิงผักบุ้ง

อุ้ย โทษที ฉันนึกว่าตรงนี้ที่ทิ้งขยะ แบร่ๆๆ

เด็กหญิงส้มอี้ แลบลิ้น ก่อนจะเดินเข้าบ้านตามป๋าเธอไป

ตัดมาภาพปัจจุบัน แปะมีชัย พยายามจะคว้าเท้า ของเธอเอาไว้ เพื่อที่จะให้ช่วย

แต่ในที่สุด แปะมีชัยก็ได้สิ้นลมหายใจ

ก่อนที่ฆาตกรสาวจะได้เดินออกจากร้านไปอย่างไม่มีอะไรเกิดไร และเธอนั้นก็ค่อยๆเดินหายออกไปจากความมืดในย่านนั้น

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ