แวมไพร์คลั่งรัก - 3 - โคเรย์

สวัสดีครับผมชื่อ โคเรย์ ผมไม่ค่อยสุงสิงกับใครเลยมีเพื่อนสนิทน้อย คงเพราะทุกคนรู้ว่าครอบครัวผมร่ำรวยเลยไม่กล้าเข้าหา หรือไม่ไหมก็เข้าหาผมเพื่อประโยชน์ตัวเอง มันทำให้ผมต้องเลือกคบเพื่อนเลยมีเพื่อนสนิทสองคนคือ ไอ้วาลอนและไอ้แอชตัน

เสียงเปิดประตูห้องข้าง

โคเรย์

// หันไปมองผนังห้องที่ติดกับห้องข้างๆ

ผมก็เลิกใจและมองดูนาฬิกาตอนนี้ผมควรที่จะออกจากห้องเพื่อไปรายงานตัวที่มหาลัยได้แล้ว ก่อนจะเปิดประตูห้องออกมาและเจอพนักงานออกมาจากห้องข้างๆพอดี

"สวัสดีค่ะคุณชาย"

โคเรย์

อื้ม // พยักหน้ารับก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟท์และลงมาด้านล่างทันที

ไม่นานประตูลิฟท์เปิดออกผมจึงรีบเดินออกมาก่อนจะเดินตรงไปที่ลานจอดรถ จังหวะที่กำลังเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ ก่อนได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกัน

โคเรย์

?? // ก่อนจะเดินตามเสียงทะเลาะ ก็เห็นผู้ชายกำลังทำร้ายผู้หญิง ผมที่กำลังจะเดินเข้าไปช่วย ก่อนได้มีร่างบางเดินเข้าไปช่วย

ผมได้แต่ยืนดูผู้หญิงคนนั้น เส้นผมสีขาวและยังมีดวงตาสีแดงเหมือยกับกระต่ายกำลังเดินเข้าไปช่วย ก่อนที่ผมจะเลิกสนใจและหันหลังจะกลับไปที่รถ ผมก็รู้สึกถึงแรงกดดันที่น่าหวาดกลัว มันทำให้ผมถึงกับขนลุก ก่อนจะหันกับไปมอง

โคเรย์

!!! // ผมหันกลับไปมองก็ต้องตกใจกับสายตาของผู้หญิงคนนั้น ไม่นานผู้ชายคนนั้นก็เดินหนีไป ก่อนที่เธอจะกลับมาเป็นปกติและทั้งสองก็เดินออกไปทันที

โคเรย์

เธอเป็นใครกันแน่!!?? // ผมยืนมองพวกเธอเดินออกไปด้วยความรู้สึกสงสัยให้ตัวตนของผู้หญิงคนนั้น

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น

📞 = ไอ้แอชตัน

กดรับสาย

โคเรย์

📞 : ฮัลโหล

แอชตัน

📞 : ออกมายังวะ ทำนี้ต้องมารายงานตัวนะเว้ย อยู่ไหนแล้ว!!??

โคเรย์

📞 : เออ กำลังจะไป

กดวางสาย

พอกดวางสายไอ้แอชตันเสร็จ ผมก็เก็บโทรศัพท์มือถือและเดินมาที่รถของตัวเอง ก่อนจะขับรถออกไปทันที

มหาลัย C

ไม่นานผมก็เลี้ยวรถเข้ามาในมหาลัย ก่อนจะขับรถเข้ามาจอดรถที่หน้าคณะ

แอชตัน

ไอ้โคเรย์ทำไมถึงมาช้าจังวะ ไปมึงรีบเข้าไปรายงานตัวเลย

โคเรย์

เออ และไอ้วาลอนล่ะ?? // พยักหน้ารับก่อนจะถามหาเพื่อนอีกคน

แอชตัน

มันอยู่ด้านใน มึงเข้าไปก็เจอมันแล้ว

โคเรย์

เออ // ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในเพื่อส่งเอกสารรายงานตัว

ผมเดินเข้าไปด้านในเพื่อส่งเอกสารรายงานตัว สายตาของพวกผู้หญิงมองมาที่ผมแต่ผมก็ไม่สนใจ เดินตรงไปที่โต๊ะที่มีอาจารย์นั่งรออยู่ ก่อนจะยื่นเอกสารและวันเปิดเรียน

วาลอน

ไอ้โคเรย์มาแล้วหรอวะ!!?? // เดินเข้ามากอดคอ

โคเรย์

อื้ม // ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นทันที

ผมและไอ้วาลอนเดินออกมาจากตึกมานั่งลงที่เก้าอี้ที่ไอ้แอชตันนั่งรออยู่ ผมได้แต่นั่งลงฟังไอ้แอชตันและไอ้วาลอนคุยกัน ก่อนที่สายตาของผมจะเหลือบไปเห็นร่างบางของผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามา ก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้หญิงสองคนที่นั่งรออยู่

แอชตัน

มึงมองไอ้เบรนดามันทำไมวะ มึงอย่าไปตกหลุมรักมันนะเว้ย!! // ถามขึ้นเมื่อเขาเห็นว่าผมเอาแต่จ้องมองกลุ่มนั้น

โคเรย์

มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด กูเจอเบรนดาเพื่อนมึงโดนผู้ชายทำร้าย // ตอบตามความจริง

แอชตัน

ไอ้เชี้ยมาร์คมันยังไม่เลิกยุ่งกับเบรนดาอีกหรอวะ!!?? // พูดขึ้นด้วยความโกรธ

โคเรย์

กูก็ไม่รู้ว่าใช่คนที่มันรู้จักหรือเปล่า??

วาลอน

ก็มีแต่ไอ้เชี้ยนี้คนเดียวล่ะที่ยุ่งวุ่นวายกับไอ้เบรนดามัน

โคเรย์

// ผมได้แต่พยักหน้าเพราะไอ้แอชตันและไอ้วาลอนพวกมันสองคนเคยเรียนที่เดียวกับเบรนดา

หลังจากที่พวกผมพูดคุยกันอยู่กลุ่มพวกเบรนดาก็ตะโกนเรียกไอ้แอชตัน ตะโกนไปตะโกนก็เริ่มด่ากันและดูเหมือนว่าพวกเพื่อนของเบรนดาต้องการอยากรู้เรื่องของผม

โคเรย์

// จ้องมองไปที่หญิงสาวผมสีขาวตาสีแดงที่ตอนนี้ดูเหมือนทำหน้างงไม่เข้าใจที่พวกเพื่อนของเธอบอก

หลังจากที่เบรนดาและผู้หญิงคนนั้นแยกตัวออกไป ผมก็นั่งคุยกับไอ้แอชตันและไอ้วาลอนสักแป๊บนึงก่อนที่จะขอตัวกลับ จังหวะที่ผมกำลังจะลุกขึ้นยืนและเดินไปที่รถของตัวเอง

อเลนา

โคเรย์!!

โคเรย์

// หยุดเดินและหันไปมอง

อเลนา

กำลังจะกลับหรอ ขอเราติดรถกลับด้วยได้ไหม?? // ยกยิ้มหวานและรีบเดินเข้ามาหา

โคเรย์

....

วาลอน

ไอ้โคเรย์มึงช่วยไปส่งกูหน่อย อ้าวนี่ใคร?? // รีบวิ่งเข้ามาหา ก่อนจะสังเกตหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆจนถามขึ้น

โคเรย์

งั้นขอตัวก่อนนะ ไปไอ้วาลอนขึ้นรถ // พูดเสร็จก็บอกให้ไอ้วาลอนรีบถึงรถ

อเลนา

เดี๋ยว.... // เธอที่กำลังจะเรียกเขาแต่ก็ไม่ทันเพราะเขาเปิดประตูรถเข้าไปด้านใน ก่อนจะขับรถออกไปทันที

อเลนา

หึหึ โคเรย์สักวันนายจะต้องเป็นของฉัน!! // จ้องมองรถของเขาด้วยความรู้สึกไม่พอใจ

วาลอน

ไอ้โคเรย์ ตกลงว่าเธอคนนั้นเป็นใครวะ?? // ถามขึ้นด้วยความสงสัยและอยากรู้

โคเรย์

กูก็ไม่รู้จักเหมือนกัน // ตอบตามความจริง

วาลอน

ถ้ามึงไม่รู้จัก ก็คงเป็นพวกที่ตกหลุมรักมึง

โคเรย์

ก็คงจะใช่ // ตอบอย่างไม่ค่อยสนใจ

ผมขับรถมาส่งไอ้วาลอนที่คอนโดของมัน ก่อนจะขับรถออกจากคอนโดไอ้วาลอนและมุ่งหน้ากลับคอนโดของตัวเอง

คอนโดหรูใจกลางเมือง

ผมเลี้ยวรถเข้ามาจอดที่ลานจอด ก่อนจะเปิดประตูรถออกมาและเดินเข้าไปด้านในคอนโดมายังลิฟท์เพื่อกลับขึ้นห้อง

เสียงลิฟท์ดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าถึงชั้นแล้ว ก่อนประตูลิฟท์เปิดออกและเดินออกมาจากลิฟท์ ก่อนเห็นว่าห้องข้างๆผมมีของวางอยู่เต็มทางเดิน

โคเรย์

!!?? // ยืนมองอย่างงงก่อนจะมองไปที่ประตูห้องที่เปิดทิ้งไว้ น่าจะกำลังขนของเข้าห้อง

ผมพยายามจะขยับของให้หนทางเพื่อที่จะสามารถเดินกลับเข้าห้องตัวเองได้ จังหวะที่กำลังจะก้มลงหยิบของ ก่อนได้มาคนเดินออกมาจากห้องนั้น

เฟดี้

ขอโทษค่ะ !!?? // ร่างบางที่กำลังจะขนของก็เหลือบไปเห็นขาของคน ก่อนจะกล่าวขอโทษ

โคเรย์

!! // ตกใจไม่คิดว่าคนที่อยู่ห้องข้างๆจะเป็นผู้หญิงที่มากับเบรนดา

เบรนดา

เฟดี้!! ทำไมไม่รีบขน!!?? อ้าวนายทำไมถึง... // ที่เห็นว่าเฟดี้ไม่ขนของเข้ามาจนออกมาตาม ก่อนต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น

โคเรย์

ห้องนั้น // พูดเสร็จพร้อมกับชี้ไปที่ห้องข้างๆ

เฟดี้

!!!

เบรนดา

เอาจริงดิ่!!?? // เธอตกใจมาไม่คิดว่าเขาจะอยู่ห้องข้างๆห้องเฟดี้

เฟดี้

รอแปบนึงนะ จะรีบขนของให้ // รู้สึกถึงสายตาที่เขามองมา ก่อนจะมองข้าวของก็เข้าใจทันทีว่ามันคงจะขวางทางเขา

โคเรย์

!!??

เฟดี้

// รีบขนของให้พ้นทางเดิน

เบรนดา

ขอโทษที่ขวางทางเดินรอแป๊บนึงจะรีบขนของ // พูดเสร็จก็รีบขนของที่ขวางทางเข้าห้อง

หลังจากที่สองสาวช่วยกันขนของเข้าไปด้านในห้องจนตอนนี้ผมสามารถเดินผ่านได้ ก่อนจะเดินผ่านห้องของพวกเธอมายังห้องของตัวเองและปิดประตูห้อง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ