ภรรยาปีศาจ บทที่4 ป่าเเห่งความมืดมิด

ความเดิมตอนที่เเล้ว

เชิญรับชมต่อได้ ณ บัดนี้

เสียงฝีเท้าเดินขึ้นไปยังชั้นบนพร้อมอุ้มชายหนุ่มไว้ในอ้อมเเขน

ซามิจิ ฮารุ

//หลับๆตื่นๆ

บุคคลปริศนา

ใกล้ถึงเเล้วละ//มองฮารุที่กำลังอยู่ในอ้อมเเขน

ทั้งสองยืนอยู่หน้าประตูเวท โดยเจ้าของเเละเเขกรับเชิญเท่านั้นที่ผ่านไปได้

บุคคลปริศนา

//เดินเข้าไป

ณ ห้องนอนของบุคคลปริศนา

บุคคลปริศนา

//วางฮารุบนเตียงอย่างเบามือ

หลายชั่วโมงต่อมา

ซามิจิ ฮารุ

//สลึมสลือก่อนค่อยๆลืมตา

ฮารุมองรอบๆก่อนเห็นบุคคลปริศนานอนข้างกาย

ซามิจิ ฮารุ

//ตกใจ

ซารากิ(องค์ชาย2)

ตื่นเเล้วหรอ//ขยี้ตา

ซามิจิ ฮารุ

คุณเป็นใครครับ

ซามิจิ ฮารุ

หรือว่าเป็นพวกเดียวกับ...

ซารากิ(องค์ชาย2)

ผิดเเล้ว ข้าช่วยเจ้าไว้ตั้งหาก//เข้าไปใกล้ฮารุ

ซามิจิ ฮารุ

หากมีโอกาสผมจะตอบเเทน

ซามิจิ ฮารุ

เเต่ตอนนี้ผมต้องรีบกลับบ้าน//ลุกจากเตียง

ซารากิ(องค์ชาย2)

คิดว่าจะกลับไปได้หรอ//ยิ้มเจ้าเล่ห์

ซาอากิเริ่มใช้มนตร์ควบคุมชื่อว่าเวทลวงตาที่พัฒนามาถึงขั้นไม่มีใครสามารถต่อกรได้

ซามิจิ ฮารุ

//หันไปสบตามอง

ซามิจิ ฮารุ

หมายความว่ายังไงครับ

ซารากิ(องค์ชาย2)

เจ้าไม่สามารถไปไหนได้ทั้งนั้น//ลุกจากเตียงก่อนจะเดินเข้าไปกอดฮารุทางด้านหลัง

ซามิจิ ฮารุ

(ร่างกายมัน ไม่ยอมขยับ)

ซารากิ(องค์ชาย2)

เพราะเจ้าเป็นของข้า//กระซิบ

ฮารุไม่รู้เลยว่าตั้งเเต่สบตาอีกฝ่ายเขาก็ถูกมนตร์สะกดที่เรียกว่าเวทลวงตาเข้าเเล้ว

ซามิจิ ฮารุ

ครับ(ปากขยับไปเอง)

ซามิจิ ฮารุ

//เริ่มตั้งสติเเละหลับตา

ซารากิ(องค์ชาย2)

(ยังควบคุมได้ไม่สมบูรณ์ งั้นหรอ?)

ซามิจิ ฮารุ

(เราไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ตามต้องการ)

ซามิจิ ฮารุ

(ถ้าเป็นโลกเเฟนตาซีต้องมีสิ่งที่เรียกว่าเวทมนตร์อยู่เเน่นอน)

ซามิจิ ฮารุ

(หรือว่าจะเป็น.. เวทควบคุม?)//นึกถึงเหตุการณ์

ซามิจิ ฮารุ

(จะว่าไป..หลังจากสบตาเขาเราก็ไม่สามารถขยับได้ อย่างงี้เองรู้เเล้วละ)

ซามิจิ ฮารุ

(เงื่อนไขของเวทมนต์นี้)

ซามิจิ ฮารุ

ผมสัญญาจะทำทุกอย่างตามที่คุณสั่ง

ซารากิ(องค์ชาย2)

//เลิกกอด

ซารากิ(องค์ชาย2)

จริงหรอ(ไม่นึกเลยว่าจะง่ายขนาดนี้)

ซามิจิ ฮารุ

อืม//ยิ้ม

ซารากิ(องค์ชาย2)

มองตาข้า

ซามิจิ ฮารุ

//มองตาซารากิ

ซารากิ(องค์ชาย2)

//คลายเวทให้

ซามิจิ ฮารุ

ขอบใจ(ชกเข้าหน้าซารากิ)

ซารากิ(องค์ชาย2)

อึก เจ้า!!!//จมูกเลือดไหลออก

ซามิจิ ฮารุ

(รีบวิ่งไปที่ประตู)

ซารากิ(องค์ชาย2)

คิดหนีงั้นหรอ//ตามไป

ฮารุพยายามเปิดประตูเเต่เเล้วต้องพบกับความจริงที่ว่า...

ซามิจิ ฮารุ

(ประตูมันเปิดไม่ออก)

ฮารุมองหาซารากิเเต่อีกฝ่ายก็ไม่อยู่ตรงห้องนอนเเล้ว...

ซารากิ(องค์ชาย2)

หาข้าอยู่หรอ//กระซิบข้างหู

ซามิจิ ฮารุ

!!!

ฮารุโดนซารากิจัดการบีบคอกดเข้ากับประตู

ซารากิ(องค์ชาย2)

อุตส่าห์คิดว่าเจ้าจะมาเป็นภรรยาข้า น่าเสียดายสะจริง//เพิ่มเเรงบีบขึ้นเรื่อยๆ

ซามิจิ ฮารุ

(ต้องมาตายเเบบนี้หรอ)//เริ่มหายใจไม่ออก

ซามิจิ ฮารุ

(เรายังไม่ได้เเก้เเค้น)

ความทรงจำของฮารุที่ยากจะลืมกลับมาอีกครั้ง ภายใต้การสั่นคลอนรุนเเรงของเเกนจิต

ซามิจิ ฮารุ

(เรา...)

สิ่งรอบข้างต่างหยุดนิ่ง ทั้งดวงตาเเละผมของฮารุต่างกลายเป็นสีขาว

ฮารุจับเเขนของซารากิที่กำลังบีบคอตนก่อนจะค่อยๆบิดมันด้วยเเรงอันน้อยนิด

ซารากิ(องค์ชาย2)

//สะบัดเเขนออกก่อนกระดูกจะเเหลก

ซารากิ(องค์ชาย2)

เเรงบ้าอะไรวะ//ถอยห่างก่อนใช้เวทรักษาเเขนให้เข้ารูปเหมือนเดิม

ซามิจิ ฮารุ

เปิดประตู

ซามิจิ ฮารุ

//เคลื่อนย้ายพริบตาไปด้านหลังซารากิ

ซารากิ(องค์ชาย2)

เจ้าเป็นตัวอะไรกันเเน่ มนุษย์หรือปีศาจ//ไม่กล้าเเม้จะขยับ

ซามิจิ ฮารุ

คงเป็นทั้งสองอย่าง

ซารากิ(องค์ชาย2)

//กัดฟันด้วยความเจ็บใจก่อนจะคลายเวทมนตร์ที่ประตู

ซามิจิ ฮารุ

//ไปที่ประตู

ซามิจิ ฮารุ

คุณรอดเพราะบุญคุณที่ช่วยผมไว้หรอกนะ//มองซารากิเเละเดินออกไป

ซารากิ(องค์ชาย2)

(ซวยชิบ ดันเผลอไปยุ่งกับตัวอันตรายสะได้)

ฮารุวิ่งไปตามทางเดินหลบหลีกทหารมากมายจนออกมานอกปราสาทได้สำเร็จ

ทางออกคือป่าที่เต็มไปด้วยความมืดมิด โดยมีบาเรียกั้นอยู่

ซามิจิ ฮารุ

ทำลาย//เอามือเเตะบาเรียเบาๆก่อนมันจะเเตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ซามิจิ ฮารุ

//วิ่งเข้าไปในป่าอย่างไม่เกรงกลัว

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ