พรมลิขิตประชิดใจ Ep.1​ การรู้จักเเบบมึนๆ

ในค่ำคืนที่เเสนชนลมุน

ผู้คนต่างเเตกตื่นกับเสือร้าย

ผู้คนต่างหนีตายกันหมด

เเม่นางเอก

หนีไปซ่ะไป๋ลู่

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ฮือๆๆ//ร้องไห้

เเม่นางเอก

ไปซ่ะ

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ไม่//ร้องไห้

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

เเม่!!!!! //ร้องไห้+ตะโกน

เเม่ไป๋ลู่ถูกเสือร้ายตะครุบจน......

//ดึงเเขนไป๋ลู่+วิ่ง

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

//วิ่งตาม

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ท่านเป็นผู้ใด

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

พาข้ามาที่นี่ทำไม

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

ข้าชื่อยี่หลง ข้าพาเจ้ามาที่นี่เพราะข้าเป็นห่วงเจ้า

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ข้าต้องขอบคุณท่านมากๆนะ//ทำหน้าเศร้า

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

การสูญเสียครั้งนี้ถือซ่ะว่าเป็นโชคชะตาของเเม่เจ้าก็เเล้วกันนะ

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

มนุษย์กับสัตว์ร่างกายความรู้สึกมันไม่เหมือนกันเเม่เจ้าหวาดกลัวมัน เเต่มันคิดว่าเเม่เจ้าจะทำร้ายมัน

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ข้าจะถือว่ามันเป็นการสูญเสียเเบบไร้จิตวิญญาณของสัตว์นะ

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

เห้อออ

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

เหนื่อยล่ะสิ สงสัยข้าพาวิ่งเร็วไปหน่อย😅

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

อันนี้ข้าไม่เถียง

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

เราไปนอนกันเถอะนะ พรุ่งนี้เอาไงค่อยว่ากัน

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

//จับมือไป๋ลู่ไปที่เตียง

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

มานอนกัน//นอน

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ฝันดีนะ//นอนจับมือเเน่น

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

ฝันดีเช่นกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ตื่นนนน

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

//สดุ้ง

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

ทำอะไรของเจ้าเนี่ยข้าตกใจหมด

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ไปเก็บดอกไม้กันน

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

ทำไมข้าต้องไป

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ข้าอยากให้ไป

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

ก็ได้

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ถึงเเล้วว

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

กว่าจะถึง

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

เหนื่อยยยยย

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

ดูข้าสิ ข้าสวยไหม//เอาดอกไม้เน็บหู

ยี่หลง [พระนางตอนเด็ก]

สวย สวยมากกก

ไป๋ลู่ [นางเอกตอนเด็ก]

หึ🌷

10ปีต่อมา

ทั้งสองก็ยังใช้ชีวิต ต่างเรียนรู้กับอีกฝ่าย

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ

Ep.1​ การรู้จักเเบบมึนๆ

Ep.1 การรู้จักเเบบมึนๆ