คุณตะวันผมขอเป็นทาส - Kookv
ร่าง
ณ ต้นไม้ต้นแปลกใหญ่แห่งที่หนึ่ง ใบไม้อมเขียวดุจขจีดูสูงส่งมีฤทธิ์ ซึ่งใต้แสงร่ม ณ ที่ต้นแห่งนี้ จู่ๆซึ่งก็มีเสียงชายหนุ่มปริศนาซุบซิบพูดคุยกัน
แจสเปอร์
ณ ที่ส่วนตรงนี้เดี๋ยวผมคงต้องแยกไปเองส่วนพวกคุณก็แยกย้ายกันเข้าไปในวังหลวงให้ได้ในช่วงยุคสงครามแบบนี้พวกเราเสี่ยงที่จะสามารถโดนถูกเก็บได้ต้องมีไหวพริบพอตัว รับทราบมั้ยครับ
แม็กซ์
รับทราบครับหัวหน้า!!
สิ้นเสียง ชายหนุ่ม เซนและแม็กซ์รีบสับเท้าของตนแยกไปตามแผนที่ส่วนตัวที่ชายหนุ่มมอบให้
ครานี้ ชายหนุ่มเบือนศีรษะของเขาไปยังทางทิศใต้ของวังหลวงแห่ง อี ดริกไฟซ์ ภายใต้นัยน์ตาคมเข้ม เขาได้เหลือบแลเห็นจุดเป้าหมายของเขาเสียแล้ว
รองเท้าหนังสีดำทมิลโอร่ากระจ่างออก พลันโดยลงเหยียบย่ำสัมผัสลงบนพื้นผิวหน้าต้นหญ้าอ่อน จุดที่โดนเหยียบย่ำก็กลับกลายเป็นทุ่งหญ้าหน้าหายครึ่งซีกเสียแล้ว...
อีกาดำโบยบินเบื้องบนฟากฟ้า พร้อมร้องส่งเสียงอัตลักษณ์ประจำตัวตนของมัน ดวงตะวันยามเย็นพล้อยส่องแส่งเหลืองแจ้งดุจการดูสวยงาม มวลเมฆฟ้ามืดครึ้มเกาะรวมตัวเป็นท้องฟ้าหม่นลอยนวลท่องภายในนภา จึงบดบังแสงอัศนีของตะวันอย่างสิ้นเชิง
ม่านรัตติกาลกำลังคลืบคลานเข้ามาทุกขณะ ยิ่งทำให้จิตใจของผู้คนหวาดหวั่น
ชายหนุ่งจ้องมองเบื้องหน้าของเขาด้วยนัยน์ตาดุดัน เบื้องหน้าของตัวเขานั้นมีชายทหารหน่วยสิบคนยืนล้อมหุ้มคุ้มกันแผ่ความปลอดภัยให้แด่กับคฤหาสน์ตระกูล ริกเตอร์เล็ท
พวกเขายกปืนขึ้น และเล็งมายังจุดที่ชายหนุ่มยืนนิ่งเงียบ โดยที่ไม่มีท่าทีที่หวาดกลัวสิ่งที่เผชิญอยู่ หน้าตาอันราบเรียบของเขาสงบนิ่งอย่างหน้าแปลกใจ
จู่ๆชายคนหนึ่งก้าวย่างเท้าของเขาค่อยๆมุ่งตรงมายัง แจ็สเปอร์ ชายหนุ่มสีหน้ากวนๆ ปรากฎขึ้นยังบนใบหน้าของเขา มือเรียวทำสัญลักษณ์หยุด ทหารนับสิบคล้ายถูกแปรเปรี่ยนเป็นลูกหมาพวกเขาทำตามคำสั่งชายแปลกหน้าอย่างเชื่อฟัง
แจ็คเจเปน
นี่นายเป็นใครกัน...ถึงกล้ามาเหยียบ ณ คฤหาสน์แห่งนี้ได้
เขาพูดเอ่ยถาม พร้อมชักสีหน้าหาคำตอบ
แจสเปอร์
ผมได้รับหมายศาลมาจากราชินีไวโอเล็ท ทรงมอบหน้าที่ให้กระผมเป็นหมอประจำตัวคุณ ตะวัน
แจ็คเจเปน
งั้นผมขอดูหมายศาลและบัตรประจำตัวคุณหมอก่อนนะครับ
มือหนาส่งแผ่นกระดาษไขสภาพดูเก่าแก่ปลายๆแผ่นมีคราบสีน้ำตาลเปอะนิดหน่อยพร้อมแนบบัตรหมอประจำตัว
แจ็คเจเปน
คุณจะเป็นหมอประจำตัวของคุณหนู ตะวัน จริงๆสินะครับ
แม็กซ์
งั้นเดินตามกระผมมานะครับ
ทหารนายนับสิบคนยืนเรียงตัวกันเป็นเกลียว พร้อมแยกทางให้สองหนุ่มเดินปลี่ออกไป
ณ คฤหาสน์ตระกูล ริกเตอร์เล็ท
ชายหนุ่มกวาดสายตาไปรอบคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ตนกำลังยืนอยู่ตอนนี้ คือคฤหาสน์ตระกูล ควีนเดย์ เบื้องนอกผนังถูกเปรอะโปรยตบแต่งด้วยสีขาวนวลดูหรูหรามีเสน่ห์ ข้างๆเป็นประตูบานใหญ่สีดำซึ่งถูกล็อคจากด้านใน ข้างประตูนั้นถูกประดับไปด้วยโคมไฟห้อยเรืองแสงมากมาย บานกระจกใสแง้มออกนิดหน่อยเผยให้เห็นเปลือกข้างในคฤหาสน์หลังนี้
ต้นไม้สีเขียวขจีมีซึ่งมีหลากหลายประเภทถูกวางประดับตกแต่งไว้ ขยับมาอีกนิดคือน้ำพุโทนขาวซึ่งวงว้อนเกลียวเป็นทรงกลมมน ดูมีเล่ห์เหลี่ยม
" โฮ่ง!! โฮ่ง!! " เสียงสุนัขโห่ร้องคล้ายหิวอาหาร ชายหนุ่มกวาดสายตามองไปยังสุนัขตัวนั้น อุ้งมือหนาตะเกียกตะกายกรงเล็บยาวคมข่วนไปยังกรงเหล็กสีดำจนเกิดเป็นริ้วรอยยาวแหลม คอของมันถูกคล้องด้วยโซ่เหล็กขนาดใหญ่ นัยน์ตาอันดุร้ายของมันจ้องเขม็งมายังชายหนุ่มทั้งสอง
แจสเปอร์
นั่นหมาบ้าหรอครับ
แจ็คเจเปน
จะว่ามันบ้าก็ได้นะครับมันเป็นหมาเฝ้าคฤหาสน์หลังนี้ ที่เห็นมันเป็นแบบนี้ก็ปกติแหละครับ
แจ็คเจเปน
ยังไงๆมันก็เป็นพันธ์
พิทบูลอยู่แล้วด้วยครับ
แจ็คเจเปน
งั้นเดินตามผมมาอีกรอบนะครับ
เสียงประตูบานใหญ่ค่อยๆเปิดอ้าออก ปรากฎให้เห็นข้างในทั้งหมด
ลีอา
ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายอีกคนเป็นใครหรอคะ
แจ็คเจเปน
เขาเป็นหมอประจำตัวของคุณหนูตะวันครับ
ลีอา
งั้นก็เชิญคุณสองคนเข้ามาก่อนนะคะ
ทันใดนั้นก็ปรากฎซึ่งเสียงของหญิงสาวแปลกหน้า เธอวิ่งแจ้นมายังตรงแม่บ้านอย่างกระอึกกระอัก
ซินเธีย
นี่คือใครหรอคะแม่ลีอา
ลีอา
อ๋อฉันลืมแนะนำตัวไปเลยค่ะฉันชื่อลีอาส่วนเด็กคนนี้ชื่อซินเธีย
มือบางพลอยลูบหัวซินเธียด้วยความอ่อนโยน
ลีอา
คุณหนูเข้าไปเล่นในห้องก่อนนะคะ เดี๋ยวแม่ลีอาจะตามขึ้นไปอ่านหนังสือนิทานให้ฟังเอง
ลีอา
ซินเธียไปแล้วงั้นเชิญพวกคุณเข้ามาก่อนเลยค่ะ
ทันทีที่เท้าของสองชายหนุ่มเหยียบเข้ามา ใบหน้าหล่อดวงตาลุกแวววาวเป็นประกายไฟ
" สวยมากเลยครับคุณว่ามั้ย " แจ็คเอ่ยถามผู้ข้างๆ
แจสเปอร์
จะสวยก็อีกแบบจะแปลกก็อีกแนวครับ
ใบหน้าหล่อหยุดฉงัก เบนสายตายาวไปยังทางที่เสียงเอ่ยขึ้น
จูเลีย
ขอโทษนะ ที่รบกวนการพูดแต่ผู้ชายอีกคนคือใคร?
หญิงสาวผมสั้น นัยน์ตาดุดันน่าเกรงขาม เอ่ยชักถามคนเบื้องล่าง
ลีอา
คุณหนูจูเลียคะ เขาคือหมอประจำตัวของคุณหนู ตะวันค่ะ
แจ็คเจเปน
ผมตรวจแล้วล่ะครับคุณหนู
จูเลีย
แต่ฉันก็ยังไม่เชื่อว่าเขาเป็นหมอจริงๆอาจจะเป็นสายลับที่ถูกส่งมาจากประเทศครอดฟริกแลนด์ก็ได้
แจ็คเจเปน
อย่าระแวงไปเลยครับคุณหนู
เธอไม่พร่ำพูดอะไร พร้อมหันหลังเดินแยกเข้าห้องของเธอ
ใบหน้าคมคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย
ลีอา
คุณแจสเปอร์คะ คุณหนูตะวันเรียกพบแล้วค่ะ
ณ ประตูขนาดกลางสีดำดูลึกลับ นัยน์ตาของชายหนุ่มจ้องมองไปยังประตูพร้อมลงมือเคาะไปยังประตูบานนั้น
" เข้ามา "
เสียงหวานอ่อนนุ่มของชายปริศนาเอ่ยพูดขึ้น
Comments