ที่นี่มันมีผีนะ โปรดอย่าทุกข์ใจ​

. . . . . .

ณ บ้านรัก

อากรณ์

จะเล่าได้หรือยังว่าพี่มีอันใดโกหกน้องและไปโรงพยาบาลทำไม

ก้องภพ

พี่ยอมแล้วที่รักของพี่ อากรณ์...

. . . . . . .

ก้องภพ

ที่พี่ไป... ก่อนพี่เล่า

ก้องภพ

น้องจงได้โปรดอย่าทุกข์ใจและเศร้าไปเสีย

ก้องภพ

สัญญากับพี่ก่อนแล้วพี่จึงจะเล่า

อากรณ์

//ยักหน้าเบาๆ

ก้องภพ

มานั่งข้างๆพี่มา//ตบโซฟาเบาๆ

ก้องภพ

พี่จะเล่าแล้วหนา

ก้องภพ

ที่พี่ไปโรงพยาบาล พี่ไปหาหมอพี่มีโรคร้าย

อากรณ์

โรคอันใดทำไม... น้องถึงมิเคยรู้

อากรณ์แค่ฟังข้างต้นก็เริ่มน้ำตาคลอ

ก้องภพ

อย่าร้อง... มิงั้นพี่จะมิเล่าต่อหนา

อากรณ์

อือ🥺

ก้องภพ

แต่โรคร้ายนี้รักษาหายได้ แต่... เวลาของพี่ ที่ไปหาหมอนั้น

ก้องภพ

มันช้าเกินไปแล้ว

ก้องภพ

พี่จะอยู่ได้มิเกิน3เดือน

อากรณ์

พะ.. พี่ก้อง

อากรณ์

มะ.. มะจริงอะ

อากรณ์

พี่หลอกอากรณ์//เริ่มร้องไห้โวยวาย

ก้องภพ

ฟังพี่นะอากรณ์//ยิ้มน้ำตาไหล

อากรณ์

ทำไม....

อากรณ์

ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้

ก้องภพ

พี่ต้องบอกอีกไหมว่าโรคนี้คือโรคอันใด

อากรณ์

มะเร็งเหรอ

อากรณ์

มะเร็งใช่ไหม

ก้องภพ

//ยักหน้าน้ำตาไหลริน

ก้องภพ

ที่พี่มิบอกเราพี่กะค่อยๆบอกแล้วหนาแต่เราก็หนีพี่ไป

ก้องภพ

คิดว่าพี่มีคนอื่นไกล

ก้องภพ

พี่รักเรา... รักเราแค่คนเดียว

อากรณ์

น้องก็รักพี่เช่นกัน

อากรณ์

ต่อไปนี้เรามาทำให้3เดือนที่เหลือมีความสุขที่สุดกันนะ

ก้องภพ

ได้สิ..ที่รักของพี่

ทั้งสองกอดกันกลมเกลียวอยู่ครู่หนึ่งจนกระทั่ง

เดชา

คุณชายขอรับ//ก๊อกๆ

ก้องภพ

อืม..เข้ามา

ก้องภพ

มีอะไรว่ามา

เดชา

กระผมสองคนนำข้าวและยามาให้คุณชายและคุณหนูขอรับ

มาตรา

เอ่อ... คุณหนูรู้เรื่องแล้วใช่ไหมขอรับ

อากรณ์

ใช่ เรารู้เรื่องแล้ว

เดชา

งั้นกระผมสองคนขอตัวก่อนนะขอรับ//เดินออก

. . . . .

ทั้งสองนั่งคุยกัน กินข้าวกัน ตามประสาคนรัก แต่แล้วโชคชะตาก็ไม่เป็นใจ ก้องภพไม่เคยกินยาสักครั้งพึ่งได้มากินก็ตอนอยู่กับอากรณ์ จึงทำให้ร่างกายรับยาไม่ได้เพราะไม่เคยไม่กินมันเข้าไปสักหน

อากรณ์

พี่ก้องภพเป็นอะไร//เสียงตกใจ

อากรณ์

เดชา! //ตะโกนเรียก

อากรณ์

มาตรา! //ตะโกนเรียก

ก้องภพ

พะ.. พี่มิเป็นอันใด

อากรณ์

พี่ฮืออ อย่สเป็นอะไรนะ ฮึกฮืออออ

อากรณ์

เดชา มาตรา//เรียกไปร้องไห้ไปสะอึกสะอื้น

มาตรา

มาแล้วขอรับๆ//ท่าทางตกใจเมื่อเห็นนายของตนนอนลงดิ้นไปดิ้นมา

เดชา

ดะ.. เดี๋ยวผมรีบไปเอารถมานะขอรับ//รีบวิ่งออกไป

อากรณ์

ฮึกฮืออเร็วๆฮือออ

. . . . . . . . .

หน้าห้องฉุกเฉิน

อากรณ์

พี่ก้องภพอย่าเป็นอันใดนะ//ร้องไห้

เดชา

คุณหนูขอรับ คุณชายจะต้องมิเป็นอันใดนะขอรับ

วิชิต

คุณหนู//วิ่งมา

อากรณ์

วิชิต//ฮึก.. ฮือออ

วิชิต

//กอดคุณหนู

อากรณ์

เป็นเพราะเราที่งี่เง่า

อากรณ์

ไม่สนใจ

อากรณ์

ไม่ได้ดูเลยว่าคนรักของเราเป็นอะไร ไม่สบายตรงไหน//ร้องไห้หนัก

วิชิต

ไม่เป็นไรนะขอรับคุณหนูของวิชิต//กอดปลอบ

อรยา

พี่กรณ์..

อรยา

พี่ก้องภพเป็นไงบ้างคะ

อากรณ์

ยังไม่มีคนออกมาเลย//เสียงสั่น

คีรี

มึง... กูมาหาแล้วเป็นไงบ้าง

ถวิต

เดชาก้องเป็นไงบ้าง

เดชา

ยังมิได้ออกมาเลยขอรับคุณชาย

ถวิต

//ยักหน้าเบาๆ

สุรพงษ์

พวกกูมาแล้ว

เมฆา

กูรีบทิ้งงานมาเลยนะ

อรุณ

ไอก้องเป็นไง หมอออกมายังมาตรา

มาตรา

ยังเลยขอรับ

มาตรา

พวกกระผมยืนรอนานแล้ว

ณภัทร

นั้นไงหมอออกมาแล้ว

อากรณ์

หมอพี่ก้องเป็นไงบ้าง

หมอ

ปลอดภัยดีครับ แต่...

อากรณ์

แต่อะไร

หมอ

ทำใจไว้นะครับ ตอนแรกจะอยู่ได้3เดือนแต่ตอนนี้1เดือนครับ

หมอ

เพราะคุณชายมิได้ทานยาเลยสักครั้ง

หมอ

ตอนนี้ไม่มียาตัวไหนที่ร่างกายจะรับแล้วครับ

อากรณ์ฟังจบก็เป็นลมทันที

วิชิต

คุณหนู!

เมฆา

หมอช่วยเพื่อนผมด้วย

หมอ

มาครับๆ

ก้องภพก็อยู่ในห้องฉุกเฉินส่วนอากรณ์เป็นลมสลบไปทำให้ทุกคนตรึงเครียดเพราะกลัวว่าก้องภพจะเป็นอะไรไปตอนที่อากรณ์สลบไป เพราะหมอได้บอกกับเพื่อนๆและคนดูแลของทั้งสองว่า

หมอ

ทุกคนครับ

หมอ

ผมขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าคุณชายท่านจะไปตอนไหนก็ได้ตอนนี้ขึ้นอยู่แค่ร่างกายที่พยุงไหวเท่านั้นครับ

อรุณ

พวกผมเข้าเยี่ยมได้ไหม

หมอ

ได้ครับไม่มีปัญหา

หมอ

มีอะไรเรียกผมได้เลยครับ

. . . . . . . . .

ทุกคนตอบรับและเข้าไปหาก้องภพ

ณภัทร

สงสารอากรณ์มันเนาะ

ถวิต

เออจริงสงสารทั้งมันละไอก้อง

คีรี

ไม่รู้เพื่อนคีรีฟื้นรึยัง

คีรี

ขอตัวไปดูเพื่อนก่อนนะ

สุรพงษ์

ไปกูไปด้วย

เมฆา

รอกูด้วยคน

อรุณ

เดี๋ยวมีอะไรวิ่งไปหา

เมฆา

เออๆ

. . . . . . . . . . . .

ไรท์

มาแล้วจ้าาา

ไรท์

ไรท์ตัดจบไว้แค่นี้ก่อน

ไรท์

แล้วอีกสักพักจะมาต่อตอนต่อไปเลยน๊าาา

อรยา

หนูออกแค่ฉากเดียวเองอ่าาา

ไรท์

โอ๋ๆนะคะคุณหนูอรยาเดี๋ยวสักพักได้ออกแน่!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ

โปรดอย่าทุกข์ใจ​

โปรดอย่าทุกข์ใจ