Ep.2

4ปีผ่านไป...

"ไชโย่~" นารินร้องด้วยความดีใจ

"สุขสันวันเกิดนะ ริน..." ทีนอวยพรวันเกิดให้รินพร้อมส่งของขวัญให้ริน

"รินดีใจสุดๆ เลยที่พี่ทีนกลับมาทันวันเกิดริน"

"ต้องกลับมาทันอยู่เเล้วสิ"

"เอาล่ะๆ วันนี้เป็นวันครบรอบที่เราสามคนได้เจอกันเหมือนกัน มัมดีใจมากที่มีลูกที่น่ารักอย่างนี้..." ฉันพูดเสร็จก็หันไปกระซิบบอกทีนว่า "มัมอวยพรก่อนทีน ทีนเเพ้เเล้ว..."

"ขี้โกงงงงงง'' ทีนเเกล้งทำหน้ามุ้ย

"ฮ่าๆๆๆๆ"

พวกเราสามคนหัวเราะพร้อมกัน ไม่มีครอบครัวไหนมีความสุขเท่าเราอีกเเล้วว

"วันนี้รินก็ครบรอบอายุ 10 ปีเเล้ว เราไปเที่ยวกันเถอะ วันนี้รินอยากไปไหน เราจะตามใจรินเลย" ฉันพูด

"งั้นผมขอตัวไปเปลี่ยนชุดซักครู่นะครับ" ทีนพูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปห้องนอนของตัวเอง

"มัมเขียนตารางที่เราต้องไปในวันนี้เเล้ว มีเเต่ที่ลูกเลือก..."

"มัมค่ะ...รินมีเรื่องอยากจะถามค่ะ...?''

"หืม...มีเรื่องอะไรหรอลูก..."

"มัมต้องตอบนะค่ะ"

"จ้ะ มัมจะตอบ"

"คือว่า...ทำไม มัมถึงยอมมาเป็นเเม่ให้พวกเราค่ะ"

"ตอนเเรกมัมเเค่สนใจในตัวพวกลูก เเต่หลังจากที่มัมได้รู้จักพวกลูกมากขึ้น จากสนใจก็กลายมาเป็น...ความรัก... " ฉันเขินมากตอนนี้

"อุ้บ!" มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างบน

ฉันรีบหันขึ้นไปก็เห็นว่า มีทีนอยู่ด้านบนเเละกำลังกลั้นหัวเราะ

"ลงมานี่..." ฉันเคืองเล็กน้อย

"ครับ..."

''มัมค่ะ อย่าดุพี่ทีนเลยนะคะ..."

"ทีน...ลูกหัวเราะอะไร?"

"ป.ป่าววววว"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"ฉันระเบิดหัวเราะออกมา ทำไมลูกของฉันถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ ฉันคือบุคคลที่โชคดีที่สุดในโลกคนหนึ่งที่พระเจ้าประทานพรให้

ถึงเเม้ตอนเเรกที่ได้เจอพวกเขาฉันจะยังไม่ค่อยรักเเละเอ็นดู เเต่ตอนนี้ไม่เหมือนตอนนั้น ตอนนี้พวกเขาคือบุคคลที่ฉันรักเเละจะไม่ยอมให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมานเหมือนฉันในอดีตอีกเเล้ว

"เราไปเที่ยวกันเถอะค่ะ จะสายเเล้ว"

"อืม..."

"ไปกัน..."

หลังจากวันเกิดผ่านไป ฉันก็ต้องเตรียมตัวไปงานครบรอบการก่อตั้งเเก๊งใหญ่ที่สุดในเมืองเเห่งนี้ คือเเก๊งสายเลือดมังกรดำ

การบริหารเเก๊งสายเลือดมังกรดำ จำเปนต้องมีผู้บริหาร 7 คน โดยเเบ่งตำเเหน่งที่เป็นระเบียบ โดยผู้บริหารหมายเลข 1-3 เปนผู้บริหารชั้นต้น มีหน้าที่ควบคุมกิจการ เเละเป็นที่ไว้วางใจของของท่านหัวหน้าเเก๊งใหญ่

ผู้บริหารหมายเลข 4-5 เป็นผู้บริหารชั้นกลาง มีหน้าที่ตรวจสอบบัญชี เเละสนธิสัญญาต่างๆของเเก๊ง

เเละผู้บริหารชั้นสุดท้าย หมายเลข 6-7 มีหน้าที่ควบคุมกำลัง เเละกฏต่างๆของเเก๊ง

โดยผู้บริหารเเต่ละบุคคลจะมีชื่อเเก๊งเป็นของตัวเอง เเต่ต้องทำตามคำสั่งของเเก๊งใหญ่เสมอ

ฉันคือผู้บริหารชั้นต้น ลำดับที่1 เเก๊งอีกาเหล็กที่เเข็งเเกร่งที่สุดในบรรดาเเก๊งทั้ง7

"ถึงเเล้วครับ บอส..." เลขาฯหันมาบอกฉันที่นั่งเล่นกับลูกๆ อยู่

"ไปกันเถอะลูก..."

"ค่ะมัม "

"มัมครับ พารินมาจะไม่เกิดเรื่องจิงหรอครับ?"

ทีนกระซิบถามค่อยๆ

"ไม่เป็นไรหรอก เชื่อมัม..."

'' ครับ''

"พร้อมไหมทีน..."