Ep.5

เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันก็รีบไปทำเอกสารข้อมูลเกี่ยวกับเเก๊งใหญ่ที่อยู่อีกเมืองหนึ่ง ชื่อเเก๊งว่าวิถีอินทรีย์ ตอนนี้มันมีอิทธิพลต่อเมืองของเรามาก แก๊งอีกาเหล็กในฐานะที่เป็นหน่วยลับ เเละเป็นหน่วยสืบข้อมูลของเเก๊งสายเลือดมังกรดำ จึงมีข้อมูลมากมายในมือ

"บอสครับ นี่ครับ" ผู้ช่วยคนสนิทของฉันส่งเอกสารสำคัญที่เพิ่งได้รับมาให้ฉัน

"พวกมันจะเคลื่อนไหวตอนไหน...?"ฉันถามอย่างจริงจัง

"เวลาไม่เเน่ชัดครับ คาดว่าไม่น่าจะใช่เร็วๆนี้ครับ"

"เพราะอะไร..?"

"เพราะว่าพวกมันกำลังประสบปัญหาอย่างหนักเกี่ยวกับกำลังของพวกมันครับ คนของพวกมันขาดเเคลน เเละน้อยลงครับ"

"อย่างนี้นี่เอง ถึงว่ามันถึงเเอปซื้อชาวต่างเเดนเข้าเมืองมัน ยังดีที่เราปิดกั้นช่องทางการซื้อขายของ

พวกมันได้..."

'ก๊อกๆๆ'

จู่ๆเสียงประตูก็ดังขึ้น

"ขออนุญาตครับ"

"เข้ามา" ฉันพูด

"คุณชายกลับมาเเล้วครับ..." พ่อบ้านพูด

"เรียกขึ้นมา"

"ครับ"

พ่อบ้านพูดจบก็เดินออกไป

"บอสว่า จะได้ข้อมูลมาเพิ่มไหมครับ?"ผู้ช่วยถามฉันอย่างจริงจัง

"ได้เเน่นอน..."ฉันพูดอย่างมั่นใจ

"ขออนุญาตครับ" ทีนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเอกสารจำนวนหนึ่ง

"เป็นไงบ้าง ได้ข้อมูลมาไหม?"

"ได้เเน่นอนครับ นี่คือเเผนการของพวกมันทั้งหมดครับ" ทีนพูดพร้อมกับส่งเอกสารมาให้ฉัน

ฉันอ่านสักพัก เเละก็พูดว่า

"มันจะใช้พิษสังหารพระราชาเเละพระราชินีหรอ?" ฉันหันไปถามลูกของฉันพลางขมวดคิ้วอย่างร้อนใจ

"เราจะต้องให้หน่วยการเเพทย์ของเราไปอยู่ที่นั้นเพื่อเป็นการป้องกันเหตุฉุกเฉินไว้ครับ''

"อืม มัมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน พระราชาของเมืองเราต้องปลอดภัยเท่านั้น ลูกพักผ่อนก่อนเดี๋ยวมัมจะคิดแผนต่อ..."

"ผมจะช่วย..."

"ทีน...มัมดูออกว่าทีนเหนื่อยมากเเล้ว ไปพัก่อนเถอะลูกเดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้" ฉันพูดพลางลูบหัวทีนอย่างอ่อนโยน

"ครับ มัมเองก็ต้องพักเหมือนกันนะครับ..."

"อืมมมม"

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ..."

หลายวันถัดมา

ฉันทำงานต่อจนดึกมากทุกวัน ตอนนี้ก็ดึกมากเเล้ว ฉันออกจากห้องทำงานไปที่ห้องนอนเพื่อที่จะพักผ่อน เเต่บังเอิญที่ฉันเงยหน้ามองข้างนอกหน้าต่างห้อง ไปเห็นดวงจันทร์ที่กลมใหญ่ วันนี้เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงเเละเป็นอีกคืนที่สว่างกว่าคืนไหนๆ

เเสงดาวบนท้องฟ้าที่ชวนให้คนเงยหน้าหันไปมองมัน เพราะดวงดาวเเละดวงจันทร์ทำให้ตอนกลางคืนไม่เงียบเหงา ทำให้คนอย่างฉัน ผ่อนคลายขึ้น

...ขอบใจนะ ดวงดาว ดวงจันทร์....

"มัมค่ะ...มัมค่ะ...มัมมัมค่ะ!!!"

เสียงของรินดังมาจากข้างเตียงฉัน ฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นรินเเละทีนยืนอยู่ข้างเตียง

"นี่ก็เจ็ดโมงครึ้งเเล้วนะครับ ทำไมมัมถึงยังนอนไม่ตื่นอีก"ทีนกอดอกพูดอย่างเย็นชา

"เเหะๆ" ฉันเกาหัวอย่างเขินอาย

"ไปกินข้าวกันค่ะ"

"เอ๋ะ!? พวกลูกยังไม่กินข้าวกันหรอเนี่ยย!?"ฉันตกใจ

"มัวเเต่รอคนตื่นเช้ากว่าคนอื่นอยู่นะสิครับ" ทีนประชดฉันพลางยิ้มเเหย่

...น่าหมั่นใส้ !!!

"จ้าๆ มัมเดี๋ยวมัมจะไปเดี๋ยวนี้เเหละ~~"

ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำเมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ลงไปทานอาหาร