เริ่มความสัมพันธ์

....... ณ บ้าน ของ ตระกูล กู๊ดแวนด์........

แพลน : คุณชายคับ จะเอายังไงต่อคับกับ

คุณหมอเอฟเวอร์รีน เธอไม่ใช่ลูกสาวของคุณโทนี่ น่ะคับ เธอเป็นแค่ ญาติ

แลนนี่ : ยัยเรนนี่ก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปเอามาทารุณก็คงยอมฉันลูกเดียว ดูแล้วเหมือนขาดการพบเจอผู้ชาย

แต่ อีฟ เธอมีอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่น และ ฉันรู้ว่า เธอจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรเธอง่ายๆ

.... ณ ห้องที่ อีฟ พักอยู่ ตอนนี้ ....

อืมม นุ่นนิ่ม สบายดีจางเลยยย ฉันค่อยลืมตาและกวาดสายตารอบๆห้อง พึบ! ฉันกระโดดขึ้น จากที่นอน เนี่ยมันไม่ใช่บ้านฉ้านนนนน ฉันตะโกนพร้อมวิ่งออกไป ... ปัง ฉันก็ชนเข้ากับ ร่างใหญ่ อุ้ยๆๆ เจ็บๆๆ ฉันพูดพลางมองหน้าเจ้าของร่างใหญ่ นั้น ... นั่นคือ แลนนี่

แลนนี่ : สวัสดีคับ คุณหมอ อีฟ

อีฟ : ฉะ ฉัน มาอยู่นี้ได้ไง อ่ะ ... ฉันถามด้วยสีหน้า งง

แลนนี่ : ผมเอาคุณไว้เป็นเครื่องต่อรอง กับ ตระกูล เอฟเวอร์รีน คับ ยินดีต้อนรับน่ะคับ ผมพูดและพลางก้มจูบ หน้าผากเธอ1 ครั้ง

อีฟ : °^° !!!!! อร๊ายยยย อย่ามาทำอะไรเขาน่ะ!! ฉันโวยและรีบเอามือปัดป้องออกห่างจาก แลนนี่เนี่ย..นาย ฉันไม่มีค่าพอกับตระกูลนั่นหรอก น่ะ ฉันพูดแล้วก้มมองพื้น แล้ว ค่อยๆลุกขึ้น ฉันน่ะไม่เคยสำคัญหรือมีอะไรที่ตระกูลนั่นต้องห่วงหรอก

แลนนี่ : เอาเป็นว่า นับจากนี้ต่อไป จนกว่าผมจะพอใจ คุณหมออีฟ ต้อง อยู่บริเวณบ้านและจะไปไหนต้องมีผู้ติดตามน่ะคับ ... โอเครไม ??

อีฟ : ทำไมฉันต้องอยู่ อ่ะ ฉันตอบแบบกวนๆ

แลนนี่ : อย่างน้อยผมก็เห็นความสำคัญของคุณ และ ถ้าคุณ คิดจะหนี ผมจะทำแบบนี้กับคุณ .. แพลน เอาตัวไอ้หมอนั่นออกมา ....

แพลน : คับเจ้านาย .... ตุ๊บ นี้คับ มันมาแล้วผมโยนร่างมันลงกับพื้น

อีฟ : เฮ้ยยย นั่น ทัช ฉันตกใจที่เห็นทัชในสภาพแบบนี้ คือเขาโดนทำร้าย ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาทัช แต่ แลนนี่ ยืนขว้างทางไว้

ทัช : พี่อีฟ คับ พี่ เป็นไรไม ผมเป็นห่วง ผมถามพี่อีฟ ทั้งๆที่ผมโดนไปทั้งตัว เจ็บมากแทบลุกไม่ไหว

อีฟ : ฉันรีบวิ่งไปคุกเข่า ต่อหน้าแลนนี่และจับมือเค้าเพื่อฉันจะอ้อนวอนขอชีวิตทัช จาก แลนนี่  แลนนี่ฉันขอละฉันจะไม่ขัดขืนหรือไปไหนเลยฉันจะอยู่จนกว่าเธอจะพอใจและไล่ฉันไปเอง ได้โปรดอย่าทำร้าย ทัชเลย 

แลนนี่ : เอามันไปรักษาแล้ว แล้วเอามันออกไปซะ ผมออกคำสั่ง และผมมอง ลงไปดูที่ อีฟนั่งคุกเข่าขอร้อง

 แต่ฉันมีข้อแม้เธอต้องจดทะเบียนสมรสและ เป็นภรรยาลับของฉัน โอเค ไม  ไม่งั้นเพื่อนเธอก็ตาย

อีฟ : นาย...มัน.ฉันพูดไรต่อจากนี้ไม่ออกทำได้แค่เพียง ตอบตกลงไป ได้ ฉันจะทำ แต่ได้โปรดอย่าทำไรเค้าเลยน่ะ ฉันเหงยหน้าพูดทั้งน้ำตา

แลนนี่ : ผมประคองเธอ ขึ้น แล้วก็บรรจง จูบ ที่ซอกคอ ของเธอเพื่อจะดูอาการ แต่เธอไม่ขัดขืนเลยสักนิด ทำเพียงหลับตาแล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา ผมอุ้มเธอไปวางบนเตียงนอน แล้วก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกอย่างช้าๆ

อีฟ : นาย .. ฉันอะไรอย่างหนึ่งได้ไม ฉันต้องพูดไป เพราะฉันไม่พร้อมและกลัวทัชจะเป็นอันตราย

แลนนี่ : เธอจะขออะไร

อีฟ : ถ้าสิ่งที่นายทำต่อจากนี้ มันคือ ครั้งแรกของฉันและฉันขอให้นายช่วยป้องกันหน่อยได้ไมฉันไม่พร้อม

ฉันพูดอย่างเขินอาย

แลนนี่ : อืม.. ( ผมจะไม่ป้องกันอะไรทั้งสิ้นและผมตั้งใจจะสร้างความอับอายให้กับตระกูล เอฟเวอร์รีน )

ผมเห็นเนินอกขาวนั้น ทำให้จิตใจผมมันทนไม่ได้แล้ว

อีฟ ได้โปรดเป็นของผมเถอะ ....

อีฟ : กริ๊ด!!! เจ็บ แลน แลนนี่ นาย โอ้ย โอ้ยยยย ฮึๆ ฉันดิ้นพล่าน ทั้งน้ำตาความเจ็บปวดแสนจะทนและความอับอาย

แลนนี่ : คับแคบจนสะเทือนใจผม แต่ผมจะหยุดแค่นี้ไม่ได้ ผมได้พรมจูบ และ ฝากรอย ดูด ตามตัวเธอ อ้า อ้ะ อ้า่าา อีฟ อีฟ อีฟ

อีฟ : อ่ะ ฮ่า อ่ะอ้่าาา ฮึๆๆๆ อึก! และแล้ว ร่างกายของแลนนี่หยุดสร้างความเจ็บปวด สักที ฉันได้นอนหันตะแคงและน้ำตาไหลลงเพราะความเสียใจ ที่รักษาสิ่งนี้ไว้ไม่ได้

แลนนี่ : มื้อเย็นนี้รบกวนเตรียมอาหารไว้รอผมด้วยน่ะคุณภรรยา ผมพูดพลางโยนแฟ้ม จดทะเบียน สมรส ใส่หน้าของอีฟ แล้วก็เซ็นซะ

อีฟ : ฉันลุกขึ้นมาพร้อมน้ำตาแล้วปาดน้ำตาออกเพื่อจะไม่ให้เห็นความอ่อนเเอของฉัน....  คะ แลนนี่ ฉันตอบสั้นๆและเขียนลงชื่อตามที่เค้าบอก

ลงชื่อ

( เอฟเวอร์รีน อีฟ )

( อีฟ )

ฉันจะเตรียมไว้รอ คะ ฉันรับปากทั้งๆทีใจอยากปฎิเสธ

แลนนี่ : ขอบคุณสำหรับ เอกสารนี้ แสดงว่าเราเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายแล้วน่ะ ผม พูดและเดินเข้าไปกอดเธอ ผมขอตัวไปที่ห้องทำงานก่อน นะคับ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***