เรื่องลาวของฉัน
สวัสดีค่ะ ตอนนี้ฉันอยู่ประถมศึกษาปีที่ 6
และก็ใกล้จะปัจฉิมแล้วฉันรู้สึกว่าไม่อยากห่างไกลไป
จากเพื่อนตัวเอง แต่เราก็ต้องแยกย้ายกันเพราะต่างคนก็
ต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง ถึงแม้จะจากกันก็ตาม
แต่ฉันก็ยังเชื่อว่า วันข้างหน้าเราจะได้เจอกันอีกเราจะ
รวมเป็นกลุ่มเป็นแก๊งกันเหมือนเดิมเราจะไปเล่นสนุกด้วย
กัน ทุกคนก็ไม่อยากแยกจากกันหรอกค่ะแต่ชีวิตก็ต้อดิ้นรน
แต่ฉันเอง ก็อยากอยู่กับเพื่อน พร้อมหน้าพร้อม ตาทุกคน
นะคะ แต่ทุกคนก็ต้องทำตามความฝันค่ะฉันเชื่อค่ะ
ใกล้จะจบป 6 หรือม. 3 ม. 6 ก็ต้องทำตามความ
ฝันของตัวเองทุกคนตั้งเป้าหมายไว้ ไม่ เหมือนกันค่ะ
ทุกคนจะจัดวันปัจฉิมตอนไหนคะอีกแค่ไม่ เดือน
แล้วก็จะปิดเทอม ฉันรู้นะคะว่าทุกคนไม่อยากจากกันมี
พบก็ต้องมีจากค่ะ เพื่อนทุกคนจะอยู่ในความทรงจำ
ของเราตลอดไปค่ะพอเราย้ายโรงเรียนไปที่อื่น เราก็จะ
ได้เจอคนใหม่ๆเจอเพื่อนใหม่ๆแต่ฉันนั้นก็อยากให้
เพื่อนทุกคนมาเรียนที่เดียวกันทั้งหมดค่ะอยู่ห้องเดียว
กันทำอะไรด้วยกันเหมือนเดิมค่ะวันเก่าๆของ
ฉันและเพื่อนจะวนเวียนตลอดไปและไม่มีวันลืมถึง
แม้ว่าเราจะได้เจอเพื่อนใหม่ๆแต่เราก็คิดถึงเพื่อนนะ
คิดถึงเพื่อนคนเก่าคนที่เคยปลอบเราตลอดคนที่เคย
สนับสนุนเราเหมือนเดิมมันไม่มี อีกแล้วค่ะพอเราได้
เผชิญโลกกว้างได้เจอความกดดันและความท้าทายของ
ชีวิตฉันนั้นไม่ชอบเลยค่ะอยากกลับไปเป็นเพื่อนกัน
เหมือนเดิมแต่ไม่อยากให้จากกัน ทุกวันนี้ฉันยังคิดถึงเรื่อง
เก่าๆอยู่ค่ะแต่เพื่อนก็สำคัญไม่ว่าเพื่อนเรานั้นจะเป็น
อะไรก็ตามถ้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข มีความสุขตลอด
ฉันก็ไม่อยากจากเขาแล้วกันไปเลยค่ะเพื่อนก็
เหมือนคนแปลกหน้าที่เขามาวนเวียนในชีวิตเราแล้ว
ก็จากไปก็ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านนะคะแล้วฉันขอฝาก
ไว้กับคำว่ามีพบก็ต้องมีจากมันเป็นธรรมชาติ
ของมนุษย์บ๊ายบายนะเพื่อนหวังว่าเราจะได้เจอกันอีก
ขอขอบคุณค่ะ
เพื่อนๆของฉัน :(:
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments