อดีตที่แสนเจ็บปวด .3

23:30 นาที

ห้องนอนพิม

แพรว

พี่

พิม

หึ!?

พิม

มีอะไรหรอ

แพรว

....

พิม

/สงสัย?\

แพรว

ถ้าเกิดพราวอยากจะเจอพ่อเค้าขึ้นมา

แพรว

เป็นพี่

แพรว

พี่จะทำยังไง

พิม

/จับไหล่ทั้ง2ของแพรว\

พิม

ฟังพี่นะ

พิม

พ่อพราวมันตายไปแล้ว

แพรว

แต่แพรวก็ไม่รู้ว่าถ้าเค้าอยากรู้ว่าพ่อเค้าเป็นใคร

แพรว

แพรวคงจะทำไรไม่ถูก

แพรว

/น้ำตาคอล\

พิม

/กอดนางเอก\

พิม

มันผ่านมาหลายปีแล้วนะ

พิม

อย่าไปสนเรื่องของอดีตเลย

แพรว

แพรวไม่ได้อยากจะสนมันเลย

พิม

ตอนนี้แพรวไม่ได้อยู่คนเดียว

พิม

เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ

พิม

แพรวมีพี่

พิม

มีพลอย

พิม

และก็พราวมุก

แพรว

พราวสำคัญมากสำหรับแพรว

พิม

ใช่/ยิ้ม\

พิม

พราวจะมีความสุขไหม

พิม

ถ้าเห็นแม่ตัวเองทำหน้ามู่ทู่อยู่ตลอดเวลา

แพรว

/ยิ้ม+หัวเราะ\

พิม

/ลูบหัวนางเอก\

พิม

/พูดในใจ\ไม่ว่าแกจะผ่านไปกี่ปีหรือจะมีลูกแกก็ยังเป็นน้องที่น่ารักของพี่อยู่ดี

พิม

/ยิ้ม\

พิม

แล้วจำได้ไหม

พิม

คำที่พี่คอยบอกเราเสมอเมื่อตอนเด็กคืออะไร

แพรว

จำได้สิ

พิม

ไม่ว่า..

แพรว

เราจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น

พิม

ให้เรา..

แพรว

สู้ด้วยตัวเอง

พิม

หากเราทำสุดความสามารถแล้ว

แพรว

แล้วเราทำไม่ได้

พราวมุก

/เปิดประตูเข้ามา\

แพรว

เวลานี้ทำไมยังไม่นอน

แพรว

ดึกแล้วนะ

พราวมุก

แม่ลืมเล่านิทานให้หนูค่ะ

แพรว

/ยิ้มแห้ง\

แพรว

โทษนะคะแม่ลืมไปเลย

พิม

ป้าว่าแม่ไม่ว่างหรอกจ่ะ

พิม

เดี๊ยวป้าเล่าแทน

พิม

คุณแม่เค้ายังไม่อาบน้ำเลย

แพรว

อ่อออ

แพรว

ใช่ค่าา

แพรว

แม่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย

พิม

ป้าเล่าสนุกกว่าคุณแม่เยอะเลย

พราวมุก

/วิ่งมาหาพิม\

พราวมุก

งั้นรออะไรหล่ะค่ะ

พราวมุก

พราวอยากฟังนิทานแล้ว

พราวมุก

/วิ่ง+ขึ้นเตียงพิม\

พิม

แกก็ไปอาบน้ำปะ

แพรว

อื้ม

แพรว

ฝากหลานด้วย

พิม

จ้าา...

แพรว

/เดินออกจากห้องพิม\

หลังจากนางเอกเดินออกจากห้องพิม

แพรว

เห้อออ../ถอนหายใจ\

พลอย

เปิดประตูที../ตะโกน+ทุบประตู\

ระหว่างที่นางเอกกำลังถอนหายใจก็ได้มีคนตะโกนขึ้น"เปิดประตู"

แพรว

/มองน้องสาว\

นางเอกมองน้องสาวที่กำลังตะโกนให้เปิดประตูพร้อมกับทุบประตูไปด้วย

แพรว

กว่าจะกลับบ้านมาได้นะ

พลอย

ใครอยู่ในบ้าน

พลอย

เปิดประตูให้หน่อยดิ๊

แพรว

/ถอนหายใจ\

แพรว

อืม

แพรว

แป๊ปๆ

.....

บ้านไค+มุก

นีน่า

อร๊ายยย.../กรี๊ด\

คิมหันต์

/วิ่งเข้ามาในบ้าน\

คิมหันต์

เกิดอะไรขึ้น!?

แม่บ้าน

คุณหนูเค้าโกรธหน่ะค่ะ

คิมหันต์

โกรธเรื่อง/คิ้วขมวด\

แม่บ้าน

คุณนายเค้าเอาตุ๊กตาตัวโปรดคุณหนูไปทิ้งหน่ะค่ะ

คิมหันต์

แค่นี้

แม่บ้าน

ค่ะ

คิมหันต์

ไปไหนก็ไปปะ

คิมหันต์

เดี๊ยวผมจัดการเอง

แม่นม

ค่ะ

แม่นม

/เดินออกไป\

คิมหันต์

เดี๊ยวก่อน

คิมหันต์

แม่นมหล่ะ

แม่บ้าน

เอิ่มม..

คิมหันต์

เอิ่มอะไร

แม่บ้าน

แม่นมขอลากลับบ้านที่ต่างจังหวัดหน่ะค่ะ

คิมหันต์

พี่ไคหล่ะ

แม่บ้าน

คุณผู้ชายบอกว่าจะนอนที่บริษัทหน่ะค่ะ

คิมหันต์

พี่มุกหล่ะ

แม่บ้าน

มีประชุมค่ะ

คิมหันต์

ไปปะ

แม่บ้าน

ค่ะ

แม่บ้าน

/เดินออกไป\

นีน่า

อร๊ายยย.../กรี๊ด\

คิมหันต์

นีน่า

/ปาข้าวของ\

คิมหันต์

นีน่า

อร๊ายย../กรี๊ด\

คิมหันต์

นีน่า/ตะโกน\

เสียงตะโกนของพระเอกทำให้บรรยากาศในบ้านดูอึมครึมและเด็กตัวเล็กที่กำลังโกรธอยู่ตรงหน้าตกใจและก็ได้เงียบลง

นีน่า

/ตกใจ\

นีน่า

/ร้องให้\

คิมหันต์

/ตกใจ\

พระเอกตกใจกับสิ่งที่ตัวเค้านั้นได้ทำลงไปเพราะมันทำให้เด็กตัวเล็กๆที่เคยโกรธแต่ตอนนี้เด็กคนนั้นกำลังร้องให้

คิมหันต์

นีน่า!

คิมหันต์

อาขอโทษ

คิมหันต์

/เดินเข้าไปหาหลานสาว\

นีน่า

/วิ่งหนี\

คิมหันต์

นีน่าอาขอโทษ

พระเอกวิ่งตามหลานสาวที่ได้วิ่งเข้าไปอยู่หลังโซฟา

นีน่า

/ร้องให้+นั่งกอดเข่า\

คิมหันต์

นีน่าอาขอโทษจริงๆน้า

คิมหันต์

อาไม่ได้ตั้งใจจะตะโกนใส่นีน่าเลย

นีน่า

ฮืออๆ คุณอาไม่รักนีน่าแล้ว

คิมหันต์

ไม่ใช่อย่างนั้นนะ

คิมหันต์

อารักนีน่าเสมอ

นีน่า

คุณอาตะโกนใส่นีน่า

คิมหันต์

อาไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ

คิมหันต์

/เอามือเช็ดน้ำตานีน่า\

คิมหันต์

/ยิ้ม\

คิมหันต์

วันนี้ไปนอนบ้านอาไหม

นีน่า

นีน่านอนได้หรอคะ?

คิมหันต์

ได้สิ

คิมหันต์

ถ้าไม่ไปก็ไม่เป็นไรนะ

นีน่า

ไปค่ะ

คิมหันต์

งั้นก็ดีเลย

คิมหันต์

แต่บ้านอาไม่มีชุดสำหรับนีน่าเลยหน่ะสิ

นีน่า

/หงอย\

คิมหันต์

ถึงเวลาแล้วสินะที่เจ้าหญิงตัวน้อยของอา

คิมหันต์

จะได้เวลาเลือกชุดไปเที่ยวบ้านอา

นีน่า

งั้นนีน่าไปเลือกชุดดีกว่า

นีน่า

/วิ่งขึ้นห้อง\

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ