คุณหมาป่าผู้คลั่งรัก บทที่ 2

บทที่ 2

การเดินทาง

มารุต

อืมมม

บิดขี้เกียจก่อนจะจับอะไรบางอย่าง

มารุต

อะไรนุ่มจังเลย

เอาหน้ามุดสิ่งที่นุ่มนั้น

โอมะ

จะ..เจ้ามนุษย์ทำอะไรนะ

สะดุ้งตื่น

มารุต

หืมมม จะ..ขอโทษนะเราไม่ได้ตั้งใจ

รีบขอโทษขอพายเพราะกลัวอีกฝ่ายจะฆ่าเอา

โอมะ

( อ้อเจ้ามนุษย์ผู้น่ารักนี้เอง คิดว่าไอ้พวกนักวิจัยวิปริตซะอีก )

คิดในใจอย่างโล่งอกก่อนที่จะสังเกตว่าอีกคนนั้นกำลังตัวสั่นอยู่

โอมะ

นี่เจ้ามนุษย์เป็นอะไรรึเปล่า

ลนลานเพราะกลัวว่าอีกคนจะเป็นอะไรไป

มารุต

ยะ...อย่าฆ่ากันเลยนะ

พยายามพูดออกไปสุดเสียง

โอมะ

เห้อออ ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอกสบายใจได้

กอดปลอบอีกคนอย่างเป็นห่วง

มารุต

จะ..จริงนะ

เงยหน้าขึ้นมามองทั้งที่ตีวยังสั่นอยู่เล็กน้อย

โอมะ

อืมแน่นอน

แกร๊ก...เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับชายปริศนาสามคนที่เดินเข้ามา

โอมะ

เห้ยย!! จะทำอะไรหน๊ะ

โอมะ

ปล่อยนะเว้ยยย

พูดออกมาด้วยเสียงที่ทรงพลังก่อนที่จะมองไปที่คนน้อง

มารุต

ฮึก..ฮึกอย่าทำอะไรผมเลย ฮรืออออ

ตัวสั่นด้วยความกลัวเพราะกลัวจะถูกนำกลับไปทดลอง

กรีน

คนพวกนี้เขามาก็เพื่อพาเธอออกจากที่นี่ก็แค่นั้น

เดินเข้ามาในห้องเพื่อดูความเรียบร้อย

โอมะ

แก! ข้าจะฆ่าแก

กรีน

เห็นทีว่าคงไม่ดีไม่งั้นเด็กคนนี้อาจเป็นอะไรไปก็ได้นะ

ชี้ไปที่มารุต

มารุต

ฮึก.ฮรืออออ

ยังคงร้องไห้พร้อมกับตัวสั่น

โอมะ

ชิ!! แกก็ยังทำตัวเหมือนเดิมสินะ

หยุดการกระทำและยอมทำตามอย่างว่าง่าย

กรีน

จุ๊ๆ เราจะไม่พูดเรื่องที่มันผ่านมาแล้วหรอกนะ

กรีน

เพราะฉันเองก็จำไม่ค่อยได้หรอกเพราะมันค่อนข้างหลายหมู่บ้านละนะ

กรีน

ยังไงก็ตามแกเคยบอกว่าให้ปล่อยแกใช่ไหมนี่ไงฉันกำลังจะปล่อยแกอยู่นี่ไงหละ

กรีน

เอาหล่ะทีนี้ก็บ้ายบ่ายละนะ

เดินมาจนถึงเครื่องบินลำเรียงสินค้า

กรีน

ออกเดินทางให้สนุกละ

พูดก่อนจะฉีดยาสลบใส่ทั้งคู่

ณ เกาะลับของเมืองA

บนเรือ

???

ปล่อยตัวทดลองได้!!

ณ สักที่บนเกาะ

มารุต

งืมมม...

ตื่นจากผลของยาบนบางสิ่งบางอย่าง

โอมะ

ตื่นแล้วเหรอเจ้ามนุษย์

มองอีกคนที่หนุนหัวนอนอยู่บนตักของตน

มารุต

เกิดอะไรขึ้นเหรอ

โอมะ

อืมม.เหมือนว่าที่นี่จะมีเมืองของพวกที่ถูกจับมาทดลองแล้วเขี่ยออกมาหน่ะ

พูดไปพร้อมกับมองหน้าอีกคนไปด้วย

มารุต

เอะ..จะว่าไปร่างกายของผมเหมือนจะแข็งแรงขึ้นเลยหล่ะ

ลุกขึ้นยืนก่อนจะทำท่าสำรวจร่างกาย

โอมะ

อืมใช่เพราะว่าหมอของที่นี่รักษาร่างกายให้ระหว่างที่เจ้าหลับไปน่ะ

มารุต

ว่าแต่ผมหลับไปนานเท่าไหร่เหรอ

นั่งลงใกล้ๆกับอีกคน

โอมะ

ประมาณ 1 อาทิตย์ได้ ที่มันนานเพราะว่าร่างกายเจ้าอ่อนแอเกินไป

โอมะ

จนระหว่างที่หลับอยู่เจ้ามีไข้สูงมากจนต้องพาหมอมาเลยหล่ะ

พูดด้วยหน้าหง่อยๆเพราะตอนนั้นตัวเองก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเลยที่เดียว

มารุต

จริงเหรอครับ! ผมนี่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยแถมยังสร้างปัญหาอีกด้วย

พูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด

โอมะ

เอาหน่าๆอย่าคิดมาก ว่าแต่เจ้าไม่กลัวข้าแล้วเหรอ

มารุต

ไม่แล้วครับ เพราะว่าเอาจริงๆคุณก็ไม่ได้ดูน่ากลัวอะไรมากหน่ะคับแถมคุณยังเป็นคนดีอีกด้วย

พูดไปพร้อมกับรอยยิ้มอันสดใส

โอมะ

งะ..งั้นเหรออ

หน้าแดงเพราะเขินรอยยิ้มน้อน

โอมะ

(หน่ะ...น่ารักเกินไปแล้ววว)

โอมะ

เจ้าหน่ะอย่าไปทำแบบนี้กับใครหล่ะ

มารุต

ทำไมหล่ะคับ

ถามพร้อมกับใบหน้าที่สงสัย

โอมะ

หน่าๆ...อย่าไปทำแบบนี้กับใครก็พอเข้าใจมั้ย

มารุต

ก็ได้คับ เข้าใจแล้ว

To Be Con.

แอดเองง

จะมีใครเข้าใจไหมนะ

แอดเองง

ว่าพี่โอมะของเราห่วงรอยยิ้มของน้อนอยู่หน่ะ

แอดเองง

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะงับ…⁠ᘛ⁠⁐̤⁠ᕐ⁠ᐷ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ