ความต้องการอันสูงส่งของแวมไพร์
เข้าเมือง
อาซามะ(แม่นางเอก)
ถึงแล้วล่ะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านแม่เชิญลงก่อนเลยเพคะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ขอบคุณค่ะท่านพี่//ยิ้ม
อาซามะ(แม่นางเอก)
แอบยิ้ม//
ซาโกะ
ไม่คิดเลยว่าในเมืองจะกว้างขวางเหมือนกันนะเนี่ย
ซาโกะ
มีทั้งแม่ค้าในตลาด แล้วก็คนเยอะไม่เบาเลย
อาซามะ(แม่นางเอก)
เป็นยังไงบ้างล่ะซาโกะ
อาซามะ(แม่นางเอก)
ปกติเจ้าไม่เคยเข้าเมืองแบบนี้ บ่นว่าเกลียดคนชั้นตํ่าหนิ ลูกชินแล้วรึ?
ซาโกะ
(ลืมไปเลยว่าซาโกะเกลียดคนขั้นตํ่า)
ซาโกะ
ลูกต้องขออภัยด้วยที่พูดไปอย่างนั้น
ซาโกะ
ลูกก็ไม่ได้เกลียดผู้คนเหล่านั้นหรอกเพคะท่านแม่
ซาโกะ
ตอนนั้นลูกแค่พูดด้วยความโกรธท่านแม่เท่านั้นเพคะ
อาซามะ(แม่นางเอก)
ครุ่นคิด//อย่างนี้สินะ
คนรับใช้
ท่านคะเราควรให้เด็กๆเขาเดินเล่นกันหน่อยนะเพคะ
คนรับใช้
ไหนๆจะได้ออกนอกเมืองทั้งที
บายูมะ(น้องนางเอง)
คะ ท่านแม่
อาซามะ(แม่นางเอก)
ลูกสองคนไปเดินเล่นด้วยกันเถอะ ฝากซาโกะด้วยล่ะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ค่ะท่านแม่
บายูมะ(น้องนางเอง)
คะ ท่านพี่
ซาโกะ
นี่ก็ใกล้วันเกิดน้องรักของพี่แล้วสิ อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม
บายูมะ(น้องนางเอง)
จริงด้วย! ลืมเรื่องนั้นไปซะสนิทเลยสิ
บายูมะ(น้องนางเอง)
น้องก็ไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรอก อยากจะให้ท่านพี่อยู่กับน้องคนนี้ไปนานๆเพคะ
ซาโกะ
บายูมะน่ารักที่สุด//เข้าไปกอด
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่ น้องหายใจไม่ออก ปล่อยก่อนเถอะค่ะ มันจะไม่งามเอา
ซาโกะ
ก็ข้าชอบบายูมะหนิเวลาโดนแกล้งน่ารักจะตายยย
ยาบาโตะ
ดูเหมือนจะมีลูกแมวที่ไหนเดินไม่ดูทางมาชนเข้าแล้วล่ะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่!!!
บายูมะ(น้องนางเอง)
//สั่นกลัว
ซาโกะ
บายูมะน้องพี่ เจ้าเป็นอะไรไป?!
ยาบาโตะ
รีบขอโทษซะเรื่องจะได้จบๆ
ซาโกะ
ก้มหัวขอโทษ//ดิฉันต้องขออภัยด้วยที่ดิฉันนั้นไม่ระมัดระวังตัวเองให้ดีกว่านี้
ยาบาโตะ
ถือว่าข้าใจดีให้อภัยเจ้าในครั้งนี้แล้วกัน...
ซาโกะ
(คิดในใจ:เป็นใครก็ไม่รู้ ทำเป็นมาใหญ่จากไหนวะ แถมตอนชนก็ยืนไม่เป็นที่เองหนิ ถ้าจะตายก็ไม่สงสัยเล๊ย คนแบบนี้#/฿+&+@/&"-*!)
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านพี่ไปกันเถอะ
บายูมะ(น้องนางเอง)
ท่านแม่ต้องตามหาพวกเราแล้วแน่ๆ
ซาโกะ
ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะเพคะ
คุณหญิงใหญ่เรียกเข้าพบแล้ว
ยาบาโตะ
//มองไปทางซาโกะ และน้อง
ยาบาโตะ
หาประวัติคนเมื่อกี้ที่เดินชนกับข้าให้ด้วย
องครักษ์
น้อมรับบัญชา พะยะค่ะฝ่าบาท
Comments