ขอให้ข้าจากไปอย่างชั่วนิรันดร์
1
มัจฉา
แม่จันทร์ฉาย..ตื่นได้แล้วเจ้าคะ
มัจฉา
ตื่นได้แล้วเจ้าคะถ้างั้นข้าให้แม่จันทรามาปลุกนะเจ้าคะ!
จันทรา
ปลุกยากปลุกเย็นเหลือเกินนอนกินบ้านกินเมืองเช่นนี้ตื่นอีกทีคงจักเป็นวันมะรืนเลยกระมั่ง!
จันทร์ฉาย
ขออภัยเจ้าค่ะท่านแม่..
วิลาลัย
ลูกว่าจักให้มันนอนกินบ้านกินเมืองสบายๆเยี่ยงนี้คงไม่ได้กระมั่งเจ้าคะ
จันทรา
หึ ข้าจักต้องทำเยี่ยงไรว่ามาสิ
วิลาลัย
ให้มันไปหาบน้ำเพคะ
วิลาลัย
เพื่อเป็นการสั่งสอนและจะได้มีประโยชน์เจ้าค่ะ
จันทรา
ลูกว่าเช่นไรแม่ก็ว่าเช่นนั้นล่ะ
จันทรา
มัจฉาพาจันทร์ฉายไปเรียนรู้งานหาบน้ำสิ
จันทร์ฉาย
แต่..ท่านแม่เจ้าคะ..
จันทร์ฉาย
นี่สินะลำธารน่ากลัวเหลือเกิน...
จันทร์ฉาย
ใช่...ถ้าหากมีคนตกลงไปคงแย่แน่ๆน้ำไหลเชี่ยวเยี่ยงนี้
มัจฉา
รีบตักน้ำแล้วไปกันได้แล้วค่ำมืดมันจักกลับลำบากนะเจ้าคะ
จันทร์ฉาย:พี่มัจฉาช่วยข้าด้วยเถิด!!
จันทร์ฉาย:...นี้ข้า..จักต้องตายแล้วรึ...
จันทร์ฉาย:หะ..หายใจมิออก..เลย...
มัจฉา:กะ...กลับตำหนักก่อนละกัน
มัจฉา
นายหญิงจันทร์ฉายตกน้ำช่วยด้วยเจ้าคะ!!!
เอื้อ
นั่นสิเอะอะโวยวายนักน่ารำคาญเสียจริง
อ๊อด
พูดอัมๆอึงๆใครมันจักไปรู้เล่า
มัจฉา
นายหญิงจันทร์ฉายตกน้ำ!!
อ๊อด
ตกน้ำอยู่ไหนรึรีบบอกมาเร็วๆเข้า!
เอื้อ
มิเช่นนั้นจักได้ซวยทั้งหมดหลอก!
มัจฉา
ยะ..อยู่ลำธารใกล้นี่เอง
มัจฉา
ระ..ระวังตัวด้วยเถิดน้ำไหลเชี่ยวเยี่ยงนี้หากพลาดอาจจมน้ำได้เชี่ยวนะ
เอื้อ
แฮ่กๆ..แฮ่กๆๆยังมิเจอเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Comments