ชะตากำหนดให้ได้เจอกัน อยู่ด้วยกันตลอดไป

หลังจากนั้นซาอิโตะก็ได้สั่งให้ฮิเดโอะเหยียบชิกิไปในทันที

ซาอิโตะ

เหยียบมันเลยฮิเดโอะ~~~

แต่แล้วชิกิก็ได้ยินเสียงแห่งความหวัง เสียงของน้องซาโยะได้พูดขึ้นมาว่า

ซาโยะ

พี่จ๋า~

[เสียงอ่อนแรงและใกล้จะตายแล้ว]

ชิกิ

ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย~เจ้าเหยื่อ

★ตั้งแต่ที่ชิกิเสียครอบครัวไปไม่เคยร้องให้แม้แต่เพียงครั้งเดียว

ซาโยะ

พี่จ๋า~สัญญากับหนูใหม่อีกครั้งได้มั้ยค่ะ

ชิกิ

ได้สิ~ได้สิ~เจ้าเหยื่อ~~~

[พูดพร้อมกับเสียงร้องให้ที่ออกมาจากใจ]

ซาโยะ

พี่...ช่วยเป็นพี่ชายของหนูได้มั้ยค่ะ~

ชิกิ

ได้สิ...พี่สัญญา~~

ซาโยะ

งั้นหนูจะรักษาแผลให้พี่จ๋าเองนะ~

[น้องซาโยะได้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายรักษาให้กับชิกิ]

ชิกิ

ทำไมไม่รักษาตัวเองก่อนละ~เจ้าเด็กบ้า

[พูดหยอกล้อกับน้องซาโยะผู้เป็นน้องสาว] (พูดพร้อมรอยยิ้มและน้ำตาที่ไหลริน)

ซาโยะ

หนูขอโทษ........

จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะเบาๆและยิ้มแบบมีความสุข ก่อนที่น้องซาโยะจะรักษาเสร็จนั้น น้องซาโยะก็ได้ถ่ายโอนพลังสุดท้ายของน้องซาโยะให้กับชิกิไปด้วย และนั้นก็คือพลังในการรักษาของน้องซาโยะ [รักษาน้องไม่ได้แต่ถ้าถ่ายโอนนั้นพลังก็ยังคงเป็นพลังของน้องซาโยะเลยสามารถที่จะรักษาชิกิได้] และน้องซาโยะก็ได้ค่อยๆหลับตาลงและมองใบหน้าของชิกิเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่น้องจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย...... ชิกิโมโหมาก.............. และจากนั้นชิกิก็ได้พุ่งขึ้นไปหาซาอิโตะด้วยความเร็วและความแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พุ่งขึ้นไปควักพลังทั้งหมดของซาโยะจากตัวของซาอิโตะมา จึงทำให้ซาอิโตะได้เสียชีวิตลงในทันที และชิกิก็ได้ลงมาสังหารสมุนทั้งหมดกับชิตันไปในพลิบตาเดียว ก่อนที่ชิกิจะได้เข้าไปโอบกอดร่างของน้องซาโยะและได้ใส่พลังกลับไปให้กับน้องซาโยะ แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่มีวี่แววว่าน้องจะตื่นขึ้นมาเลย ชิกิเลยได้ใช้พลังของน้องซาโยะรักษาตัวของน้องซาโยะ

ชิกิ

ฟื้นสิ~

ชิกิ

ฟื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้~~~

[ร้องให้]

ชิกิ

ซาโยะ~~~~~~

ชิกิ

[ตะโกนเรียก]

จากนั้นชิกิก็ได้ร้องให้หนักมาก และได้บอกกับน้องซาโยะที่นอนแน่นิ่งอยู่ไปว่า

ชิกิ

พี่ขอโทษนะ~~~

ชิกิ

ที่พี่เป็นพี่ชายที่ดีให้เธอไม่ได้.....

ชิกิ

ฟื้นขึ้นมาเถอะ....ขอร้องละ....ได้โปรด~~~

ชิกิ

พี่ไม่อยากเสียใครไปอีกแล้ว~~~~

ชิกินึกขึ้นได้ว่าซาโยะได้มอบพลังสุดท้ายของน้องซาโยะให้กับเขา

[ในหัวที่คิดอะไรออกและกำลังมีความหวังเกิดขึ้น] ใช่สิ..ยังเหลืออีก1พลังนี่นาที่เรายังไม่ได้คืนให้กับเจ้าเหยื่อไปน่ะ มันต้องได้ผลแน่ๆ

ชิกิได้พยายามอย่างเต็มที่ เพื่อที่จะโอนถ่ายพลังคืนให้กับน้องซาโยะ แต่ทว่านั้นไม่ใช่พลังของชิกิ และนั้นก็ยังคงเป็นพลังของน้องซาโยะ ชิกิจึงไม่สามารถที่จะถ่ายโอนพลังคืนให้กับน้องซาโยะได้ แต่ชิกิก็ไม่ล้มเลิกความพยายามและได้ทำซ้ำๆอย่างงั้นจนเมื่ออาทิตย์ตกดิน ชิกิที่พยายามจนมือมีแต่แผลถลอกเต็มไปหมดแล้ว

[แผลค่อยๆรักษาตัวมันเอง] หลังจากนั้นชิกิก็ถอดใจและยอมรับความจริงก่อนที่จะได้เดินจากไปเพื่อที่จะไปที่เมืองอื่น เพื่อหลบหนีจากความจริงในเรื่องนี้ แต่ทว่าก่อนที่ชิกิจะไปนั้นเลือดของชิกิก็ได้บังเอิญหยดลงบนตัวน้องซาโยะ...... และแล้วเสียงที่คุ้นเคยก็ได้ดังขึ้นมาว่า

ซาโยะ

พี่จ๋า~

ชิกิหันมายิ้มให้น้องซาโยะพร้อมกับใบหน้าที่เต็มอิ่มไปด้วยความสุข

ชิกิ

ซาโยะ~~~~~~~

ซาโยะ

พี่จ๋า~หนูหิวมากเลย....

ชิกิ

พี่ก็ด้วย~

ชิกิ

งั้นเราไปหาอะไรกินกันนะ....

ซาโยะ

อื้อ........

[พูดพร้อมกับยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มของเด็ก7ขวบ]

จากนั้นชิกิก็ได้พาน้องซาโยะไปยังลำธารสายแรกที่เขาทั้งคู่ได้พบกันและได้จับปลาแถวนั้นย่างกินและพลางยิ้มแบบมีความสุขไปด้วยกัน... ก่อนที่หลังจากทั้งคู่อิ่มแล้วจะได้ไปนั่งคุยเรื่องเก่าๆที่ผ่านมาใต้ต้นไม้ต้นแรกที่พบกัน..... และชิกิก็ได้พาน้องซาโยะกลับไปส่งยังเมืองโมนากะ แต่แล้วน้องซาโยะก็ได้หยุดชิกิไว้อีกครั้งเหมือนกับตอนแรกที่ได้เจอกัน