ไร้หนทาง 11

เซริน( อีริล )

//ทิ้งชิ้นที่เล็กกว่าลงพื้น

เซริน( อีริล )

//มองรอบๆ

เซริน( อีริล )

//เดินไปที่แท่นหิน

เซริน( อีริล )

//นั่งลงข้างๆ โดยหันหน้าเข้าหา

เซริน( อีริล )

//มองข้อมือที่ไม่มีรอยช้ำหลงเหลือ

เซริน( อีริล )

โอ้…(⁠●⁠_⁠_⁠●⁠)

แต่แค่นี้ยังไม่พอหรอก

ปัก

ตอนนี้แผลที่ข้อมือมีเลือดไหลนองออกมา

เขาเพียงมอง

ปัก

เมื่อปล่อยผ่านเวลาไปสักพัก

ไม่นานบาดแผลที่ทำให้ถึงตายได้ตอนนี้แทบไม่มีเลือดไหลออกมาเลยสักนิด

เลือดมันหยุดไหลไปแล้ว

เซริน( อีริล )

//หยุดการกระทำที่ตนทำอยู่

เซริน( อีริล )

//มองที่ข้อมือ

แผลสมานอย่างรวดเร็วจนไม่น่าเชื่อว่าสิ่งนี้เป็นแผลของสิ่งมีชีวิต(?)

เซริน( อีริล )

เฮ้อ

เซริน( อีริล )

อืม…

เขามักจะใช้เวทย์มนต์ให้ได้สิ้นเปลืองมากที่สุดเสมอมาตั้งนานแล้ว

เวทย์มนต์ที่แทบเทียบเคียงและเปรียบดังเครื่องมือในการสร้างโลกของพระผู้เป็นเจ้า

มันจะเป็นอย่างนั้นต่อได้เมื่อมีพลังเวทย์มนต์มหาศาล

สิ่งนี้มันทำให้เขามีอายุมากกว่ามนุษย์ปกติ ทั้งที่ตั้งใจลงมาที่นี่เพื่อตายแท้ๆ

เวทย์มนต์เปรียบดั่งน้ำที่คอยหล่อเลี้ยงตนไม้ หากขาดมันเมื่อไหร่ ผ่านไปไม่นานนักหรอกตายแน่นอนรับประกันเลย

แต่เขาดันมีมันแบบเยอะฉิบหายเลยอะดิ ตอนที่ลงมาจาก X ก็เคยคิดนะว่าอาจจะอยู่ไม่นานก็ตาย

แต่เพราะนี่เป็นร่างกายที่ควรมอบแด่บุตรแห่งแสงแต่แรก…

ไม่ใช่เขา

ไม่ควรเป็นแบบนี้

ที่ๆ แต่แรกเขาควรอยู่แต่แรก ไม่ใช่อย่างนี้

เขาควรอยู่ข้างเคียงบ่าเคียงไหล่กับบุตรแห่งแสงไม่ใช่หรือ

เมื่ออารมณ์ไม่คงที่เหมือนดังเดิม เขาก็แก้ไขมันเหมือนที่ผ่านๆ มา

เซริน( อีริล )

//ยกมือหนึ่งข้างขึ้นมาบีบคอตน

เซริน( อีริล )

//หลับตา

ริเอล

นายเป็นใคร

น่าแปลกที่ประโยคถามธรรมดาๆ แต่กลับก้องในหัวซ้ำๆ

เซริน( อีริล )

//ปล่อยมือที่บีบคอตนเอง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ