สืบไร้ร่าง บทนำ

ในช่วงยามราตรีที่เต็มไปด้วยความครื้นเครงเเละความสนุกสนานของกลุ่มคนบางกลุ่มพร้อมกับสีสันที่สาดส่องจนยามราตีเเทบจะเปลี่ยนเป็นกลางวันใครจะรู้ว่าในบางยามค่ำคืนจะยังมีมุมมืดที่กำลังสนุกสนานในค่ำคืนแห่งนี้…..

อัมพณะ

“อื้อๆ…”

เสียงของชายวัยกลางคนที่ใส่ชุดสูทหรูหราที่ตอนนี้นั้นมีเเต่คราบเลือดเปื้อนเต็มไปหมดพร้อมกับบริเวณปากที่ถูกผ้าปิดปากเอาไว้ เขาพยายามขัดขืนอย่างสุดเเรงเเต่ก็ไร้ประโยชน์

???

“จะพยายามไปก็ไร้ประโยชน์นายอัมพณะ”

เสียงอันเย็นชาดังขึ้นมาทำไมเขาต้องหยุดการขัดขืนอันไร้ค่านั้นลงจนชายอีกคนที่ยืนอยู่ก็ได้ยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่เจ้าเล่ห์พร้อมกับเดินมาดึงผ้าปิดปากของอีกฝ่ายออก

อัมพณะ

“แกต้องการอะไร….เงินเหรอถ้าอยากได้เงินทำไมไม่บอกกันดีๆล่ะเป็นร้อยล้านพันล้านฉันก็มีให้ได้”

อีกฝ่ายที่ได้ยินงั้นก็ได้เเต่เงียบลงเเต่ภายใต้ผ้าคุมนั้นกับแสดงสีหน้าที่ดูจริงจังออกมาพร้อมกับเดินหันหลังไปยังสวิสต์ไฟอันใหญ่

ฟึ่บ!!!

อัมพณะ

“เหวออออออออออออ!!!”

ทันทีที่ไฟติดอัมพณะกับต้องเเสดงสีหน้าที่ตกใจออกมาเพราะว่าข้างล่างเเค่ไม่กี่เมตรนั้นมีหอกแหลมจำนวนมากที่ถูกเตรียมไว้ภายในหลุมเขาเริ่มเเสดงสีหน้าที่หวาดกลัวออกมาจนเหงื่อไหลออกมาจนสังเกตได้

อัมพณะ

“ขอร้องจะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอมอย่าฆ่าฉันเลยอยากได้เท่าไหร่ฉันก็จะจ่ายให้”

???

“ที่ฉันต้องการน่ะ….”

อัมพณะไม่รู้เลยว่าตั้งเเต่เมื่อไหร่เเต่พอรู้ตัวอีกเขาก็ถูกผลักจนร่วงลงมาเเละถูกหอกแทงจนร่างกายเเทบไม่รู้สึกก่อนจะหมดลมหายใจเเละตายในที่สุด

???

“...ให้แกชดใช้ทั้งชีวิตก็คงไม่พอ”

เจฮิน

“อ้าาาาาาาาาาาาา!!!”

เจฮิน

//หยิบมือถือ

เจฮิน

“ตีสี่เหรออีกตั้งสามชั่วโมงนาฬิกาถึงจะปลุกโถ่มาฝันร้ายอะไรเอาตอนนี้โอ้ยเอาไงดีนอนต่อดีมั้ย”

ทันทีที่เค้าเอนตัวลงไปนอนอีกครั้งก็รู้สึกเหมือนว่าฝันนั้นสมจริงเอามากๆเเละก็คงหวังได้เเค่ว่านั้นคงจะไม่มีทางเกิดขึ้นจริงเขาหวังไว้เเบบ นั้นก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง

โดยที่เค้าไม่รู้เลยว่าข้างนอกนั้นกำลังมีชายอีกคนที่กำลังมองมาที่เค้าด้วยสายตาที่ตกใจเป็นอย่างมากก่อนจะพูดออกมา

ชาด

“เจอสักที”

บทที่1 ชายผู้ลึกลับ

เจฮิน

โถ่ทำไมเหมือนต้องฝันเเบบนั้นด้วยนะฉัน

เจฮิน

รู้งี้ก่อนนอนไม่ดูหอเเต๋วเเตกดีกว่า

เจฮิน

จะว่าไปทำไมวันนี้คนเยอะแปลกๆเหอะ

เจฮิน

//เดินไปข้างหน้า

ผู้คนกำลังยืนมุงดูอะไรบางอย่าง

เจฮินที่เดินเเทรกออกไปก็ได้เเต่ตกใจ

เพราะตกหน้านั้นคือศพของคนที่ถูกนำมาเเขวนเอาไว้

เจฮิน

//เหลือบมอง

เจฮิน

นี้มันคนเดียวกันกับที่เราฝันเลยนี้น่า

เจฮิน

ไม่หรอกมั้งคงบังเอิญแหละ

เจฮิน

//หันหน้าพร้อมกับรีบเดินหนี

ในระหว่างนั้นเจฮินก็มองไปเห็นชายผมเเดงที่กำลังมองมาทางเค้า

ชาด

//ยิ้ม

เจฮิน

คิดในใจ//เชี้ยไรวะน่ะโรคจิตป่าววะ

จนสุดท้ายเค้าก็มาถึงโรงเรียน

เลริน

เจ!!!

เจฮิน

เอ้าว่าไงเลริน

เจฮิน

ทำไมวิ่งหน้าตื่นมาซะหล่ะ

เลริน

ก็ฉันได้ยินมาว่าเเถวบ้านนายมีคนตายนิ

เจฮิน

เค้าเรียกว่าฆาตกรรมได้อ่านครบมั้ยเนี้ย

เลริน

ไม่ย่ะ...ก็ในข่าวบอกเเค่ว่าตายไม่ได้บอกว่าฆาตกรรมนะ

เจฮิน

ฮะ???

เจฮิน

ก็...คนนั้นถูกฆาตกรรมนิข่าวไม่ได้บอกเหรอ

เลริน

//ยื่นมือถือให้

เจฮิน

จริงด้วย...

เลริน

เเล้วทำไมนายถึงคิดว่าเป็นฆาตกรรมล่ะ

เจฮิน

ชั่งเถอะ...ฉันคงนอนน้อยเเหละ

เจฮิน

เรียนคณิตเถอะ

เลริน

วันนี้สอบหาค่าสมการ

เจฮิน

????

หลังจากนั้นเจฮินก็ใช้เวลาเรียนตามปกติจนเลิก

เลริน

เจ...ข้างกลับเเกก็ระวังหน่อยนะ

เจฮิน

ฉันรู้น่าไปก่อนนะ

เลริน

บายๆ//โบกมือ

เจฮิน

//โบกมือกลับ

เจฮิน

เห้อ...วันนี้มันอะไรกันนะ

ระหว่างที่เดินกลับเจอฮินรู้สึกถึงบรรยากาศที่เยือกเย็น

เจฮิน

//รีบเร่งฝีเท้า

เจฮิน

//อะไรกันความรู้สึกนี้

???

หื้ม???

เจฮิน

เออ...

เจฮิน

//ในมือนั้นมันถุงดำไม่ใช่เหรอ

เจฮิน

//เดี๋ยวนะลักษณะนั้นเหมือนกับคนในฝันเลยนิ!!!?

???

โอ้หนุ่มน้อยดูเหมือนว่าเธอนะชะตาขาดเเล้วนะ

เจฮิน

ฮะ???

เจฮิน

เดี๋ยวๆนี้ล้อกันเล่นรึป่าวครับ

???

ไม่ล่ะ//ถือมีดขึ้น

เจฮิน

เวรเเล้ว!!!

เเต่ไม่ทันที่เจฮินจะขยับตัวอีกฝ่ายก็ได้วิ่งอ้อมมาข้างหลังพร้อมกับใช้มีดเเทงเข้าไปเต็มๆคอ

เจฮิน

ฮึก...

เจฮอนค่อยทรุดตัวลงก่อนจะมองเห็นภาพสุดท้ายได้มีชายผมเเดงคนหนึ่งได้ยืนมือมาพร้อมกับวิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าตกใจ

ชาด

จั...มือ...ไว้...เร็...

เจฮิน

//พยายามยื่นมือ

ชาด

//จับมือของอีกฝ่าย

ชาด

เเลกเปลี่ยนอาถรรพ์

ชาด

//ยิ้ม

เจฮิน

โรค....จิต....ชะมัด...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ